Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit van Belgische bodem?

Aborted - Goremageddon [2003]
Acid - Maniac [1983]
Agathocles - Razor Sharp Daggers [1995]
Amenra - Mass VI [2017]
Ancient Rites - Dim Carcosa [2001]
Belgian Asociality - Belgian Asociality [1988]
Brutus - Unison Life [2022]
Channel Zero - Unsafe [1994]
Cyclone - Brutal Destruction [1986]
Emptiness - Nothing But The Whole [2014]
Enthroned - Prophecies Of Pagan Fire [1995]
Evil Invaders - Feed Me Violence [2017]
Fleddy Melculy - Helgië [2016]
Irish Coffee - Irish Coffee [1972]
Iron Mask - Hordes Of The Brave [2005]
Killer - Wall Of Sound [1982]
Oathbreaker - Rheia [2016]
Ostrogoth - Ecstasy And Danger [1984]
Pantheïst - O Solitude [2003]
Psychonaut - Unfold The God Man [2018]
Steak Number Eight - The Hutch [2013]
Target - Master Project Genesis [1988]
Thurisaz - Scent Of A Dream [2004]
Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed [2015]
een andere Belgische langspeler

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 maart:
  • Enslaved, Svalbard en Wayfarer
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 22 maart:
  • Carnifex, Revocation, Aborted en Vexed
  • Metal Battle Veldslag West
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 23 maart:
  • Sinister, The Monolith Deathcult en Aran Angmar
  • Sister May
  • Verval en Ter Ziele
  • Vltimas
  • 24 maart:
  • Atheist, Cryptopsy en Almost Dead
  • Extermination Dismemberment en Shoot The Messiah
  • Lowest Creature, The Breed en Bladecrusher
  • Marcel Coenen & Friends
  • Taake, Nordjevel en Theotoxin
  • Vltimas, Legion Of The Damned en Kjeld
  • W:O:A Metal Battle Veldslag West
  • 25 maart:
  • Mr. Big
    19 april:
  • Dear Mother
  • Roadburn festival
  • The Warning
  • Wishbone Ash
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aksu Hanttu (Entwine) - 45
  • Alex Dubé (Icewind) - 41
  • Axel Johann (Boomerang) - 50
  • Billy Sheehan (Steve Vai) - 71
  • Brann Dailor (Mastodon) - 49
  • Brant Bjork (Kyuss) - 51
  • Dirk Zelmer (Galloglass) - 52
  • Frank Claussen (Theatre Of Tragedy) - 48
  • George Thanasopoulos (Airged L'amh) - 51
  • Jacob Hellner (producent) - 63
  • Jessica Thierjung (Xandria) - 43
  • Sebastjan Mulej (Brutart) - 45

Vandaag overleden:
  • Jeff Ward (Nine Inch Nails) - 1993
  • Randy Rhoads (Ozzy Osbourne) - 1982
Review

Ozzy Osbourne - Ordinary Man
Jaar van release: 2020
Label: Sony Music
Ozzy Osbourne - Ordinary Man
Is Ordinary Man de zwanenzang van Ozzy Osbourne? Alles lijkt erop dat de legendarische rocker met zijn eerste soloplaat in tien jaar muzikaal afscheid neemt van zijn fans. Gezien zijn levensstijl is het verwonderlijk dat de man nog op zijn benen staat en als je de meest recente berichtgeving omtrent zijn gezondheid in de gaten houdt, moet je met lede ogen aanzien dat het er allemaal niet bepaald rooskleurig uitziet. Is Ordinary Man dan het album dat zijn roemruchte carrière met een hoogtepunt afsluit?

Nee dat is het niet, al is het een uiterste acceptabele plaat geworden. Waar voorganger Scream (2010) een veel hardere kant van Ozzy laat horen dan fans gewend waren en nog altijd op veel verdeeldheid kan rekenen, sluit Ordinary Man meer aan bij de algehele discografie van Osbourne. Het klinkt als een eerlijke plaat waarop de zanger zijn sterfelijkheid accepteert en terugblikt op zijn turbulente leven, terwijl er ondertussen ook ruimte is voor opzwepende songs als Scary Little Green Man en It's A Raid.

