Alcatraz
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in juni 2025 werd uitgebracht?

After Taste - Hungry For Life
Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Austere - The Stillness Of Dissolution
Buckcherry - Roar Like Thunder
Ceremony - Solitary Bleed
Cryptopsy - An Insatiable Violence
Fallujah - Xenotaph
Fragmentum - Warriors Of Chaac
Gaahls Wyrd - Braiding The Stories
Gruesome - Silent Echoes
Heaven Shall Burn - Heimat
Hellevaerder - Fakkeldragers
Inhuman Condition - Mind Trap
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
King Witch - III
Lord Belial - Unholy Trinity
Malevolence - Where Only The Truth Is Spoken
Neil Young & The Chrome Hearts - Talkin’ To The Trees
Shadow Of Intent - Imperium Delirium
Sodom - The Arsonist
Turnstile - Never Enough
Volbeat - God Of Angels Trust
White Snake Of Blackened Maze - The Ocean Of Truth
Winterblind - Ego
een ander album uit juni 2025

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Darren Cesca (Deeds Of Flesh) - 45
  • Kaisa Jouhki (Battlelore) - 45
  • Ringo Starr (The Beatles) - 85
  • Synyster Gates (Avenged Sevenfold) - 44

Vandaag overleden:
  • Hugh Mendl (producent) - 2008
  • Syd Barrett (Pink Floyd) - 2006
Review

Falconer - Black Moon Rising
Jaar van release: 2014
Label: Metal Blade Records
Falconer - Black Moon Rising
Het Zweedse Falconer is een gevestigde waarde in powermetalland. De als bijna Middeleeuws aanvoelende muziek van bandoprichter en gitarist Stefan Weinerhall was voor het eerst te horen op het album Falconer. Deze plaat uit 2001 is een van de beste debuutalbums ooit in het metal-spectrum. De plaat bevat uitzonderlijk pakkende en sfeervolle nummers. Geen enkele misser. In zijn geheel niet zo ambitieus als de platen van Blind Guardian, maar ook niet zo kort door de bocht als die van de landgenoten van HammerFall. Weinerhall en de zijnen zijn zo al meer dan tien jaar een niet te onderschatten factie binnen de melodieuze metal.

Nu komt de band na uitstapjes richting Zweedse folk keihard terug met het nieuwe album Black Moon Rising. Weinerhall beschrijft de nieuwe langspeler als ‘een intensere versie van het debuutalbum’. De gitarist zit niet ver van de waarheid af. Zijn solo's, die bij vlagen doen denken aan de jazz-achtige elementen van Megadeth en de melodieuze folk-invloeden van In Flames, zijn sneller geworden, evenals de riffs, die ditmaal harder en meer staccato overkomen dan voorheen. De liedjes op de nieuwe plaat klinken vooral agressiever dan die op Falconer uit 2001. Toch wordt het nooit echt gevaarlijk. Een beetje zoals de Zweedse Middeleeuwse serie The Crusader, over de tempelier Arn: bij vlagen dreigend en duister, maar vooral liefelijk.

De liefelijkheid zit vooral in de voor metal-begrippen zoetgevooisde, maar ook statige zang van Mathias Blad. De Falconer-vocalist geeft de indruk een tempelier te zijn, zoals Arn. Een monnik en krijger in een. Blad was een tijdje uit de band vanwege zijn werkzaamheden als toneelacteur. Zijn theaterachtergrond verklaart zijn originele stemgeluid, een van de succesformules van Falconer, maar is ook de reden waarom de band vaak niet in staat is om op tournee te gaan. Blad kan zich namelijk moeilijk aan de verplichtingen van de theaterwereld onttrekken. Volgens Weinerhall zal de band in de nabije toekomst eindelijk weer optreden. Erg fijn. De dynamiek tussen de stem van Blad en het gitaarspel van Weinerhall maakt de liedjes van Black Moon Rising namelijk erg pakkend en moet gewoon in levende lijve gehoord worden.

De dynamiek en daarmee de pakkendheid van de liedjes van dit nieuwe album is niet zo krachtig als op het debuut. Echter wel stukken sterker dan op zijn recente voorgangers. Mede dankzij de zowel krachtige als heldere productie houden de liedjes de aandacht vast. Missers horen we niet op Black Moon Rising. De composities zijn goed van elkaar te onderscheiden. Niet op het gebied van kwaliteit , maar dankzij de sfeer, de herkenbare refreinen en de hard/zacht-dynamiek tussen Blad en Weinerhall, die in ieder liedje weer anders is.

Inderdaad, met Black Moon Rising levert Falconer een plaat af die klinkt als een ‘intensere versie’ van het debuutalbum. Net iets minder pakkend, maar wel harder en instrumentaal misschien ook wel interessanter. Dit album is het beste dat de Zweedse band sinds de eerste twee platen heeft gemaakt. Falconer toont wederom zijn waarde in powermetalland en zet samen met de landgenoten van Persuader het ondergeschoven subgenre weer op de metalkaart.

Tracklist:
1. Locust Swarm
2. Halls And Chambers
3. Black Moon Rising
4. Scoundrel And The Squire
5. Wasteland
6. In Ruins
7. At The Jester’s Ball
8. There’s A Crow On The Barrow
9. Dawning Of A Sombre Age
10. Age Of Runes
11. The Priory

Score: 85 / 100

Reviewer: Kees
Toegevoegd: 21 juni 2014

Battle Beast @ Effenaar, Eindhoven Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.