Metalfan.nl - Metal nieuws, reviews, interviews en meer...
13-04-2021
Dat een band tijdens het touren met name nummers speelt om het meest recente album te promoten, is begrijpelijk. In het geval van Leprous bleef echter het oudere songmateriaal mede daardoor de laatste jaren live onbelicht. Dat leidde tot wat kritiek van de fans van de eerste drie albums. Tracks als The Valley, The Cloak en Foe van het album Coal (2013) kwamen nog wel regelmatig voorbij, maar het debuutalbum Tall Poppy Syndrome (2009) werd bijna altijd overgeslagen en Bilateral (2011) kwam er ook bekaaid vanaf, en dat terwijl met name dat tweede album tot de favorieten van veel liefhebbers van de Noorse progformatie behoort. De roep om wat meer nummers te spelen van die albums heeft de Noorse progband niet onberoerd gelaten. In de twee livestreams van Leprous staan deze albums centraal. Jeffrey keek ze. Je kunt zijn verslag ervan hier lezen!
Het verhaal van het Griekse Silent Winter begon in het midden van de jaren negentig, maar dat leverde op wat demo's na nooit een officiële uitgave op. Enkele jaren geleden kozen de oud-leden Kiriakos Balanos (gitaar) en Giorgos Loukakis (bas) voor een doorstart. Dat leidde tot een ep en de langspeler The Circles of Hell (2019). Dat is een aardige, ietwat standaard powermetalschijf. Twee jaar later rest van de oorspronkelijke line-up slechts gitarist Balanos. Net als op het debuutalbum neemt Mike Livas (onder andere Keepers Of Jericho) de zang voor zijn rekening en worden de drumpartijen gespeeld door Giannis Antonopoulos. Voor gitarist Vangelis Papadimitriou en bassist Vangelis Tsekouras is het nieuwe Empire Of Sins het eerste studiowerk met de band.
Klik op de cover om de hele review te lezen.
We zitten zeer waarschijnlijk nog een week aan de beperkingen die de regering ons oplegt vast. Waar we ons niet in laten beperken, is het uitbrengen van de artikelen met videoclips. Vandaag dus weer een nieuwe aflevering. Veel kijk- en luisterplezier gewenst.
- Primal Fear (heavy metal)
- Black Veil Brides (alternative rock)
- Lindemann (industrial metal)
- Ten56. (metalcore)
- Bokassa (hardrock)
- Defocus (metalcore)
- Devonian (melodic death)
- Lamentari (black)
- Boss Keloid (stoner/sludge/prog)
Na een lange, relatief rustige periode borrelt en bruist het weer bij de progressieve, symfonische rockformatie The Flower Kings. Lang leek het er immers op dat Desolation Rose (2013) het laatste wapenfeit van de Zweden zou blijven. In 2014 lijkt het doel definitief te vallen als Roine Stolt wegens gebrekkige wisselwerking en ontbrekende groepscreativiteit (waarvan de oorsprong primair lijkt te liggen in muzikale meningsverschillen met toetsenist Tomas Bodin) besluit om de band voor onbepaalde tijd op te heffen. Vier jaar later mogen fans van de groep hopen op een reünie als Stolt onder de naam Roine Stolt’s The Flower King het fijne solo-album Manifesto Of An Alchemist (2018) uitbrengt. Klik op de cover om de hele review te lezen.
Manora is een symfonische metalband van eigen bodem. Het kwintet bestaat uit zangeres Mirte van der Ham, gitarist Ivo Visser, toetsenist Arthur Stok, bassist Tomasz Kisielewicz en drummer Tijn Scholtze. In 2017 verscheen de eerste ep Dreamshapes. Inmiddels is de eerste full-length Brave The Storm in de maak, die later dit jaar verschijnt. Om de productiekosten te kunnen betalen, heeft de groep een crowdfundingcampagne in het leven geroepen. De eerste single Wired To Obey van het album kun je hier beluisteren en de bijgaande clip, die door Bram Aarts en Joris van Gulik gemaakt is, bekijken.
Ik zou liegen wanneer ik zeg dat ik naar Primal Fear luister vanwege de ballads. Dat de groep een ep uitbrengt met daarop de akoestische ballad I Will Be Gone in een nieuw jasje verraste mij dan ook. Nog opzienbarender is dat de track, die te vinden is op Metal Commando (2020), is veranderd in een duet met de gewezen Nightwish-zangeres Tarja Turunen.
Klik op de cover om de hele review te lezen.
Op 28 mei brengt Roar! Rock Of Angels Records het album The Devil Is A Gambler van Hellryder uit. Dat is een supergroep met zanger Chris Boltendahl (Grave Digger), gitarist Axel Ritt (Domain, Grave Digger), bassist Steven Wussow (Orden Ogan, ex-Domain, ex-Xandria) en drummer Timmi Breideband (Gregorian, ex-Bonfire, ex-Freedom Call). Und Action maakte de clip bij de debuutsingle van het Duitse kwartet.
