De beste progressieve power metalband van Noorwegen is terug. Goed, voorganger God's Equation was misschien niet de meest consistente plaat van het vijftal, maar de gehele discografie veegt de vloer aan met de meeste concurrentie. Slechts groepen als Seventh Wonder, Circus Maximus en Pathosray hebben dit niveau enigszins weten te bereiken. Maar al die bands missen dan net weer iets wat Pagan's Mind wel heeft, namelijk gitarist Jørn Viggo Lofstad. Volgens mij kun je jezelf als band geen completere gitarist wensen. Zijn riffs zijn strak en krachtig en zijn solo's werkelijk briljant. De man schudt moeiteloos de heerlijkste scheursolo's uit de mouw, terwijl hij eveneens gevoelig en sfeervol als David Gilmour en Nick Barrett (Pendragon) kan klinken.

Heavenly Ecstacy is inmiddels plaat nummer vijf en het is de eerste die qua artwork niet wordt gedomineerd door de kleur blauw. Om maar gelijk alle spanning weg te nemen, het is de meest volwassen schijf van de band tot nu toe. Wilden de heren op de vorige cd nog wel eens stoeien met zeikerige zanglijnen of covers, nu is het een en al krachtpatserij. Enorm toegankelijke krachtpatserij welteverstaan. Wellicht klinkt Pagan's Mind momenteel wat minder complex en technisch dan op de eerste albums, maar qua songs komen de Noren sterker voor de dag dan ooit. Nu is toegankelijkheid bij progressieve metal een relatief begrip, dus je dient ongetwijfeld wat tijd in het materiaal te investeren.

Intermission klinkt misschien wat commercieel en een ballad als Live Your Life Like A Dream (let op die gitaarsolo en de overeenkomsten met Jorn Lande op zanggebied) doet de eerste keer wat zoetjes aan, maar na meerdere draaibeurten beginnen de songs te leven. De verslavende melodieën en het ijzersterke zangwerk van Nils K. Rue (zijn beste zangprestatie tot nu toe) blijven vanaf de eerste draaibeurt al hangen, maar Pagan's Mind zou Pagan's Mind niet zijn wanneer de muziek niet volgestopt is met allerlei details, subtiele tempowisselingen en interessante riffs. Hoogtepunt is wat dat betreft absoluut het lange Revelation To The End met magnifiek zangwerk, een pakkend refrein, weergaloze gitaarsolo's en prachtige gelaagde passages. Voor die gelaagdheid is wederom Ronny Tegner verantwoordelijk. De toetsenist strooit weer subliem met mystieke keyboardklanken en spacey geluiden. Luister voor de aardigheid maar eens naar het geniale Follow Your Way en je begrijpt wat ik bedoel.

Kortom, een meesterwerk. Het is een cliché, maar de mannen weten momenteel perfect wat de gulden middenweg is tussen progressieve rock en stevige power metal. Aan de ene kant zijn er de spectaculaire gitaarpassages en toetscapriolen en aan de andere kant dreunen heftige riffs op een bijna Rammstein-achtige wijze de speakers uit. Op sommige momenten duiken er zelfs wat agressieve vocalen op, hoewel die nergens een hoofdrol opeisen. Toegankelijke, melodieuze en prachtig geschreven muziek, dat is wat hier geboden wordt. Perfect en superheavy geproduceerd bovendien. Het zal lastig worden om dit pareltje uit mijn jaarlijst weg te krijgen.

Tracklist:
1. Contact
2. Eyes Of Fire
3. Intermission
4. Into The Aftermath
5. Walk Away In Silence
6. Revelation To The End
7. Follow Your Way
8. Live Your Life Like A Dream
9. The Master's Voice
10. Never Walk Alone
11. When Angels Unite