Mox: Buiten interviews beantwoorden bedoel je? Er is heel veel gebeurd in het Aurora kamp dit jaar. Zo hebben we het ProgPower optreden gedaan wat onze beste ervaring tot nu was en we hebben eindelijk het zilveren schijfje mogen aanraken wat onze eerste release betreft. We hebben ook heel veel interviews gedaan en zelf een tv-optreden bij een lokale omroep. Na het optreden in Baarlo en de release van “Unspoken Words” zijn we hoofdzakelijk erg druk geweest met het het finetunen van de live-act. We willen hier echt iets bijzonders van maken. Zo zijn we bijvoorbeeld bezig met het verwerken van een wat akoestische sound en het gebruiken van samples bij sommige nummers en met de aankleding van het podium. Het lijkt tot nu toe goed te lukken…. We krijgen te gekke reacties na onze gigs..

Ik las op jullie webstek iets over dat tv-optreden. Jullie hebben daar een akoestisch nummer gebracht. Voor welke zender was dat en gaan we dit nog eens kunnen bekijken op internet?

Remco: Het was voor de zender VLOK. Een regionale zender in de bollenstreek. Er was ons gevraagd om naast een interview ook een nummer akoestisch te spelen. Dit hadden we nog nooit gedaan, maar het pakte wonderwel heel goed uit. We nemen dit zeker mee met het schrijven van nieuwe nummers. Ook lijkt het ons leuk om tijdens lange shows ook af en toe een akoestische versie van een nummer ergens doorheen te gooien.De opnames van Vlok zijn in ieder geval zeer binnenkort op onze website te bezichtigen

Jullie denken dus hard na over jullie optredens. Stel je voor: jullie krijgen van mij een grote zak met geld om een optreden tot in de details te verzorgen. Hoe zou zo’n ultiem concert er visueel uitzien?

Mox: Bruut! En dan niet gewoon bruut, maar het bruutste wat je ooit hebt meegemaakt. Niet alleen met de geweldigste lichtshow en projecties that you have never seen, maar ook op de geweldigste locatie die er is.. Op Paaseiland of op een Inca tempel of zoiets. En dat alles met een instant-kippenvel geluid (van alle kanten natuurlijk), zowel voor het publiek als voor ons. Ik word er helemaal enthousiast van! Maar realistisch is het natuurlijk niet…..een keer in het Ahoy in het voorprogramma van Rush staan is toch ook niet verkeerd, hehe.

Laten we “Unspoken Words” samen maar eens in detail doornemen. Kan je per onderdeel vermelden hoe, waar en wannee het tot stand is gekomen?

1. Het basisidee van het verhaal

Marc: Het idee kreeg ik ergens terug in 1998 terwijl ik op hetzelfde moment onderzoek deed naar de functionaliteit van trance-state experimenten binnen het gebied van psycho-therapie en dit bracht mijn intentie op het gebruik van deze materie binnen het maken van muziek. De trance-state, een term komend uit de quantum-psychology, is een soort onderbewuste trance waarin het bewustzijn de geobserveerde realiteit beleeft en registreert. Een goed voorbeeld is als we tijdens een gesprek afdwalen wanneer we een melodie of muziek horen waaraan herinneringen zijn verbonden. Vanaf het moment dat de concentratie is verstoord en we geen idee meer hebben van de persoon waarmee we net nog een converstatie hadden, wordt en trance-state genoemd. Een soort gelijke trance-state wilde ik gaan gebruiken als ondergrond voor het latere ‘Unspoken Words’ concept. Mijn doelstelling was muziek te maken die voort kwam uit een collectieve emotie en deze op zijn beurt weer door te geven naar de luisteraar. Om dit waar te maken gebruikten we al bestaande teksten, die door mij waren geschreven zo rond dezelfde tijd, om ons in te leven binnen het verhaal. Het verhaal zelf bestond voornamelijk uit beeldspraak en dit zorgde er voor dat niemand precies wist wat er nu bedoeld werd en er voornamelijk beroep gedaan werd op eigen interpretatie en individuele verwerking hiervan. De verhaallijn achter het “Unspoken Words”-concept wordt gevormd door een oorzaak/reactie/gevolg consequentie die ontstaat uit een confrontatie met de abstractierealiteit van de waarheid. Het eerste gedeelte van het verhaal visualiseert de reactie(“betrayal” ,”Unspoken Words”, “event horizon”) en het laatste deel visualiseert het gevolg(“gathering”, “nocturnal lament”, “ressurrection”). De systemlog-files, die tussen de nummers te horen zijn, beschrijven op hun beurt weer de oorzaak en vormen een brug tussen de individuele nummers.

2. Het uitwerken van de teksten

Marc: Zoals gezegd waren er al een hoop teksten van te voren geschreven. De gezongen teksten, die op sommige punten afwijkt van de oorspronkelijke tekst, werden gevormd tijdens het jammen zelf en daarvoor zijn we voornamelijk uit gegaan van hoe de gezongen woorden klonken binnen de muziek. Dennis heeft een hele vrije stijl wat zingen en teksten betreft. We hebben hem er in ieder geval nog nooi op kunnen betrappen dat hij voor een nummer precies dezelfde tekst heeft gezongen.

3. Beginnen aan het schrijfproces

Joris: The Aurora Project is een band die in heel sterk vanuit de muziek werkt. We hebben tijdens de beginfase van het schrijven van de “Unspoken Words” songs heel bewust even afstand bewaard van het concept verhaal zoals het er lag, om zo toch optimale muzikale bewegingsvrijheid te behouden. Min of meer is vanuit jam sessies - al dan niet geïnspireerd op vette riffs, ritmes en/of baslijntjes – het muzikale fundament ontstaan voor de “Unspoken Words” songs. Vervolgens zijn we deze basis songs gaan koppelen aan de teksten en verder uit gaan werken. Hier en daar werden teksten aangepast op de muziek en vice-versa. Ook in de eindmix (studio) is sterk rekening gehouden met het concept verhaal en zijn nog extra effecten aangebracht om de emoties rondom het verhaal te versterken. Al met al vinden we dat de combinatie lyrics / songs op “Unspoken Words” bijzonder goed heeft uitgepakt!

4. Alles opnemen

Mox: We hebben “Unspoken Words” opgenomen in de CAT studio in Rijnsaterwoude in min-of-meer twee delen. In eerste instantie hebben we drie nummers opgenomen, omdat we onze creaties graag voor ons zelf op een knappe manier opgenomen wilden in plaats van oefenruimte-baggeropnames. Tijdens de opnames bleek dat buiten onszelf ook nog andere mensen onze muziek goed vonden en zelfs zo goed dat ons is aangeboden om het hele album op te nemen.

Bij de opnames hadden we volledige vrijheid om te doen en te gebruiken wat we wilden. Met wat goede tips van Arno Dreef, die “Unspoken Words” heeft gemixt, hebben we gebruik gemaakt van een koor, allerlei effecten, vele gastmuzikanten en zelfs van een roestige remschijf. We hebben, zoals je ziet, lekker kunnen experimenteren in de studio. Al met al was dit een heel bijzondere tijd voor ons en zijn we erg tevreden over het resultaat.

5. Het artwork verzinnen en afwerken

Marc: Eigenlijk dateren alle artworks terug naar de periode van 1998 tot 2000, zo omstreeks de zelfde periode dat we besloten om ons meer te richten op het fenomeen ‘multimedia’. Rond deze tijd ging ik mij persoonlijk verdiepen in mijn eigen creatieve capaciteiten en besloot wat software-pakketten te verkennen zoals Photoshop en Macromedia Director. Veel van dit artwork en multimedia software zijn de directe resultaten van dit experimenteren.

Remco: Marc had vrij snel de opzet van de albumhoes gemaakt. Dit heb ik daarna weer vertaald naar een huisstijl en logo voor The Aurora Project. Vanuit die huisstijl zijn de inlay artworks, website en andere media-uitingen ontworpen. Op deze manier zijn we er zeker van dat de artwork dezelfde sfeer uitademt, en hopelijk de muziekervaring versterkt.

“Unspoken Words” is een concept plaat. Ik heb een haat/liefde verhouding met conceptplaten en vind het genre nogal snel over-the-top en te pretentieus. Er zijn uiteraard altijd uitzonderingen. Maar, wanneer is een conceptalbum in jullie ogen geslaagd en wanneer niet? Welke elementen zijn belangrijk?

Joris: Ik deel je mening! Persoonlijk vind ik ‘het concept’ op concept albums vaak zo opgedrongen dat ze weinig tot geen interpretatievrijheid meer overlaten aan de luisteraar. Veel aandacht gaat naar het concept zelf en veel minder naar de individuele songs op het album. Dat vind ik jammer.

Wij hebben in de beginfase van het schrijven van de songs juist heel bewust even afstand bewaard van het concept verhaal om zo toch optimale muzikale bewegingsvrijheid te behouden. De combinatie lyric - song heeft pas in later stadium plaatsgevonden. Dit heeft geresulteerd in – vinden wij - wat meer eigenzinnige, meer op zichzelf staande songs binnen een groter kader waarbij de luisteraar voldoende interpretatievrijheid behoudt. Dat laatste vinden wij echt essentieel voor het laten slagen van een concept. Deze lijn trekken we trouwens ook door naar multimedia, artwork en het VJ materiaal. “Unspoken Words” is wel wat meer dan alleen een album!

Zanger Dennis valt op. In Nederland zijn er genoeg goede muzikanten, maar niet zo gek veel goede zangers. Kan je wat meer vertellen over zijn vocale voorgeschiedenis?

