Voor het laatst spraken we je in 2020, rond de release van Franckensteina Strataemontanus en het vertrek van Namtar. Sindsdien is er veel veranderd: een periode van stilte, personeelswisselingen, een nieuwe ep en recent een Azië-tour. Hoe voelt het om terug te zijn?

Voor ons voelt het niet alsof we zijn weggeweest. In 2020 kwam natuurlijk de pandemie. We hebben toen nog een show gespeeld in maart, één dag voordat alles op slot ging. Daarna lag alles stil. Toch hebben we Franckensteina Strataemontanus nog uitgebracht, omdat we daar erg enthousiast over waren. Het label wilde uitstel en uiteindelijk werd de release een paar maanden verschoven, maar in november van dat jaar kwam het album toch uit. We hebben zelfs nog een persmoment gedaan en een videoclip opgenomen.

Ondertussen waren we al in gesprek voor een tour in 2021. Er lagen concrete plannen, maar ook die tour werd afgeblazen. Voor we het wisten was het 2022. Toen zouden we met Septicflesh touren en dat werd ook geannuleerd. Uiteindelijk zijn we dat jaar wel naar de VS gegaan voor een tour met Hypocrisy. Ik snap wel dat de buitenwereld dat anders heeft ervaren, simpelweg omdat we veel minder konden of mochten doen.

De ep wilden we eigenlijk vorig jaar al afronden en uitbrengen. Toen werd Seregor ziek. Je wilt zoiets niet op sociale media gooien als het misschien serieus blijkt te zijn. Het was een heel onzeker jaar, maar gelukkig is alles goed afgelopen. Voor je het weet ben je dan wel twee à drie jaar verder.

Ik kan me goed voorstellen dat het er van buiten anders uitziet, zeker door de pandemie. Fijn dat het nu beter gaat.

We hadden in die periode al van alles gepland. De Azië-tour stond bijvoorbeeld al voor juni vorig jaar gepland, maar uiteindelijk moesten we alles annuleren. Het was helaas niet haalbaar. Wat je dan merkt, is dat je tegenwoordig een jaar tot anderhalf jaar vooruit moet plannen. Omdat we vorig jaar alles moesten afzeggen en nieuwe aanbiedingen hebben bevroren, verlies je effectief bijna twee jaar.

Jullie hebben ook een verandering in de bezetting doorgemaakt. In het begin hadden jullie Namtar achter de drums, daarna Michiel van der Plicht en nu heeft Gabe Seeber het stokje overgenomen. Hoe is dat contact tot stand gekomen?

Namtar liet al in november 2019 weten dat hij wilde stoppen. Ik ben gaan rondmailen en zo kwam Michiel van der Plicht erbij. Hij was snel beschikbaar. We deden 70.000 Tons Of Metal samen met hem en dat ging heel goed. We spraken af om ook de daaropvolgende shows samen te doen. Door alle vertragingen in de jaren erna duurde het bijna twee jaar voodat we samen konden touren. Uiteindelijk bleek dat we andere verwachtingen hadden en zijn we op een nette manier uit elkaar gegaan.

Daarna begon de zoektocht opnieuw. Voor Mexico Metalfest 2022 schoof ons Amerikaanse management Gabe naar voren. Hij stond toevallig het weekend hiervoor al op een ander festival in de buurt en kon direct invallen. Ik mailde hem de setlist en vroeg of we moesten repeteren. “Hoeft niet,” zei hij. “Ik speel het wel.” En dat ging perfect. Zijn controle, techniek en bijna fotografisch geheugen maakten meteen indruk.

Omdat Gabe zo gewild is, hebben we het jaar erna nog met andere drummers gewerkt. Toen Namtar vertrok kregen we al veel aanmeldingen. Dat is een luxepositie. Toch is Gabe de beste match. Hij speelt ook op de nieuwe ep en hij blijft voorlopig bij ons.

Jullie werken ook weer samen met eerdere partners: het gitaarwerk is opnieuw opgenomen door Patrick Damiani in Tidal Wave Studios, het vioolspel komt weer van Nikos Mavridis en leuk dat Tim Wells ook weer te horen is in de intro.

