Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Andrew Howard (Twisted Method)† - 43
  • Gregg Bissonette (Lana Lane) - 66
  • Jon Lord (Deep Purple)† - 84
  • Lars F. Larsen (Manticora) - 52
  • Les Paul† - 110
  • Matt Bellamy (Muse) - 47
  • Mike Coolen (Within Temptation) - 50
  • Nicolas Dubois (Amartia) - 43
  • Paul Chapman (UFO) - 71
  • Pete Gill (Saxon) - 74
  • Pete Kaipanen (Skyward) - 46
  • Ramón Lage (Avalanch) - 52
  • Randy Burns (producent) - 71
  • Skip James† - 123
  • Tomas "Samoth" Haugen (Emperor) - 51
  • Trevor Bolder (Uriah Heep) - 75
  • Wes Scantlin (Puddle Of Mudd) - 53
Review

The Night Flight Orchestra - Sometimes The World Ain't Enough
Jaar van release: 2018
Label: Nuclear Blast Records
The Night Flight Orchestra - Sometimes The World Ain't Enough
Trek je dansschoenen maar aan. We nemen de teletijdmachine naar de jaren zeventig en tachtig. The Night Flight Orchestra bewees al eerder goede poprockliedjes te kunnen schrijven die herinneren aan de tijd van Fleetwood Mac, Kiss, Whitesnake, Foreigner, Tears For Fears en Miami Vice. Er is sindsdien niet veel veranderd, want ook Sometimes The World Ain’t Enough brengt je terug naar de seventies en eighties van onder andere Chicago, Toto en Journey.

Neem bijvoorbeeld het funky Paralyzed of het rockende titelnummer. Nummers waar je niet bij stil kunt blijven zitten. Bovendien is er voldoende afwisseling. Zo wijkt de stadionrocker Moments Of Thunder (met soultouch dankzij Airline Annas, de achtergrondzangeressen Anna-Mia Bonde en Anna Brygård) flink af van het poppy Lovers In The Rain, dat heel fijne zanglijnen heeft die al snel blijven hangen. De bombastische, uptempo opener This Time klinkt wezenlijk anders dan het zwoele, toegankelijke Pretty Things Closing In, maar beide passen prima binnen de gevarieerde collectie songs. Afsluiter The Last Of The Independent Romantics valt op vanwege zijn muzikaliteit en speelduur van negen minuten. De tracks die eraan voorafgaan, klokken maximaal vijf en een halve minuut.

De nummers stemmen stuk voor stuk vrolijk. Ze zijn wat lichter en minder gitaar-georiënteerd dan op de vorige plaat. Het geheel klinkt levendig. Het speelplezier spat ervan af bij de muzikanten. Dat zijn niet de minste trouwens. The Night Flight Orchestra bestaat uit zanger Björn Strid (Soilwork), bassist Sharlee D'Angelo (Arch Enemy), gitarist David Andersson (Soilwork), toetsenist Richard Larsson, drummer Jonas Källsbäck en gitarist Sebastian Forslund. Hoewel de mannen in het verleden hebben bewezen technisch vaardig te zijn, draait het hier vooral om pretentieloos lol hebben en dat betaalt zich uit.

Het levert een ongedwongen, relaxte en swingende release op, die uitermate geschikt is om in de auto te beluisteren. Dankzij de ritmesectie, die voor een lichtvoetige basis zorgt, en de beklijvende zanglijnen, liggen de compacte nummers zeer prettig in het gehoor. Ook over de productie is goed nagedacht. Die is retro, maar met een moderne touch, zodat de muziek van TNFO enerzijds een nostalgisch gevoel bewerkstelligt, maar anderzijds ook luisteraars aantrekt die de jaren tachtig niet hebben meegemaakt. Sometimes The World Ain’t Enough mag dan helemaal niets met metal te maken hebben, maar de collectie songs stemt vrolijk en vergroot de interesse en waardering in andere soorten muziek.

Tracklist:
1. This Time
2. Turn To Miami
3. Paralyzed
4. Sometimes The World Ain’t Enough
5. Moments Of Thunder
6. Speedwagon
7. Lovers In The Rain
8. Can’t Be That Bad
9. Pretty Thing Closing In
10. Barcelona
11. Winged And Serpentine
12. The Last Of The Independent Romantics

Score: 82 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 30 juli 2018

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.