Trek je dansschoenen maar aan. We nemen de teletijdmachine naar de jaren zeventig en tachtig. The Night Flight Orchestra bewees al eerder goede poprockliedjes te kunnen schrijven die herinneren aan de tijd van Fleetwood Mac, Kiss, Whitesnake, Foreigner, Tears For Fears en Miami Vice. Er is sindsdien niet veel veranderd, want ook Sometimes The World Ain’t Enough brengt je terug naar de seventies en eighties van onder andere Chicago, Toto en Journey.
Neem bijvoorbeeld het funky Paralyzed of het rockende titelnummer. Nummers waar je niet bij stil kunt blijven zitten. Bovendien is er voldoende afwisseling. Zo wijkt de stadionrocker Moments Of Thunder (met soultouch dankzij Airline Annas, de achtergrondzangeressen Anna-Mia Bonde en Anna Brygård) flink af van het poppy Lovers In The Rain, dat heel fijne zanglijnen heeft die al snel blijven hangen. De bombastische, uptempo opener This Time klinkt wezenlijk anders dan het zwoele, toegankelijke Pretty Things Closing In, maar beide passen prima binnen de gevarieerde collectie songs. Afsluiter The Last Of The Independent Romantics valt op vanwege zijn muzikaliteit en speelduur van negen minuten. De tracks die eraan voorafgaan, klokken maximaal vijf en een halve minuut.
De nummers stemmen stuk voor stuk vrolijk. Ze zijn wat lichter en minder gitaar-georiënteerd dan op de vorige plaat. Het geheel klinkt levendig. Het speelplezier spat ervan af bij de muzikanten. Dat zijn niet de minste trouwens. The Night Flight Orchestra bestaat uit zanger Björn Strid (Soilwork), bassist Sharlee D'Angelo (Arch Enemy), gitarist David Andersson (Soilwork), toetsenist Richard Larsson, drummer Jonas Källsbäck en gitarist Sebastian Forslund. Hoewel de mannen in het verleden hebben bewezen technisch vaardig te zijn, draait het hier vooral om pretentieloos lol hebben en dat betaalt zich uit.
Het levert een ongedwongen, relaxte en swingende release op, die uitermate geschikt is om in de auto te beluisteren. Dankzij de ritmesectie, die voor een lichtvoetige basis zorgt, en de beklijvende zanglijnen, liggen de compacte nummers zeer prettig in het gehoor. Ook over de productie is goed nagedacht. Die is retro, maar met een moderne touch, zodat de muziek van TNFO enerzijds een nostalgisch gevoel bewerkstelligt, maar anderzijds ook luisteraars aantrekt die de jaren tachtig niet hebben meegemaakt. Sometimes The World Ain’t Enough mag dan helemaal niets met metal te maken hebben, maar de collectie songs stemt vrolijk en vergroot de interesse en waardering in andere soorten muziek.
Tracklist:
1. This Time
2. Turn To Miami
3. Paralyzed
4. Sometimes The World Ain’t Enough
5. Moments Of Thunder
6. Speedwagon
7. Lovers In The Rain
8. Can’t Be That Bad
9. Pretty Thing Closing In
10. Barcelona
11. Winged And Serpentine
12. The Last Of The Independent Romantics
