Hirax is een naam die de wat ouderen onder ons zich wel zullen herinneren uit de begintijd van de thrash. Vanaf 1984 bevindt de formatie rond zanger Katon W. de Pena zich namelijk letterlijk in de kraamkamer van de thrash metal en wordt er veel door Californië en San Francisco getourd met tijdgenoten zoals Exodus, Metallica en Slayer. Maar na een tweetal albums valt de band in 1987 al uit elkaar. Pena doet zo nu en dan een poging de zaak weer nieuw leven in te blazen, steeds omringd door een nieuwe verzameling muzikanten, maar al verschijnt er zo nu en dan er een nieuwe plaat, echt veel zoden aan de dijk zet het niet. Maar nu lijkt er dan toch weer wat schot in te zitten.

Na de ep Faster Than Death van vorig jaar (de eerste nieuwe release sinds 2014 en uiteraard met een geheel nieuwe line-up), is er nu een nieuwe plaat, eveneens met de titel Faster Than Death. Het is de zesde langspeler sinds het debuut Raging Violence uit 1984, al kun je deze met een lengte van nog geen 22 minuten bezwaarlijk een langspeler noemen en staan vier van de negen tracks al op de eerder verschenen ep.

De sound van Hirax is in de loop der jaren niet noemenswaardig veranderd; je kunt hooguit zeggen dat de band een stuk strakker speelt dan in de beginjaren. Ook op Faster Than Death wordt de luisteraar getrakteerd op onvervalste, uiterst traditionele, Bay Area crossover thrash. De formule is even klassiek als eenvoudig: een paar strakke en niet al te complexe riffs, thrashbeatje eronder, een ronkende bas die er af en toe doorheen komt, en een zanger die zich op agressieve wijze door het nummer heen brult en snauwt. Verwacht dus geen moderne fratsen, geen ingewikkelde tempowisselingen, melodische gelaagdheid of verrassende accenten, want daar doet Pena niet aan.

Maar je moet Hirax niet beoordelen naar moderne maatstaven. Klassiek en eenvoudig mag het dan zijn, de band is nog steeds goed voor een fijn potje oldschool thrash dat lekker in het gehoor ligt. Revenant en World’s End, bijvoorbeeld, zijn gewoon uitstekende songs die door elke thrashliefhebber goed te pruimen zullen zijn. Strakke, degelijke riffs, met hier en daar wat goedgeplaatste tempowisselingen, sterke zanglijnen en boeiende solo’s, gespeeld met de nodige agressie en intensiteit. Vooral Revenant boeit, door de Anthrax-achtige, snelle riffs die het nummer voortjagen en het fraaie meezingrefrein aan het einde.

Bovengenoemde songs, niet geheel toevallig ook veruit de langste op de plaat, springen er duidelijk bovenuit. De rest is met een beetje goede wil als degelijke middelmaat te beschouwen: goed te verteren, maar nergens heel opmerkelijk. No-nonsense-thrash, zo zou je het kunnen omschrijven, met songs die nu eens knipogen naar Slayer (Relentless), dan weer naar Anthrax (Drill Into The Brain) of Exodus (Psychiatric Ward), waarbij de hardcore-invloeden nooit heel ver te zoeken zijn.

Pena’s stem heeft wel het nodige te lijden gehad in de loop der jaren. Hij haalt bij lange na niet meer de zwevende hoogtes van de beginjaren, zijn ooit zo kenmerkende vibrato is zelden meer te horen en hij heeft fiks aan power ingeboet. Toch past zijn inmiddels wat lagere en snauwende stem wel bij de muziek en legt hij er gemeenlijk voldoende energie in. Behalve dan in Warlord’s Command, het enige echt zwakke nummer op de plaat. Hirax blinkt toch al niet uit in muzikale variatie en compositorisch gochme, dus als de vocalen dan ook nog eens repetitief, lusteloos en tergend saai zijn, valt er weinig tot niets te genieten.

Het verschil in kwaliteit met andere legacy acts met wie Hirax ooit het podium deelde, wordt ook met Faster Than Death nog eens benadrukt en het is duidelijk waarom de diverse incarnaties van de band de status van cultband nooit hebben kunnen ontstijgen. Al met al is dit nieuwe album vooral voer voor de thrash-fans van het eerste uur die hun verzameling graag compleet hebben, want voor de moderne liefhebber is er eigenlijk niet echt een reden om tot aanschaf over te gaan.

Tracklist:
1. Drill Into The Brain
2. Armageddon
3. Drowned Bodies
4. Faster Than Death
5. Psychiatric Ward
6. Relentless
7. Revenant
8. Warlord’s Command
9. World’s End