Waar Ozzy altijd een neusje had voor goede gitaristen, speelt dit keer producer Andrew Watt de meeste gitaarpartijen in. Een opmerkelijke keuze aangezien de zanger en Zakk Wylde weer herenigd zijn voor tournee. Watt laat zich echter horen als een bekwaam gitarist, maar zal niet de geschiedenis ingaan als iemand die echt een stempel op de sound van Osbourne weet te drukken. Al is dit daar ook niet de plaat naar. Ditmaal staat de iconische frontman namelijk centraal en krijgt hij de ruimte om zijn verhaal te vertellen. Naast Watt zijn er op instrumentaal gebied ook interessante samenwerkingen met onder andere Slash (Straight To Hell en Ordinary Man) en Tom Morello (Scary Little Green Man en It's A Raid). Daarnaast heeft Ozzy voor zijn begeleidingsband grote namen weten te strikken als bassist Duff McKagan (Guns N' Roses) en drummer Chad Smith (Red Hot Chilli Peppers). Ook op vocaal gebied wordt er uitgepakt door duetten met Elton John en rapper Post Malone. 

Ordinary Man trapt af met de track Straight To Hell, die niet meteen het beste van de plaat is. Qua opzet is het nummer vrij simpel. Niet dat het slecht is, maar opvallend is het daarentegen ook niet. Het zijn juist gevoeligere nummers als het daaropvolgende All My Life, Under The Graveyard, Ordinary Man, Today Is The End en Holy For Tonight die meer bezieling hebben en indruk achterlaten. 

Zo is de titeltrack een prima ballade, waarin vooral Elton John voortreffelijk zingt met een scherp randje en Slash de show steelt met zijn gitaarsolo. Ook Today Is The End en Holy For Tonight weten te ontroeren. Het zijn nummers als Scary Little Green Man en het door een drugsavontuur van Osbourne geïnspireerde It's A Raid die voor meer pit zorgen. Beide zijn rockers die de energie terugbrengen en weten te vermaken. Het zijn geen hoogvliegers, maar vooral It's A Raid vliegt heerlijk uit de bocht. Ook opvallend hierin is de rol van Post Malone. Als rapper lijkt het niet vanzelfsprekend om samen te werken met The Prince Of Darkness, maar de combinatie van stemmen en zijn enthousiaste performance zorgen ervoor dat hij een positieve indruk achterlaat en dat hij misschien eens meer met dit genre moet doen.

Er valt helaas ook genoeg aan te merken op de plaat. Niet elke track is even sterk. Goodbye en Eat Me voelen een beetje aan als een niemendalletjes en ook de productie is soms ronduit lelijk. Daarnaast weet je dat het stemgeluid van Ozzy sterk bewerkt is met effecten om hem enigszins draaglijk voor de dag te laten komen. Dit terwijl het best interessant zou zijn om juist een breekbare zanger te horen, gestript van deze technologie. 

Mocht Ordinary Man de zwanenzang zijn van Ozzy Osbourne, dan laat hij een acceptabel album achter. Nergens perfect, maar ook over de gehele linie prima genietbaar. Het is te horen dat de man moeite heeft gedaan om het beste uit zichzelf te halen en gezien zijn lichamelijke conditie is dat knap. Hopelijk krabbelt hij weer op en kan hij nog jarenlang de mensen entertainen. Dat is uiteindelijk wat hem drijft en waar hij voor leeft. 

Tracklist:
1. Straight To Hell
2. All My Life
3. Goodbye
4. Ordinary Man (feat. Elton John)
5. Under The Graveyard
6. Eat Me
7. Today Is The End
8. Scary Little Green Man
9. Holy For Tonight
10. It's A Raid (feat. Post Malone)
11. Take What You Want (feat. Post Malone)

Score: 76 / 100

Reviewer: Marcel
Toegevoegd: 25 februari 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.