Omdat ik op de vrijdag verhinderd was door andere zaken ben ik alleen op zaterdag van de partij geweest. In een grote tent aan het water van het Schelde-Rijn kanaal trapte daar Autumn de dag af. Op plaat vind ik de band wel ok, maar vooral van zangeres Nienke de Jong was ik niet zo onder de indruk in verhouding met andere bands in het genre. Nu ik ze live gezien heb kan ik alleen maar concluderen dat ze live echt 10x beter zijn dan op het album. De band speelt erg lekker, en Nienke's stem is live vele malen beter. Natuurlijk werd er veel van hun debuutalbum When Lust Evokes The Curse gespeeld, maar ook kwamen er nog twee nieuwe nummers aan bod. Zowel oud als nieuw materiaal werd door het publiek goed ontvangen, ondanks dat het op dat moment nog niet zo druk was.
Na Autumn was het de beurt aan Dreadlock Pussy. De nu-metal van deze band is natuurlijk totaal anders dan de gothic metal van Autumn die ervoor kwam. Het wat oudere publiek had volgens mij echt wat van "what the fuck?", maar de jongeren hadden het zo te zien wel naar hun zin. Ik had wat het idee dat zanger Pat het niet zo naar z'n zin had, maar na afloop verzekerde hij me dat hij het toch een leuk optreden vond. Het publiek was wat verdeeld daarover. Misschien was het wat te hard tussen alle andere bands? Ik weet het niet. Ik vond ze wel ok, en heb me wel vermaakt.
Tussen Dreadlock Pussy en Poundcake zaten de 5 meiden van Bad Candy met hun poppy punknummertjes (of moet ik zeggen punky popnummers?), welke voornamelijk uit covers bestonden. Wie de single Spin Around nog niet kent moet MTV maar 's een half uur aanzetten, dan komen ze waarschijnlijk wel voorbij. Ik moet zeggen dat ik ze best leuk vond om eens te horen, en als je van meisjes van tegen de 20 houdt zijn ze ook wel leuk om te zien.
Poundcake is een coverband die zich vernoemd heeft naar een Van Halen nummer. Normaal gesproken heb ik het niet zo op coverbands want de meeste zijn gewoon ronduit kut. Poundcake is blijkbaar een uitzondering, want ik kon ze erg waarderen. ze hebben een goeie zanger, en de overige bandleden zijn ook capabel genoeg om het materiaal te spelen. Wat speelden ze? Covers van onder andere het eerder genoemde Van Halen, maar ook bijvoorbeeld Californication van de Red Hot Chili Peppers, Metallica's Seek & Destroy, en ze sloten hun set af met een nummer waarmee je altijd de zaal plat krijgt: de AC/DC klassieker Highway To Hell.
Na meer dan 20 jaar bestaan de Tygers Of Pan Tang nog altijd. Na het leuke Poundcake vielen ze echter wat tegen met jaren 80 hardrock. Het publiek kwam niet zo los als bij Poundcake, waarschijnlijk omdat de nummers een stuk onbekender zijn. Daardoor stond het publiek nogal erg stil. Jammer, want de band had er wel zin in zo te zien.
Nog meer jaren 80 dan. Voormalig Iron Maiden zanger Paul Di'Anno en zijn band Killers waren zegmaar de hoofdact. Ook Di'Anno kan je enigzins als coverband beschouwen, ware het niet dat hij wel op de originele versies meezong. 80% van zijn setlist bestond uit Iron Maiden materiaal, opgevuld met wat nummers die hij na zijn Maiden tijd opgenomen had met de eerder genoemde band Killers. Het optreden van Di'Anno was een stuk harder dan van de band ervoor, en al vanaf opener Marshal Lokjaw (jaja, geen Maiden nummer!) zat de sfeer er goed in bij het publiek. En toen hij met wat Iron Maiden nummers begon werd er redelijk wat meegezongen. Paul was verrassend goed bij stem, en zijn band weet het materiaal goed te spelen. De nummers waren niet zo heel anders dan de oorspronkelijke Iron Maiden versies, behalve Sanctuary, dat was wel een stukje sneller gespeeld.
Bij het laatste nummer kwam Franky van de Paul Di'Anno fanclub halfnaakt het podium op wat mee te brullen. Nou, zoiets wil je eigenlijk liever niet zien, maar het gaf wel aan hoe gezellig het was. Wie de oude Iron Maiden nummers live nog eens wil horen moet zeker naar een optreden van Paul Di'Anno gaan, want je hebt het vast en zeker naar je zin.
Na Paul Di'Anno speelde de Ozzy Osbourne Revival Band nog tot diep in de nacht, maar ik had eigenlijk niet zo'n zin om nog te wachten op een coverband, ondanks dat ze misschien best goed zijn.
Borstrock 2003 was dus erg leuk. Het was gezellig, er waren leuke bands. Volgend jaar weer?
Nog wat fotos:
Autumn:
Dreadlock Pussy:
Tygers Of Pan Tang:
Paul Di'Anno:
