Belus is een conceptalbum, dat het levensverhaal van de gelijknamige god vertelt. Na een ietwat overbodige intro gaat het eerste nummer van start, het fantastische Belus’ Doed (inderdaad, een bewerking van Dauði Baldrs!). Bij de eerste noten weet je het al meteen: dit is ouderwetse Burzumkwaliteit. Alsof de jaren ’90 nooit voorbij zijn gegaan! Belus grijpt terug op het geluid vóór Dauði Baldrs en Hliðskjálf. Elementen van Filosofem en het zelfgetitelde debuutalbum zijn duidelijk aanwezig. Zo zijn vooral de laatste twee nummers van het album heerlijk hypnotiserend en lijkt een sneller nummer als Sverddans muzikaal gezien zo van Burzum af te komen. Wat dat betreft is er aan de succesformule die Burzum heet (gelukkig) maar weinig gesleuteld.
Belus is echter meer dan een herhalingsoefening die oude klassiekers probeert te evenaren. De plaat heeft wel degelijk een eigen smoelwerk en daarnaast zijn er ook zeker veranderingen te bespeuren. Het eerste wat hierbij opvalt zijn de vocalen. Waar het op de albums tot en met Hvis Lyset Tar Oss leek alsof een hysterische Varg op de pijnbank werd gelegd, is er nu sprake van een krijs die krachtig en zelfverzekerd klinkt. Zo hier en daar wordt er zelfs clean gezongen, zoals op het nummer Glemselens Elv. Een heel verschil, maar daarom niet minder geslaagd.
Ook productiegewijs is er het een en ander veranderd. Ten eerste klinkt alles even net wat gelikter dan we aanvankelijk van de graaf gewend zijn. De gitaren klinken minder scherp, de drums zijn meer naar de achtergrond verplaatst en het is allemaal nét wat beter gemixt. Met die keuze zal niet iedereen het even eens zijn. Persoonlijk vond ik de prominent aanwezige, repetitieve drums op de voorgaande albums een wezenlijk onderdeel van de hypnotiserende werking die van de muziek uitging. In die zin is dat nu toch wel wat minder geworden.
Toch valt dat in het niet als je bekijkt wat Varg met Belus heeft bereikt: een album dat een volwaardige plaats in de Burzum discografie verdient. Ik durf nu al te voorspellen dat het album hoog in menig jaarlijst zal eindigen, en terecht. Varg bewijst dat zijn opsluiting geen enkele invloed heeft gehad op zijn muzikaal talent, en ik mag hopen dat hij daar in de toekomst nog veelvuldig gebruik van gaat maken. Hypnotiserend, sfeervol en herkenbaar: Belus is een ontzettend sterke opvolger geworden die maar weinig burzumfans zal teleurstellen.
Tracklist:
1. Leukes Renkespill (Introduksjon)
2. Belus' Doed
3. Glemselens Elv
4. Kaimadalthas' Nedstigning
5. Sverddans
6. Keliohesten
7. Morgenroede
8. Belus' Tilbakekomst (Konklusjon)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