Inderdaad. Ik werk vaak met Patrick, ook voor andere projecten. Toen ik vertelde dat we weer bezig waren, vroeg hij meteen of hij de gitaren en bas mocht inspelen. Hij stelde voor om ook de mix te doen. De vorige plaat werd gemixt door Robert Carranza, die topkwaliteit levert. Dat is echter ook een grotere investering. Patrick had tussendoor al een nieuwe mix gemaakt voor Haunting Echoes Of The Seventeenth Century, die ik erg goed vond. Onze samenwerking verloopt altijd soepel. Ik lever iets aan, hij mixt het meteen goed, zonder gedoe. Zo hebben we ook deze plaat gedaan, slechts een paar kleine correcties en klaar.

Nikos ken ik via Patrick al vanaf Lammendam. Het is traditie geworden dat hij op elke plaat iets inspeelt en daar probeer ik rekening mee te houden tijdens het schrijfproces. Voor Cult Of Kariba heeft hij al twee jaar geleden het vioolwerk ingespeeld. Tim Wells heb ik online gevonden en zijn bijzondere stem past gewoon perfect.

Jouw hond Frodo levert een gastbijdrage. Hoe kunnen we ons dat voorstellen?

Ik heb mijn honden al een paar keer opgenomen. Frodo reageert op het geluid van een ambulance door te huilen, een soort wolveninstinct. Als je dat geluid zelf maakt, doet hij mee. Toen we bezig waren met The Resurrection Of Kariba en Seregor de tekst “with wolves” toevoegde, dacht ik meteen aan die opname. Die hebben we er toen ingefietst en dat klonk eigenlijk perfect, haha.

De ep sluit muzikaal duidelijk aan bij jullie debuutalbum Lammendam, vooral in nummers als The Resurrection Of Kariba en Draw Blood. Kun je uitleggen wat het verhaal is en hoe dit verband houdt met Lammendam?

We zijn weer naar Schinveld geweest. Je kunt daar het bos inlopen en precies de plek vinden waar het verhaal van Lammendam zich zou hebben afgespeeld. Al snel ontstond het idee om hier iets mee te doen. Seregor ontdekte een andere versie van het verhaal en we zijn dieper in het onderzoek gedoken.

We vonden een gedicht uit 1870 over Kariba, de gifmengster. Of zij de witte juffer is, weten we niet precies. Ook ontdekten we dat er in 1970 een theatergroep uit Schinveld was die het verhaal opvoerde in het bos. We hadden een krantenfoto van die groep, met masker en verkleed. Die zag er best creepy uit. Tegelijkertijd was ik H.P. Lovecraft aan het lezen. De mysterieuze sfeer en verborgen rituelen in deze verhalen spraken me aan.

Het oorspronkelijke Lammendam-verhaal gaat over een vrouw die twee mannen kende die verliefd op haar waren, met bedrog en brandstichting als gevolg. Ook de gifmengster zou op die plek hebben gezeten, waarbij vergiftiging en verraad een rol speelden. We namen de vrijheid om er iets leuks van te maken. Onze versie vertelt over een cult in Schinveld – ik weet niet of ze dat leuk vinden, haha – die de gifmengster uit de dood probeert op te roepen, maar dat gaat mis.

Voor Franckensteina hebben jullie ook veel inspiratie gehaald uit de literatuur van Dippel. Dat soort bronnen zijn soms best lastig te vinden.

Ik vind het leuk als er een verhaal achter het verhaal zit. Het is een soort hobby om dit uit te zoeken en het is ook gewoon gaaf dat het zo'n oud gedicht betreft. Er was iemand die bedrogen, levend begraven en vergiftigd werd. Het fictieve element in ons verhaal is dat die persoon terugkomt, maar we laten open op welke manier en of dat echt is of een droom.

Als je de cd volgt, begint het heel lineair. Er is een cult, er wordt een offer gebracht in het bos en vervolgens krijgen we het perspectief van het slachtoffer. Bij The Resurrection Of Kariba verlaten we dat verhaal en vertellen we meer over de historie. Ik Kom Uit Het Graf komt dan binnenvallen. Uiteindelijk komen we bij Venomous 1666, waar de gifmengster wraak neemt.

Muzikaal komt Ik Kom Uit Het Graf ook binnenvallen.

