2020 is in veel opzichten een jaar om gauw te vergeten. Op muzikaal gebied is het voor de fans van Blue Öyster Cult echter een heerlijk jaar. Na tal van re-releases en live-albums die via Frontiers Music uitgebracht zijn, verscheen als kers op de taart ook nog een splinternieuw studioalbum. Op dat gebied is de fanbase van ‘BÖC’ niet echt verwend; The Symbol Remains is de eerste studioplaat in negentien jaar.

Bij een band waarvan de hoogtijdagen in de jaren zeventig en tachtig plaatvonden, is het altijd de vraag of er – buiten de groep zelf – nog iemand op nieuw songmateriaal zit te wachten. De reden waarom Blue Öyster Cult toch nog een plaat wil uitbrengen, zit hem waarschijnlijk in het feit dat de band de laatste zestien jaar praktisch met dezelfde line-up speelt, maar hiermee nog nooit iets op plaat gezet heeft. Deze bezetting, waarin Eric Bloom en Donald ‘Buck Dharma’ Roeser de enige originele leden zijn, weet al jaren te overtuigen in de vele live-opnames die er te vinden zijn.

Ook op plaat komt Blue Öyster Cult nog prima uit de verf. Op The Symbol Remains klinkt de groep wat moderner, maar regelmatig is toch die kenmerkende, moeilijk te omschrijven BÖC-sound terug te horen. De eerste drie songs zijn kenmerkend voor het album dat qua songmateriaal behoorlijk uiteenlopend is. Na de lekkere, rockende opener That Was Me, waarin Eric Bloom de zang voor zijn rekening neemt, volgt met Box In My Head een heerlijke, klassieke Buck Dharma-track die wat doet denken aan Dharma-klassiekers als Perfect Water en Harvest Moon.

In Tainted Blood verzorgt Richie Castellano de vocalen. Castellano krijgt van Bloom/Dharma duidelijk vertrouwen. Hij schrijft mee aan de muziek en songteksten, is leadzanger in drie tracks en vervult verder nog de rol als gitarist, toetsenist, programmeur en co-producer. Zijn vocale bijdrages mogen er zijn. Vooral in het pakkende en naar AOR neigende Tainted Blood geeft hij zijn visitekaartje af.

Naast de afwisseling in leadzangers, laten de songs ook regelmatig een ander geluid horen. De boogierocktrack Train True (Lennie’s Song) staat behoorlijk haaks op het stevige, riff-georiënteerde Stand And Fight. Toch blijft het allemaal coherent en klinkt het nog steeds als Blue Öyster Cult. De plaat zakt aan het einde iets in, maar The Alchemist maakt een hoop goed. Dit nummer, dat gebaseerd is op het gelijknamige verhaal van H.P. Lovecraft, maakt vanaf de eerste luisterbeurt indruk; prima songwriting, uitstekende vocalen en een sfeer zoals alleen Blue Öyster Cult die kan neerzetten.

The Symbol Remains is geen Blue Öyster Cult-klassieker zoals Secret Treaties of Fire Of Unknown Origin. Toch kan dit album zeker nieuwsgierigheid opwekken bij diegene die nog onbekend is met de discografie van de band. Er zijn genoeg BÖC-karakteristieken te ontdekken en de songs zijn overwegend sterk en goed uitgewerkt. Al met al een studio-comeback waar de band trots op mag zijn.