Dennis: Mijn roots liggen bepaald niet in de prog. Op 14 jarige leeftijd stond ik op het podium als Nederlandse rapper genaamd “breakbird”. Ik was toen eigenlijk alleen bezig met hiphop totdat ik een paar jaar later samen met onze toetsenist Mox, Remco tegen het lijf liep bij een Magic The Gathering avond. We hebben met ons drieën ook nog even een breakbeat project gehad onder de naam Disciples of Dope. Daarna ben ik voor de grap een keer mee komen zingen met de The Aurora Project. Toen is het balletje eigenlijk gaan rollen.

Spelen jullie nog steeds fanatiek Magic The Gathering?

Remco: We spelen het nog wel af en toe. We hebben al onze kaarten verzameld en in onze oefenruimte gelegd, zodat we af en toe nog een kaartje kunnen leggen. Nieuwe kaarten kopen doen we eigenlijk niet meer. Als je het allemaal wil bijhouden, dan ben je aardig wat geld per maand kwijt. Uiteindelijk kwam onze prioriteit toch meer op muziek maken te liggen.

Ik ben benieuwd naar jullie muzikale invloeden buiten de progwereld. Soms eens wat muzikanten op die jullie hebben beïnvloed en die niets met progressieve muziek te maken hebben.

Remco: Onze muzieksmaken lopen vrij veel uit elkaar. Omdat je zo met muziek bezig bent let je op alles en iedereen die met muziek te maken heeft, dus je wordt van alle kanten beïnvloed zonder daar bewust mee bezig te zijn. Toen ik 16 Horsepower (fantastische band, helaas ter ziele) voor het eerst live aan het werk zag had ik zo ongeveer 2 cm kippevel. Dankzij deze band ben ik gaan experimenteren met open mineur stemmingen zoals in Nocturnal Lament. Ook houd ik erg van Stonerrock. Kyuss, Hawkwind, MonsterMagnet, maar ook Nederlandse bands als 7zuma7 en Celestial Season. Dit hoor je in de muziek nog wel eens terug door de lekkere lome doorrammende hangriffs, hoewel die er naar mijn smaak nog te weinig zijn. Maar ja, je zit nu eenmaal met 6 mensen in een band. Bassist Rob luistert eigenlijk bijna alleen maar naar Jazz en Funk, wat ook zeker in de muziek terug te horen is.

DVS Records brengt niet heel veel platen uit, maar wel altijd zeer goede tot geniale werkjes. Wat zijn jullie favorieten uit hun catalogus?

Remco: De laatste release van Chaoswave vind ik helemaal te gek. Brute technische metal met mysterieuze dubbelstemmige zang. Errug cool. Ook Dynamic Lights maken een lekkere pot muziek. En ook ontzettend aardige gasten. Zij stonden ook op ProgPower, en we hebben daar goed gezellig gehad. Ik geloof dat ook wat cd's van Heavens Cry de weg naar onze platenkast hebben gevonden, maar dat was nog voor deze bij DVS tekenden.

Je beloofde me dat je wel een paar anekdotes rond jullie debuut en de band kon vertellen. Laat maar horen!

Remco: Het opnemen was voor iedereen wel een hoogtepunt. We hebben gedurende de week dat we daar zaten volledig bezit genomen van de studio. We hebben daar bij elkaar denk wel 694 liter koffie gedronken, 97 magnetronmaaltijden weggewerkt en Pantera's Vulgar video minimaal 12 keer gekeken. Ook hebben ze daar een gitaar, versterker en synth museum staan waar je U tegen zegt. We hadden de volledige vrijheid om alles te gebruiken, en dat hebben we zeker ook gedaan. Nu is CAT Music, waar we de cd opnamen, bij het grote publiek voornamelijk bekend om zijn Ome Henk en Irene Moors en de Smurfen Cd’s. Dus tijdens het opnemen hoor je ineens Ome Henk uit een studio, om de dag later Sjaak Bral de fantastische single 'Ik heb een trainingspak (die kreeg ik van het GAK)' te horen inzingen. Ook begon onze oefenruimte omstreeks deze tijd een eigen leven te leiden; Door constante lekkage (de oefenruimte bestond uit 2 tegen elkaar gezette bouwketen) stond de schimmel op een gegeven moment 15 cm hoog.

Ten slotte. Dit was jullie gekscherende nieuwjaarsboodschap: “Have a very good one in 2006 where TAP will play @ Lowlands and Werchter and will have there first world tour and will record an album with Steve Wilson and make a Live DVD with David Gilmour as a special guest and...... Ah you'll get it. Aurora will rock in 2006”. Maar wat staat er nu echt allemaal aan te komen voor The Aurora Project en welke realistische doelen zullen jullie dit jaar nastreven?

Mox: Oh, er zitten een ziljoen dingen in de pijplijn, maar welke grote dingen er voor ons werkelijk gaan gebeuren in 2006 is koffiedik kijken. We hebben een erg coole show op de rail en gaan sowieso lekker zo veel mogelijk spelen. De reacties op onze gigs zijn tot nu toe erg goed en daar zijn we erg trots op. Houd onze website dus in de gaten en kom het zelf bekijken!