Dat nummer is eigenlijk heel apart ontstaan. Ik heb de eerste opzet in ongeveer twee dagen in elkaar gezet. Vervolgens stuurde ik het naar Seregor met de opmerking dat het wel best industrieel klinkt. Ik probeer altijd eerst te bedenken of iets geschikt is voor Carach Angren. Als dat zo is, bewaar ik het daarvoor. Anders gebruik ik het voor andere projecten. Dit nummer paste goed en Seregor was meteen enthousiast.

Hij was al jaren bezig met een Nederlandse tekst en wilde dit nummer daarvoor gebruiken. Hier heeft hij weken aan gewerkt. De tekst was wel erg grof en over de top. Soms haal ik wat weg om de flow beter te maken en Seregor verwachtte dat het extreme einde te veel zou zijn en het niet zou werken. Ook ik was geschokt door wat hij had geschreven, maar uiteindelijk bleek het gewoon te passen. Soms voel je gewoon dat een nummer zo moet klinken en toen heb ik het zo gelaten.

In eerste instantie was het nog niet duidelijk of het verhaal erbij zou passen. Het gaat over een ongevraagde gast, een psychopaat. Er zijn mensen zonder enige spijt, die een misdaad zo weer zouden doen en zelfs nog erger. Dat kun je je bijna niet voorstellen. Seregor weet dat op een indrukwekkende manier over te brengen. Het verhaal is echt ziek en helaas gebeurt het ook in het echt.

Wij vonden dat dit perfect past. Als iemand vergiftigd en levend begraven is en bovendien een psychopaat is, dan komt die niet op een poëtische manier terug. Zo sluit het naadloos aan op het verhaal.

Je zegt zelf dat de tekst een schok was voor jou en Seregor. Op sociale media zie je ook reacties van mensen die het te ver vinden gaan. Wat was de algemene reactie en hoe gaan jullie om met kritiek?

We hebben dit nummer al bijna twee jaar op de plank liggen. Seregor had eigenlijk verwacht dat ik het niet zou doen. Hij heeft me vaak gebeld: 'Weet je het zeker?' Op een gegeven moment liet hij het nummer liggen en luisterde het later terug. 'Wat zing ik hier eigenlijk? Dit kan echt niet.' Ja, het is heel grof en ziek. Ik heb wat geknipt en aangepast en toen viel alles op zijn plek. We hebben er ook met ons management over gesproken. Andere bands gaan ook ver, maar omdat het bij ons in het Nederlands is, maakt het een andere indruk. Wij vertellen verhalen en we willen natuurlijk niet dat iemand zulke dingen doet. Ik had veel meer backlash verwacht, zeker in deze tijd. Soms is kritiek ook terecht en we waren er wel op voorbereid. Uiteindelijk viel het mee. Uit onze eigen kring kregen we wat meer negatieve reacties, vooral over het dialect. Maar we staan er echt achter. Soms laat je je beïnvloeden, maar de laatste jaren doen we dat steeds minder. Dan ga je twijfelen en dat moet je niet hebben.

Toen ik het nummer maakte, heb ik hier veel effecten in gezet. Het nummer had toen al een zieke sfeer, zonder dat ik wist waar het precies heen zou gaan. Toen kwam Seregor met zijn tekst en die combinatie gaf me kippenvel. Er zitten veel effecten op de zang, zoals reverse reverb, waarbij de echo achterstevoren klinkt. Die effecten creëren het gevoel van een geest die uit het graf komt. Zo wordt het spookachtig. Het is een vreselijk verhaal over een heel vreselijk figuur.

Seregor is ook een echte showman, waardoor het meteen duidelijk is dat er een verhaal verteld wordt.

Ik merk ook dat mensen het ergens toch gaaf vinden. Sommigen willen het nummer zelfs gaan vertalen. Natuurlijk zijn er ook mensen die het niet goed vinden en dat is begrijpelijk. Het hóórt ook niet altijd prettig of mooi te zijn. Net als bij een horrorfilm moet het soms gewoon shockeren. De combinatie van mijn verhalende stijl en de directe en confronterende stijl van Seregor maakt het interessant.

Het schrijfproces ligt dus vooral bij jou. Tekstueel speelt Seregor ook een grote rol. Schrijft hij nog gitaarpartijen? En draagt Gabe nog bij aan het schrijfwerk?

