Dreadlock Pussy is veranderd.

In de zomer van 2003 begonnen ze met het bouwen van hun eigen repetitiestudio in het Limburgse Echt en na 5 maanden hard werken was de tot ‘Cell 3’ gedoopte ruimte klaar. Echter, in maart 2004 besloot drummer Twix er mee te stoppen. Er was even wat onzekerheid, maar een vervanger werd gevonden in Jos en daarnaast namen ze afscheid van Seamiew Records wat ze in ruilden voor Pias. En zo begonnen ze, zonder tijdsdruk aan het nieuwe derde album.

Dankzij het ontbreken van die tijdsdruk hadden ze nu de mogelijkheid om meer te proberen en nog dieper in te gaan op elk nummer. En het resultaat is Palm Bridge Rd. Het lijkt erop dat de heren nu nog een stuk volwassener zijn geworden. Hier en daar klinkt het nog wel als vanouds venijnig zoals in Choirboys, Short Tempers & Lit Fuses maar de meeste nummers zijn een beetje laid-back en rustiger. Een goed voorbeeld daarvan is de single Pickup, dat een beetje klinkt á la Incubus. Pat laat horen dat ie erg goed clean kan zingen. De rest van de nummers zijn een beetje een krusing tussen Pickup en de hardere nummers. Het tempo ligt wel een stuk langzamer dan voorheen. Ook wordt hier en daar gebruik gemaakt van instrumenten zoals een trompet in Late en een mondharmonica in One Too Many Times. Pat rapt nog af en toe en dat is helaas geen toevoeging. Maar zoals eerder gezegd is het zingen en schreeuwen goed en dat heeft de overhand op dit album. DJ Lombok laat ook nog af en toe van zich horen en vult de nummers zodat ze nog net wat spannender worden.

De nummers klinken volwassener en experimenteler. In mijn ogen mag Dreadlock Pussy nu dan ook afscheid nemen van de nu-metal stempel. Gingen ze vroeger nog mee met een hype, nu kiezen ze meer een eigen weg. Een weg met iets meer inhoud en ruimte voor melodie en creativiteit.

Tracklist:
1. Positions Of Power
2. Choirboys
3. Hang Loose
4. Late
5. Short Tempers & Lit Fuses
6. A Way Of Saying Goodbye
7. Pickup
8. Escindidos
9. 14:59
10. Full-time Video Girl
11. One Too Many Times
12. Simpleton