Hey Michael, hoe gaat het?

Met mij gaat het goed. Het is lekker weer en de tournee loopt prima. Ik heb niets te klagen!

De band heeft net zijn zesde plaat Gravity uitgebracht. Hoe voelt het uitbrengen van albums nu voor jou? Is het nog steeds net zo spannend als de eerste keer of ben je er inmiddels wel gewend aan geraakt?

Nee, het blijft spannend om een plaat uit te brengen. Ik voel eigenlijk weinig verschil met toen en nu. Dat is wel hetzelfde gebleven eigenlijk. Maar deze keer was het wel spannend, omdat Gravity toch wel erg anders klinkt dan ons voorgaande materiaal. Daarnaast heeft de band ook een nieuwe samenstelling. Het is dus allemaal nieuw en dat maakt het spannend.

Ja, ik kan me voorstellen dat het vooral erg spannend is hoe die nieuwe muzikale richting wordt ontvangen.

Ja, ik ben ook erg benieuwd hoe de fans gaan reageren op het materiaal. Wij vonden dat de tijd rijp was voor iets nieuws. Met twee nieuwe bandleden en een verhuizing naar een andere platenmaatschappij, voelde dit als een goed moment om te kiezen voor een frisse richting. We zijn er ook echt vol voor gegaan en hebben geen half werk geleverd. We zullen zien wat de fans ervan vinden.

Was dit dan een lang gekoesterde wens van jullie?

Nee, niet eens. Toen we begonnen met het maken van de plaat was het idee om gewoon weer een metal-album te maken. Maar tijdens het proces gaf Matt (Tuck) aan dat hij eigenlijk geen zin had om weer een metalplaat te maken. Het voelde voor hem niet goed en hij wilde iets anders proberen. Het kostte hem vervolgens aardig wat overtuigingskracht, maar uiteindelijk wist hij de rest van de band ook om te praten.

Elektronica heeft nu een grote rol in de muziek van de band. Hierdoor staat het gitaarspel van jou meer op de achtergrond. Hoe is dat voor jou?

De oude nummers die meer gitaargericht zijn zullen altijd blijven. Ook live komen die natuurlijk nog gewoon voorbij, waardoor ik het altijd wel druk heb tijdens optredens. Ik zie het vooral zo, dat ik even een pauze heb wanneer een nieuwe track gespeeld wordt, haha. Die nummers zijn voor mij makkelijk om te spelen en ik vind die afwisseling ook wel fijn.

Zit er in die nieuwe tracks voor jou wel een uitdaging dan?

De grootste uitdaging tijdens het opnemen van deze plaat was om te begrijpen wat er in het hoofd van Matt omging. Om in te zien wat hij nu precies wilde en welke muzikale richting hij voor ogen had. Dit viel niet mee, want hij had het zelf ook niet helemaal helder. Het enige wat hij zeker wist, was dat hij niet een nieuwe Venom (2015) of Scream Aim Fire (2008) wilde maken. Ik begreep dus wel wat hij niet wilde, al had ik daar zelf in het begin wel moeite mee, maar ik begreep niet wat hij daarvoor in de plaats wou maken. Dat maakte het wel moeilijk tijdens de opname-periode, omdat het enige wat muzikaal gesproken uit mij komt, metal is. Nu moesten we dus alles strippen en werd de muziek uiteindelijk laag voor laag opgebouwd, alleen dan met elektronische samples. Het was erg veel werk om al deze samples mooi te integreren in de muziek en dat heeft ons veel moeite gekost. Dus de uitdaging was er zeker, alleen niet op de gitaar.

Ik was erg verrast dat jullie voor een andere muzikale richting kozen. Mede omdat jullie na het tegenvallende Temper Temper (2013) goed terugkwamen met Venom (2015) en daar succes mee hadden. Tevens deed de single Don't Need You in 2016 vermoeden dat jullie die koers zouden blijven aanhouden.

Ja, dat snap ik. Het was destijds ook niet de bedoeling dat we dit zouden doen. Het gebeurde pas in de studio dat we na een hoop overleg overstag gingen en hiervoor kozen. En ik snap wat je bedoelt inderdaad, al ben ik ook van mening dat je niet dezelfde plaat twee keer moet gaan maken. Ik had in het begin mijn twijfels of we dit wel moesten gaan doen. Tenminste, ik ben een grote metalliefhebber en moest erg wennen aan het idee. Uiteindelijk had ik zoiets van: Fuck it, we zien wel hoe het loopt. We proberen het gewoon.

Vaak wanneer een bands iets anders probeert, levert het een hoop kritiek op van fans. Ben je hier niet bang voor?

Er is altijd kritiek van fans. Dat heb je met elke plaat die je uitbrengt. Al viel dat met Venom heel erg mee als je het vergelijkt met Temper Temper. Er zal altijd iemand zijn die het niet leuk vindt wat je uitbrengt en erover gaat klagen op internet. Dat kan dan inderdaad grote vormen aannemen. Kijk maar naar de reacties die Linkin Park over zich heen kreeg toen het van sound veranderde. Ik probeer er zelf niet zoveel aandacht aan te besteden. Dit is onze zesde plaat en we hebben net een nieuwe deal gesloten met een platenmaatschappij. Dat houdt in dat we iets goed doen, anders waren we niet zover gekomen. Ik probeer hiermee niet arrogant te klinken, maar zo is het gewoon. Als wat we maakten niet goed was, dan waren we nooit zover gekomen.

Het album gaat thematisch vooral over Matt en dat hij door een moeilijke fase in zijn leven ging. Hoe was dit in de studio? Had dit ook weerslag op jullie?

Ja, het was best wel moeilijk om zo met hem samen te werken. Het was ook een lang proces om dit album klaar te krijgen. Het duurde ongeveer negen maanden en dat is voor ons best lang. Venom hadden we bijvoorbeeld in acht weken opgenomen. Het duurde dus lang en dat kwam ook omdat we veel dingen dit keer anders deden. Het kostte veel tijd om alles uit te vogelen en om beslissingen te maken. Omdat alle teksten uiteindelijk heel dicht bij Matt liggen, werd de plaat ook uiteindelijk zijn visie. Wij volgden hem en dat was soms best moeilijk. Het werd allemaal erg persoonlijk.

Gravity is ook het eerste album dat jullie met een nieuwe line-up hebben gemaakt. Jamie Mathias (bassist) en Jason Bowld (drummer) hebben oudgedienden Jason James en Michael Thomas vervangen. Dit is de eerste keer sinds jullie debuutalbum dat je opneemt met nieuwe leden. Hoe voelt dat?

De overgang viel eigenlijk verrassend genoeg erg mee. Jason is een geweldige drummer en we spelen al erg lang met hem omdat hij al een hele poos Michael vervangt. Hij speelt al wel vier jaar in de band, dus we waren goed aan elkaar gewend. Daarbij heb ik heb nog nooit eerder in de studio een drummer een full-take zien doen voor een nummer. Michael doet dat gewoon, die speelt een track gewoon in één keer in. Dat zegt genoeg over hoe goed hij als drummer is. Jamie daarentegen is een heel fijne gast. Ik ken hem al een lange tijd, dus dat vormde geen probleem. Hij heeft een goede stem en is een prima muzikant. Daarnaast is hij makkelijk in de omgang. De overgang verliep dus erg makkelijk.

Nieuwe platenmaatschappij, nieuwe bandleden en een nieuwe sound. Kan ik zeggen Bullet For My Valentine 2.0?

Ja, zo zou je het wel kunnen stellen. Ik had nooit verwacht dat we een deal van vijf platen zouden volbrengen bij zo'n grote platenmaatschappij. Maar dat is ons gelukt. En nu hebben we getekend bij Universal: Spinefarm, wat ook een heel grote label is. De nieuwe deal opent weer nieuwe deuren voor ons en inderdaad is dit alles een soort van nieuw begin voor de band. Dus ja, je kunt wel spreken van Bullet For My Valentine 2.0.