Enquête

Het rondreizende festival Paganfest maakt momenteel een comeback. Wat is jouw favoriete ‘heidense’ band die al eens op de affiche stond bij deze of een vorige editie van Paganfest of zusterevenement Heidenfest?

Alestorm
Arkona
Die Apokalyptischen Reiter
Eluveitie
Elvenking
Ensiferum
Equilibrium
Ex Deo
Finntroll
Grailknights
Heidevolk
Kalmah
Korpiklaani
Moonsorrow
Negură Bunget
Primordial
Sólstafir
Thyrfing
Trollfest
Turisas
Týr
Unleashed
Varg
Wintersun
een andere band uit de historie van Paganfest en Heidenfest

[ Uitslag | Enquêtes ]

    17 januari:
  • Kublai Khan TX, Gideon, Gates To Hell en Terminal Sleep
  • Opeth en Grand Magus
  • Sacramentum, Thulcandra en Nephylim
  • Turmion Kätilöt en King Satan
  • Unholy Sabbath festival
  • Venus en Stesy
  • Wolfsonic
  • 18 januari:
  • Plaguefest 6.0
  • Unholy Sabbath festival
  • Unmaker + Support
  • Wolfsonic
  • 19 januari:
  • Dilemma
  • Stick To Your Guns
  • The Halo Effect, Pain en Bloodred Hourglass
  • 20 januari:
  • Paganfest
  • 21 januari:
  • New Years Day en Conquer Divide
  • 22 januari:
  • Slift en Population II
  • 23 januari:
  • Antimatter
Geen concerten bekend voor 17-02-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Desecrator" Malinowski (Behemoth) - 48
  • Alex Varkatzas (Atreyu) - 43
  • Antero Manninen (Apocalyptica) - 52
  • Erik Scott (Alice Cooper)† - 77
  • Erlend Hjelvik (Kvelertak) - 40
  • Igor Leiva Benavides (Poema Arcanus) - 50
  • Jeff Berlin (Bruford) - 72
  • Jussi Rautio (Battlelore) - 47
  • Kai Hansen (Gamma Ray) - 62
  • Matthieu Plana (Heavenly) - 47
  • Mauricio Nader (Six Magics) - 44
  • Sami Lopakka (Sentenced) - 50
  • Scott Clendenin (Death)† - 57
  • Simone Simons (Epica) - 40
  • Steve Asheim (Deicide) - 55
Review

Poppy - I Disagree
Jaar van release: 2020
Label: Sumerian Records
Poppy - I Disagree
Hoewel Poppy bij het metalpubliek nog niet zo bekend is, zul je de afgelopen maanden of weken wellicht van de vijfentwintigjarige zangeres, schrijfster, voormalig satirisch religieus leidster, actrice en YouTube-ster gehoord hebben. Het Amerikaanse model staat namelijk veelvuldig in de picture. Niet alleen doken de mainstream media op het nieuws rond haar breuk met regisseur/componist Titanic Sinclair, maar ook kwamen rock- en metalmedia in toenemende mate met artikelen over haar gewijzigde muzikale koers.

Waar de eerste twee albums namelijk vol staan met onder meer door Madonna geïnspireerde pop, toont de derde langspeler veel meer diversiteit. De excentrieke dame, die zichzelf een iets menselijker en minder robotisch imago aangemeten heeft, noemt de nieuwe muzikale richting post-genre. Op voorganger Am I A Girl (2018) liet Moriah Rose Pereira, zoals ze eigenlijk heet, met het afsluitende X al horen een experimenteerdrang te hebben. Juist dat soort tracks staat op I Disagree. Het is dan ook een veel donkerder, kwader en steviger album dat nauwelijks te vergelijken is met de twee vorige.