Ik heb eigenlijk altijd complete nummers gemaakt: drums, gitaren en zang zet ik allemaal in de demo. Bij een nummer als The Resurrection Of Kariba neemt Seregor mijn basis en tilt die naar een veel hoger niveau. Zijn gevoel voor melodie en dubbele gitaarlijnen is echt fantastisch. Dat heeft hij ook bij Draw Blood gedaan. Venomous 1666 en Ik Kom Uit Het Graf zijn daarentegen volledig door mij geschreven. Het is veel meer rechttoe rechtaan. De drumpartijen schrijf ik sowieso altijd zelf. Tijdens de opnames gaf ik Gabe wel de vrijheid om dingen aan te passen en ik houd zijn drumkit in gedachte tijdens het schrijven. In Venomous 1666 zit bijvoorbeeld een heel snel double-bassstuk waarvan ik twijfelde of het haalbaar was. Ik stuurde het hem en hij reageerde meteen met 'geen probleem', haha.

Ik houd graag de controle omdat ik vaak al specifieke accenten en details in de sound verwerk tijdens het schrijfproces. Vanaf het begin zit er een bepaalde synergie in de nummers. Als je bijvoorbeeld de drumpartijen volledig los zou schrijven, wordt het lastiger om alles later samen te brengen. Ik schrijf ook gewoon graag en neem hierin ook graag het voortouw. Zo werken we al meer dan twintig jaar.

Hoe zorgen jullie ervoor dat de het live goed overkomt?

De toetsen zijn belangrijk voor de sound en ik speel ook niet alles live. Vroeger deed ik dat wel, met vier keyboards en zo. Dat is eigenlijk niet te doen, zeker als je ook nog een beetje een show wilt neerzetten. Daarom staan bepaalde partijen goed gemixt op backing tracks. Het begint allemaal bij de opname. Daar halen we al veel overbodige elementen weg. Minder is uiteindelijk écht meer. Daardoor blijft er iets over dat consistent klinkt en live goed werkt. Voor de backing tracks halen we soms nog meer weg om het wat te laten ademen. We hebben veel tijd gestoken in de gitaarsound en Seregor moet duidelijk hoorbaar zijn. Zelf speel ik vooral de leads met een redelijk simpel, droog geluid dat goed door de mix snijdt. Mensen vergeten vaak dat een zaal van zichzelf al een soort reverb heeft. Live komt dat droge pianogeluid dan juist goed tot zijn recht omdat het in de ruimte zelf gaat ademen. Daar houden we bewust rekening mee, gebaseerd op jarenlange ervaring.

Er komt veel planning bij kijken, zowel tijdens het schrijfproces als bij de optredens.

Het belangrijkste is dat je sterke nummers maakt waar je volledig achter staat. Wij zijn geen band die zomaar wat extra tracks aan een ep toevoegt alleen om op tour te kunnen. Ik heb nu al zin om Draw Blood live te spelen. Dat is gewoon een vet nummer en we zijn er trots op. Als je echt achter je materiaal staat, volgt de rest vanzelf.

Er staan al wat shows gepland, zowel in binnen- als buitenland. Wat kun je verder nog delen over jullie toekomstplannen?

We hebben inderdaad al festivals zoals Hellfest, Alcatraz, Into The Grave en nog een aantal andere bevestigd. Daarnaast zijn we bezig met het voorbereiden van tours en hebben we veel overleg met ons management. De planning loopt inmiddels al door tot 2027. Helaas gaat dat proces niet sneller. Je moet kijken wat haalbaar is – financieel, qua tijd én qua beschikbaarheid. We zijn er volop mee bezig, maar wat daar uiteindelijk precies uitkomt, moeten we nog afwachten. Een Europese tour staat in ieder geval op ons vizier en hopelijk lukt dat.

Wil je nog iets meegeven aan de lezers van Metalfan.nl?

Blijf vooral lezen, haha. En natuurlijk, check de nieuwe ep! Ik vind het tof dat Metalfan.nl nog steeds bestaat en dat al zo lang. Het is fijn dat het een onafhankelijke website is, zonder de hele social media-hype. Ik vind het ook leuk dat jullie diepgaande interviews doen – dat mag best eens gezegd worden!