Waar het overlijden van een geliefd bandlid kan leiden tot een jarenlange pauze of soms het einde van een band, gaat dit niet op voor Avenged Sevenfold. Hail To The King is het zesde album van "A7X", en alweer hun tweede na het overlijden van drummer Jimmy "The Rev" Sullivan. De groep is mateloos populair in Amerika en wordt daar zelfs gezien als de opvolger van bands als Metallica en Iron Maiden, maar in Europa is het nog niet zover en moeten er nog veel zielen gewonnen worden willen ze deze eer zich toebedeeld krijgen.
Wat direct opvalt als je naar Hail To The King luistert is het tempo, dat aardig wat lager ligt dan je gewend bent van Avenged Sevenfold. Nu is dit een trend wat de band afgelopen albums ook al liet zien, maar dit maal ligt het tempo wel erg laag vergeleken met eerder materiaal, en neigt het meer naar hardrock dan metal. De grunts van zanger M. Shadows zijn op dit album vrijwel helemaal verdwenen en hij werkt zich op een vrij monotone manier door het hele album, enkele uitzonderingen daar gelaten. Neem daarbij dat de nummers vrij simplistisch opgezet zijn qua structuur, en dit album kan al vrij snel gaan vervelen. Veel nummer klokken boven de vier en een halve minuut en hadden best ingekort kunnen worden om het voor de luisteraar spannend te houden.
De titel Hail To The King is een passende beschrijving voor het album vanwege de vele verwijzingen naar bekende klassiekers. Zo vallen er aardig wat Metallica invloeden te herkennen, heel duidelijk in bijvoorbeeld This Means War ,maar ook tijdens afsluiter Acid Rain. Duidelijk hoor je ook Guns 'n Roses/Velvet Revolver terug in Doing Time en heeft Coming Home wel wat weg van Iron Maiden. Wat positief opvalt is dat er instrumentaal genoeg te genieten valt, zo wordt er aangenaam op los gesoleerd door gitarist Synyster Gates, vooral op Coming Home zorgt dit voor een hoogtepunt van het album. Ook Arin Ilejay die de eer heeft om The Rev op te volgen achter het drumstel brengt het er prima vanaf op zijn debuut.
Naar eigen zeggen moest Hail To The King een album worden dat groots klinkt en waar elke riff top is. Dat is grotendeels gelukt, de riffs worden strak en overtuigend gebracht, alleen had hierbij best wat meer afgewisseld mogen worden. De band lijkt zich er wat makkelijk van af te brengen en zorgt voor weinig verassingen. Desondanks ontbreekt het niet aan kwaliteit en is er geen enkel nummer dat er negatief tussenuit springt. De fans van de band zullen hier meer dan tevreden over zijn, maar het eerdere werk van de groep kan zeker als het betere gezien worden.
Tracklist:
1. Shepherd Of Fire
2. Hail To The King
3. Doing Time
4. This Means War
5. Requiem
6. Crimson Day
7. Heretic
8. Coming Home
9. Planets
10. Acid Rain