Goed, er zijn nog steeds passages met popmuziek uit de jaren tachtig, maar direct in opener Concrete hoor je elementen van Brian May (Queen), The Beatles, Bring Me The Horizon en Babymetal. Daar blijft het niet bij, want in de tracks daarna komen ideeën aan bod die herinneren aan No Doubt, Nirvana, Missy Elliott, The Prodigy, Muse, Trent Reznor, Nine Inch Nails, Jellyfish en Rammstein. En is dat nou Marilyn Manson die gastvocalen verzorgt in Fill The Crown?

De diversiteit in stijlen komt terug in de vocalen. Het beste voorbeeld is Bite Your Teeth, dat verleidelijke en zwoele zang, alternatieve rockvocalen en screams bevat en alle kanten opschiet (van trage, rauwe breakdowns naar rustgevende, klassieke muziek, die eigenlijk een intro is op het volgende nummer). Je hoort dus niet alleen maar de kinderlijke, onschuldige, geautotunede en mierzoete zangstem van Poppy, maar ook haar punky kant als ze in Bloodmoney het geloof bekritiseert: “Beg for forgiveness from Jesus the Christ, keep telling yourself that you been playing nice.” Getuige “What do you believe, when nobody is watching, what do you believe?” blijkt er ook nog diepgang in te zitten. Een aantal kritische teksten heeft ongetwijfeld betrekking op Titanic Sinclair, die ironisch genoeg een deel van het album heeft gecomponeerd. In Sit/Stay zit zelfs een verborgen bericht. Ze is het met van alles oneens en daardoor zijn de teksten wat donkerder dan voorheen: “Bury me six feet deep, cover me in concrete, turn me into a street.”

De grote stijlbreuk met de vorige albums is niet overal een groot succes. Waar Am I A Girl? organisch is, in zijn geheel lekker wegluistert en waarop de popsongs veelal in één keer blijven hangen, heeft het nieuwste werk veel meer luisterbeurten nodig om te beklijven. Bovendien lijkt het soms meer een verzameling losse ideeën dan een coherent geheel (Bite Your Teeth). Binnen het wat abrupt afgeronde Sit/Stay levert dat zowel gave dreampop- als minder onderhoudende elektronische punkpassages op.

De meest organische tracks, waaronder het ingetogen Sick Of The Sun en Don’t Go Outside, behoren samen met Bloodmoney, Fill The Crown en Sit/Stay tot de hoogtepunten van het album. Het loungy Nothing I Need had net als Sick Of The Sun op één van de eerste twee albums kunnen staan. Met name in Don't Go Outside is de combinatie van verschillende elementen zeer geslaagd. In deze afsluiter hoor je door grunge geïnspireerde zang, door Led Zeppelin geïnspireerde tokkels van Chris Greatii, achtergrondzang à la Pink Floyd en een progrockpassage die doet denken aan Rush.

Poppy experimenteert er flink op los op I Disagree. Het levert een collectie songs op die wat onsamenhangend overkomt. De vernieuwingsdrang is enerzijds prijzenswaardig en levert interessante twists en passages op (Fill The Crown, Bloodmoney), maar anderzijds laten de snelle veranderingen de luisteraar niet lekker in een flow komen. Het is te hopen dat Poppy voortbouwt op de laatste twee tracks, waarin de verschillende ideeën elkaar versterken. Slechts dan kan het niveau van bijvoorbeeld Odelay (1996) van Beck, die op dat album ook veel switcht tussen stijlen, benaderd worden. Daarvoor is het nu nog te vroeg. De meningen over I Disagree zullen dan ook uiteenlopen. De een kan helemaal niets met deze slim gemarkete artieste, de ander laat zich verleiden tot een guilty pleasure. Aan aandacht in ieder geval geen gebrek.

Tracklist:
1. Concrete
2. I Disagree
3. Bloodmoney
4. Anything Like Me
5. Fill The Crown
6. Nothing I Need
7. Sit, Stay
8. Bite Your Teeth
9. Sick Of The Sun
10. Don’t Go Outside

Score: 70 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 28 januari 2020

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.