De Zweedse, orkestrale deathmetalformatie The Project Hate MCMXCIX heeft al heel wat uitstekende platen op zijn naam staan. Met name Armageddon March Eternal (Symphonies Of Slit Wrists) (2005), The Lustrate Process (2009) en Bleeding The New Apocalypse (Cum Victriciis In Manibus Armis) (2011) staan nog steeds in mijn geheugen gegrift als enerverende exercities in bombastische, kolossaal klinkende death metal met een bijzonder avontuurlijk karakter. Met de in eigen beheer uitgebrachte albums The Cadaverous Retaliation Agenda (2012) en vooral het matige There Is No Earth I Will Leave Unscorched (2014) daalt de kwaliteit echter en draait het vooral om de grootspraak van Lord K. Philipson, die iedere nieuwe release aankondigt alsof we het nieuwe Evangelie mogen ontvangen.

Met het begin 2017 verschenen Of Chaos And Carnal Pleasures weet de band gelukkig de weg omhoog te vinden. Die weg omhoog wordt vervolgd op Death Ritual Covenant, de twaalfde langspeler van het gezelschap. De geoefende luisteraar weet dat we die term in het geval van The Project Hate MCMXCIX letterlijk moeten nemen. Ook deze schijf is weer tot aan de nok gevuld met muziek (negenenzeventig minuten en negenenveertig seconden, om precies te zijn). Zes lange, zeer diverse nummers met een gemiddelde lengte van een kwartier krijgt de luisteraar in die tijd voor zijn kiezen.

Hoewel de basis van de muziek ligt in loodzware, orkestrale death/black (Behemoth, Septicflesh en The Monolith Deathcult kunnen als referenties dienen), permitteert de band zich enorm veel progressieve uitstapjes. Van flamenco-gitaar via triphop tot aan synthlijnen die aan de ravescene uit de jaren 90 doen denken: alles is mogelijk. Die diversiteit maakt de muziek interessant, maar desondanks blijft The Project Hate MCMXCIX op zijn best in massieve, Behemothiaanse deathmetalgrandeur, waarin de strakke, machinale riffs en de fantastisch ronkende baspartijen van Philipson het best uit de verf komen. Zoals in de centrale melodielijn in het titelnummer bijvoorbeeld, waar de band in het begin en aan het einde van de track op overtuigende wijze op teruggrijpt.

Tegelijkertijd slaagt The Project Hate MCMXCIX er een stuk beter in dan op de vorige albums om ondanks de grote diversiteit aan invloeden de nummers tot een enigszins coherent geheel te smeden. Zo boeit het denderende The Eating Of The Impure Young over de gehele lengte en komt de track via een flitsend, dubstep-achtig dance-gedeelte halverwege uiteindelijk weer terug bij de deathmetalbasis van de band. Een dergelijke strategie wordt vaker toegepast op Death Ritual Covenant. De dance-invloeden keren in vrijwel ieder nummer terug en zorgen voor een welkome afwisseling ten opzichte van de loodzware sound.

Zangeres Ellinor Asp zal met haar expressieve, ietwat rauwe stemgeluid altijd een bron van discussie blijven, maar ze is ontegenzeggelijk ontzettend gegroeid sinds haar vuurdoop in There Is No Earth I Will Leave Unscorched (2014). Haar zanglijnen sluiten beter aan bij de muziek, waardoor haar stemgeluid beter wordt benut. Daardoor zingt ze hoorbaar met meer vertrouwen. Vooral in het machtige Through Fire There Is Cleansing krijgt zij gelegenheid om te schitteren. De intense bulderstrot van Philipson is natuurlijk altijd al een ijzersterk wapen geweest. Op Death Ritual Covenant horen we als extra kers op de taart niemand minder dan Johan Hegg (Amon Amarth) en Lawrence Mackrory (Darkane) als gastvocalisten.

Het grootste euvel van The Project Hate MCMXCIX blijft om nummers op tijd af te kappen. Niet iedere track hoeft een epos van een kwartier te zijn. Tegelijkertijd ontleent de groep ook een deel van zijn charme aan dergelijke muzikale extravagantie. Bovendien valt er voor de luisteraar genoeg te ontdekken. Death Ritual Covenant is een epos van jewelste geworden, dat gerust als een van de sterkste albums van deze band geldt sinds de post-2011 periode, waarin The Project Hate MCMXCIX in eigen beheer is gaan opereren.

Tracklist:
1. Death Ritual Covenant
2. The Eating Of The Impure Young
3. Legions
4. Through Fire There Is Cleansing
5. Inferno
6. Solemn