Dead Quiet is één van de vele, leuke rockbands uit Vancouver. Deze hardwerkende heavyrockformatie bestaat uit ervaren muzikanten die in meerdere bands actief zijn. Zo kennen we zanger/gitarist Kevin Keegan van Barn Burner, speelt gitarist Brock MacInnes ook in Ancients en heeft bassist Mike Grossnickle met Hashteroid nog een andere band. Die ervarenheid begint zich steeds beter uit te betalen, want inmiddels is Dead Quiet een band om rekening mee te houden. Na de uitstekende tweede langspeler Grand Rites (2017) zetten de Canadezen met Truth & Ruin de puntjes echt op de i.

De songs van Dead Quiet zijn kort door de bocht gezegd een mix van stoner rock, heavy metal en classic rock. In deze overbevolkte genres lijkt er weinig eer te behalen, maar deze Canadezen laten horen dat ze kwalitatief genoeg te bieden hebben. De trend van de vorige plaat waarop de groep zich aan langere composities waagt, zet zich hier voort. In die langere speeltijd doet Dead Quiet er alles aan om niet in herhaling te vallen. De songs hebben veel wendingen en bij vlagen lijkt het alsof de band er maar geen einde aan weet te breien. In positieve zin, want het maakt de composities dynamisch.

Hoewel de muziek van Dead Quiet niet heel gecompliceerd is, vergt het nog wel wat tijd om het allemaal te behappen. Dit komt doordat de songs langer en ambitieuzer zijn, maar ook door de intensiteit van de tracks. Zanger Kevin Keegan heeft daar een groot aandeel in. Hij brengt zijn vocalen zoals altijd vol overgave. Hij schreeuwt zijn longen uit zijn lijf en geeft met zijn rauwe stemgeluid Dead Quiets sound een sludgy karakter. De sterke songsteksten, die vaak over persoonlijke en mentale problemen gaan, komen hierdoor veel harder binnen.

Hoewel Truth & Ruin de liefhebbers van heerlijke riffs, hooks en solo’s zeker kan bekoren, is dit vooral een album waarop Dead Quiet zijn songwriting-kwaliteiten verder verbetert. Daarnaast blijft het enerzijds intense, anderzijds catchy karakter van de songs de charme van deze toch wel ondergewaardeerde band.