Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Dead Quiet - IV
Jaar van release: 2023
Label: Artoffact Records

 -

Het valt niet mee om het als kleine band vol te houden tegenwoordig. Spelen in een rockband is meestal geen vetpot en vergt aardig wat doorzettingsvermogen. Een van de leukere, hard werkende kleine bands is Dead Quiet. De groep uit Canada heeft geen grote fanbase, maar blijft leuke platen uitbrengen. Zo ook de vierde langspeler IV die door het bescheiden label Artoffact Records is uitgebracht.

Dat Dead Quiet is begonnen als een stonerrockgroep is nog steeds wel te horen op IV. Het nieuwe songmateriaal herbergt weer aardig wat fraaie, groovende riffs. Ook Kevin Keegans kenmerkende, rauwe, maniakale zang is er weer. De band uit Vancouver heeft de laatste jaren echter aardig wat gesleuteld aan zijn sound. De songs worden steeds vaker uitgebouwd en het rechttoe rechtaan-karakter van de debuutplaat maakt steeds vaker plaats voor lang uitgesponnen composities die meer naar progressieve rock neigen.

In de nieuwe songs heeft toetsenist Mike Rosen een belangrijke rol. De orgelpartijen zijn prominent aanwezig en meanderen op een fraaie manier door de dubbele gitaarpartijen van Brock MacInnes en Keegan. Naast enkele fraaie gitaarsolo’s krijgt ook Rosen de kans om te soleren en hebben de orgelpartijen veel meer het karakter van riffs die centraal in de compositie staan.

Een groot deel van de songs op IV heeft een lange speelduur en kent veel wendingen. Er wordt veel in tempo gewisseld en de band neemt de tijd om de songs uit te bouwen. Hoogtepunten zijn het uptempo The Hanging Man, het dynamische Dying To Love Again (met cleane zang van Rosen) en het sfeervolle Murder City. Met afsluiter Leave The Light On (een eerbetoon aan overleden vrienden van de band) probeert Dead Quiet iets nieuws, namelijk een piano-ballad. Het nummer heeft een fraai meezingrefrein dat slim herhaald wordt. Keegan wordt met vocalen bijgestaan door zangeressen Ezra Poplove en Marin Patenoude. Ook krijgt de band hulp van Matt Kelly die de steelgitaar speelt.

IV is wederom een fraai album van Dead Quiet. Het vijftal heeft weer stappen gezet op songwriting-gebied. De band wordt per release ambitieuzer en weet veel dynamiek in de composities te brengen. Dead Quiet zal ondanks de progressie waarschijnlijk geen groot publiek gaan trekken, maar kan zeker trots zijn op deze nieuwe plaat.

Tracklist:
1. The Hanging Man
2. No Gods, No Gold
3. Lamentations
4. Dying To Live Again
5. Existential Dread
6. Ascensions
7. High Roads
8. Murder City
9. Leave The Light On

Score: 79 / 100

Reviewer: Hugo
Toegevoegd: 4 oktober 2023

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.