Het is een uitstekend jaar voor thashliefhebbers: een nieuwe Death Angel, Testament, The Scourger, Headhunter en bovendien een nieuwe Perzonal War! Deze Duitse thrashers werden op hun vorige albums vaak genoemd in combinatie met Metallica, omdat de zanger wel een klein beetje klinkt als James Hetfield, en dat deze Duitse heren het Metallica-album hebben gemaakt waar fans van die grote naam zelf al zo lang op wachten. Een berg complimenten voor de vorige vijf albums dus, en deze zesde met de titel Bloodline is zo niet nog beter.
Perzonal War heeft hun mengeling van moderne thrash en heavy metal nog een stukje doorgetrokken op dit verse Bloodline en gaat nu meer in de richting van een band als Nevermore. Dat is bijvoorbeeld goed te horen in de instrumentatie van New Confidence. Sowieso een van de toppers van dit album met een geweldige tekst, dramatische zang en een buitengewoon sterke mix van harde thrash en mooie melodieuze refreinen. Het gaat echter te ver om nu al over een nummer te beginnen dat pas op het einde van het album te horen is.
Vlak voor het uitkomen van dit schijfje heeft gitarist Sascha Kerschgens zich teruggetrokken uit Perzonal War en sinds kort is daar Daniel Düring voor in de plek gekomen. Die laatste is echter nog niet op dit nieuwe album te horen. Kerschgens had een gebrek aan motivatie om nog langer in de band te blijven en zodoende hield hij de eer aan zichzelf. Op Bloodline is er echter weinig te horen van dat gebrek aan motivatie, want alles klinkt vrijwel perfect. Op de kritieke punten waar wat gewaagder gitaarspel nodig was, is de hulp ingeroepen van een berg gastmuzikanten. Zo horen we Victor Smolski, Wiley Arnett en Manni Schmidt soleren. Daarnaast verzorgen Gus Chambers en Schmier ook nog eens wat extra op vocalen. De oude rotten passen perfect tussen het frisse spel van de Duitsers van Perzonal War, en bovendien hebben zij ook hun invloeden achtergelaten op de muziek van de jongelingen. Two Borders met Schmier doet bijvoorbeeld sterk denken aan een wat modernere versie van Destruction.
Het album Bloodline van Perzonal War kan met gemak hun beste werk tot nu toe worden genoemd. Dat zegt wat, want hun vorige albums waren ook al niet slecht. De heren blijven werken aan hun vernieuwende stijl van thrash en melodieuze metal. De wortels zijn nog altijd aanwezig en zitten diep in de Amerikaanse bay area thrash, maar wat Perzonal War uniek maakt, is hoe ze daar vandaan zijn uitgegroeid tot een band die niet vreest voor moderne invloeden. Met recht een Evolution zoals de eerste song van dit ijzersterke album al aangeeft.
Tracklist:
1. Evolution
2. Utopia (feat. Victor Smolski)
3. All Sides Black
4. Dead Meaning
5. Two Borders (fear. Schmier, Wiley Arnett)
6. Shred (feat. Gus Chambers, Manni Schmidt)
7. Infected Choice
8. Dying Face
9. New Confidence
10. More Than A Day
11. Same Blood