Het wil nog niet echt vlotten met het lenteweer. Ook vandaag is het een dag om vooral binnen, lekker warm bij de kachel te blijven zitten en bijvoorbeeld onderstaande clips te bekijken en naar de bijbehorende muziek te luisteren.
- Mogwai (post-rock)
- Sumo Cyco (alternatieve rock)
- Herman Frank (heavy metal)
- Drown This City (metalcore)
- Motorjesus (heavy rock)
- Parity (alternatieve metal)
- In Mourning (progressieve death metal)
- Innocence Lost (symfonische metal)
- Dennis DeYoung (classic rock)
Wheel is een tamelijk onbekende doomband uit Duitsland die na albums in 2010 en 2013 langere tijd inactief is geweest. Privéomstandigheden zoals familie-uitbreiding en werkgerelateerde issues zijn daar debet aan geweest. Het gaf de bandleden echter wel gelegenheid om in alle rust te werken aan nieuwe nummers. Met Preserved in Time is er nu het derde studioalbum, dat in zijn geheel is opgenomen in de oefenruimte van Wheel.
Klik op de cover om de hele review te lezen.
Metal is van jong en oud voor jong en oud. We hebben vandaag oud (Motörhead) en piepjong (Hammerhedd). Het metalen estafettestokje wordt op die manier van generatie op generatie overgebracht. Een plezierig weekend gewenst.
- Motörhead (rock-'n'-roll)
- Red Fang (stonerrock)
- Alestorm (pirate metal)
- Unrealism (groove metal)
- Sharone (modern metal)
- Terra Odium (progressieve metal)
- John Kihlbergs Impera (heavy metal)
- Von Mollestein (industrial metal)
- Hammerhedd (thrash metal)
Via zijn YouTube-kanaal laat Exodus-zanger Steve "Zetro" Souza weten dat hij in minder dan een jaar tijd ruim 28 kilo is afgevallen. Op 23 mei 2020 begon hij aan dit traject en het is zijn bedoeling om de komende tijd nog eens ruim elf kilo kwijt te raken. Het wordt weliswaar steeds moeilijker om extra gewicht te verliezen, maar er is volgens de Amerikaanse vocalist nog ruimte. Hij let tegenwoordig goed op (en houdt bij) wat hij eet, gaat niet boven de 1200 kilocalorieën per dag en legt dagelijks ruim elf kilometer af.
Zetro is behoorlijk tevreden met zijn huidige situatie, voelt zich goed en weet dat hij live met Exodus nu, vanzelfsprekend, betere prestaties zal leveren. Recent rondde de zanger met zijn thrashband een nieuw studio-album af, Persona Non Grata, die komende zomer zal verschijnen via het platenlabel Nuclear Blast. Hopelijk krijgen we Souza en Exodus snel daarna (en wellicht beter dan ooit) weer live in actie te zien!
"Elk nadeel hep se voordeel", zei een bekende voetballer ooit. En hij had gelijk. In het geval van het Australische Intrøspect gaat die wijsheid in ieder geval op. De progressieve formatie wilde gaan touren ter promotie van de eerste ep Ad Astra (2019), maar kon door het welbekende virus de plannen in de ijskast zetten. Het kwintet ging niet bij de pakken neerzitten, maar pakte de instrumenten op en schreef materiaal voor de tweede ep Midnight Sun.
Klik op de cover om de hele review te lezen.
Op 23 april brengt Trollzorn Records het zevende album uit van Minas Morgul, getiteld Heimkehr. De opvolger voor het vier jaar oude Kult is het eerste album met zanger Robse (Equilibrium), bassist Janko Jentsch en gitarist Haffi. De Duitse band heeft zojuist alvast de track Weltenfall online gezet.
Eind deze maand komt het langverwachte tweede album van Off The Cross uit. De plaat heet Enjoy It While It Lasts en bevat gastbijdrages van onder meer Coen Janssen (Epica) en Joost van den Broek (Ayreon). Laatstgenoemde was ook verantwoordelijk voor de mix van het album. Als voorproefje heeft de Belgische band nu de single This Too Shall Pass online gezet. In deze song gaat vocalist Daan Swinnen het duet aan met Fabienne Erni van Eluveitie.
Na zijn avonturen met de Britse legende Iron Maiden begon zanger Blaze Bayley aan een aardige solocarrière. Dat heeft een aantal bijzonder aangename, traditioneel getinte heavymetalplaten opgeleverd. Denk maar eens aan Silicon Messiah (2000) en Tenth Dimension (2002). Bayley heeft daarna niet stilgezeten, ondanks dat zijn solowerk vaak niet de aandacht en waardering heeft gekregen die het verdient. Zijn latere albums hebben niet het hoge niveau van de vroege jaren nul geëvenaard, maar zijn desondanks de moeite. Na een serie conceptalbums keert Bayley terug naar zijn wortels met een stevige, gitaargedreven plaat: War Within Me.
Klik op de cover om de hele review te lezen.
