Oordeel niet te snel over deze plaat. Gun Vessels minimaal vijf luisterbeurten en je zult merken dat de melancholische en melodische death metal je steeds meer gaat pakken. Zo luidt mijn advies over het vierde album van Be’lakor, dat beslist een groeiplaat is. De release heeft wat langer op zich laten wachten, mede veroorzaakt door de eerste wisseling in de line-up (drummer Elliott Sansom is de opvolger van Jimmy Vanden Broek) in de geschiedenis van de band. Het wachten is echter beslist de moeite waard geweest.
De Aussies zijn erin geslaagd de kenmerkende elementen (zoals de lange composities met kenmerkende zachte grunts, fraaie leads en springerige riffs) te behouden en hun muziek nog verder te verrijken. De verrijking is vooral te vinden in de productionele verdieping van het geluid, de additionele effecten op gitaarpartijen, de vloeiende transities en de ruimtelijke secties. Het ingetogen Vessels richt zich dan ook meer op sfeer dan op het catchy aspect. Dat betekent tevens dat de songs minder snel blijven hangen. Er zijn echter nog altijd veel melodieën te vinden die uitnodigen tot meeneuriën. Toch kan ik me voorstellen dat fans van The Frail Tide (2007) en het meesterwerk Stone’s Reach (2009) (in eerste instantie) licht teleurgesteld zijn met deze verschuiving in focus.
Als je tot die groep behoort, is het verstandig eerst eens te luisteren naar Roots To Sever, of nog beter: The Smoke Of Many Fires, dat beslist een hoogtepunt is met zijn vele memorabele leads. Tot de vroege highlights behoren An Ember’s Arc en Withering Strands. Eerstgenoemde is heel spacey met getokkel, ambient keyboardklanken en een postrocklandschap halverwege, maar tevens veelzijdig met een prachtige opbouw middels harmonieuze leads naar een sectie met blastbeats. De overgangen verlopen soepel en brengen je in verschillende gemoedstoestanden. Doorgaans heeft de muziek een reflectief en rustgevend karakter.
Het middelste deel van het album is wat minder beklijvend, al zijn er zeker nog momenten van opleving. Het lukt Roots To Sever echter niet om het niveau van bijvoorbeeld From Scythe To Sceptre of Countless Skies te evenaren. Verder zijn er weinig punten van kritiek, al past Luma wat moeizaam in het geheel. Het dient als introductie voor het concept over reizende energie in verschillende levensvormen, maar is qua karakter geen intro en is tevens te kort voor een standaard nummer. A Thread Dissolves doet het wat dat betreft veel beter. Het fraaie intermezzo van drie minuten past qua atmosferisch karakter uitstekend bij Grasping Light en leidt een ijzersterk laatste deel van deze release in.
Het is knap hoe Be’lakor elementen uit de progressieve rock en post-rock organisch heeft weten te verwerken in veelzijdige en sfeervolle tracks. Het introspectieve karakter is wel even wennen en ik kan me dan ook voorstellen dat een deel van de fans, die het memorabele aspect van de leads op het magnum opus Stone’s Reach hoog in het vaandel heeft staan, deels teleurgesteld is met Vessels. Dat nemen de Aussies met deze nieuwe richting dan ook op de koop toe. Het siert ze dat ze zichzelf niet willen herhalen en dat ze zichzelf wederom hebben ontwikkeld met deze vierde full-length. Een sfeervolle, inhoudelijk sterke plaat die ook op lange termijn interessant blijft.
Tracklist:
1. Luma
2. An Ember’s Arc
3. Withering Strands
4. Roots To Sever
5. Whelm
6. A Thread Dissolves
7. Grasping Light
8. The Smoke Of Many Fires
