Toen de Duitse grootmacht Lunar Aurora aankondigde dat Andacht eraan kwam en dat het vooralsnog hun laatste werkstuk zou zijn, hoopte ik dat de band er een geweldige krater mee zou slaan. Inmiddels heb ik alle tijd gehad om naar het album te luisteren en om het te laten bezinken, dus niets staat een fris en helder oordeel in de weg.

Ik vind Lunar Aurora zolangzamerhand een nogal moeilijke band. Tot en met Zyklus heeft men een stel geweldige albums uitgebracht, en als ultiem vertoon van macht kwam daar ook nog eens A Haudiga Fluag, van de split met Paysage d’Hiver. En toen het album Mond, wat mij na verloop van tijd vies is gaan tegenvallen. Ik miste de creatieve wervelwinden die normaliter door de nummers van Lunar Aurora raasden.

En dan nu Andacht. Eén van de opvallendste zaken aan de oppervlakte vind ik het totaalgeluid van de cd. Aan de productie schort helemaal niets. De black komt op een heel natuurlijke manier uit de speakers. Heel helder, maar niet te. Verder heeft Lunar Aurora de nummers meer dan ooit volgepropt met geluiden. Wellicht om het bombast nog voller te krijgen, nog massiever dan ooit. Veel keyboard, veel samples. Mij iets te veel. Voorts lopen de zeer typerende Lunar Aurora-riffs als een rode draad door de songs. Wat ik jammer vind is het gebruik van een drumcomputer, in plaats van een een sterveling achter een kit. Maar dat ben ik, mijn voorkeur gaat over het algemeen uit naar echt drumwerk, zeker als je dat gewend bent van een band. Maar dat is niet mijn belangrijkste punt van kritiek aangaande Andacht.

Wat mij betreft is de krater die men slaat met Andacht niet erg groot. Nee.
Als black metalalbum vind ik Andacht geweldig, maar als Lunar Aurora liefhebber had ik op iets meer gehoopt. Een album dat me lamslaat en haast radeloos maakt, verbijsterd en verwonderd over hoe zo’n fenomeen in duivelsnaam mogelijk is. Maar zo is het niet. Lunar Aurora verrast niet echt op Andacht en besteedt net iets te veel aandacht aan geluidseffecten als sfeermakers. Een soort van opsomming van de eerdere werken, wellicht iets te geforceerd, maar desondanks een dijk van een black metalalbum.

Vreemd.

Tracklist:
1. Glück
2. Geisterschiff
3. Dunkler Mann
4. Findling
5. Der Pakt
6. Das Ende