De band ging weer touren en speelde op elk festival van enige naam, daarbij toch grotendeels terend op het succes van het oudere werk zoals het eveneens hoog gewaardeerde Wings Of Heaven en In 2008 bracht Magnum een integrale uitvoering van dit album uit op dvd. Het laatste studiowerk dat ik van hen hoorde was het uit 2006 afkomstige Princess Alice & The Broken Arrow waarop de band niet echt vernieuwend bezig was.
Het nieuwe werk van Magnum, The Visitation, is niet veel beter. Sterker nog, ik vind het zelfs een achteruitgang. Zonder in detail te treden (dat zou te veel eer zijn) maakt de band een matte indruk met relirockachtige songs waaruit geen enkele passie klinkt. De eerste keer dat ik de cd beluisterde was in de auto tijdens een lange rit, en dat hoort je wakker te houden, maar Magnum slaagde er in om het tegendeel te bewerkstelligen. De sfeer die de songs uitstralen benaderen de term "uitgeblust" nog het meest, en ergens is het diep triest om de teloorgang van een mammoet zoals Magnum op deze manier voor je ogen en oren te zien en horen voltrekken.
Nee, als je je fans serieus neemt, dan moet je niet een cd als deze uitbrengen, die naar mijn persoonlijke gevoel elk latent aanwezige gevoel van sympathie voor de band onderuit haalt. Wat mij betreft de eerste flinke misser van het jaar. Ik hoop voor Magnum dat ze zich weten te herpakken met aansprekende songs zoals we van hen gewend zijn.
Tracklist:
1. Black Skies
2. Doors To Nowhere
3. The Visitation
4. Wild Angels
5. Spin Like A Wheel
6. The Last Frontier
7. Freedom Day
8. Mother Nature’s Final Dance
9. Midnight Kings
10. Tonight’s The Night
