Enquête

Wat is vooralsnog jouw favoriete studio-album, dat in september 2023 is uitgebracht?

Baroness – Stone
Blackbriar – A Dark Euphony
Brujeria – Esto Es Brujeria
Cannibal Corpse – Chaos Horrific
Corey Taylor – CMF2
Cryptopsy – As Gomorrah Burns
Danko Jones – Electric Sounds
Dying Fetus – Make Them Beg For Death
Graveyard – 6
KK's Priest – The Sinner Rides Again
Kvelertak – Endling
Marduk – Memento Mori
Mercenary – Soundtrack For The End Times
Myrath – Karma
Nervosa – Jailbreak
Primal Fear – Code Red
Primordial – How It Ends
Shining – Shining
Soen – Memorial
Steven Wilson – The Harmony Codex
Sylosis – A Sign Of Things To Come
Taake – Et Hav Av Avstand
Tesseract – War Of Being
Thy Art Is Murder – Godlike
een ander studio-album uit september 2023

[ Uitslag | Enquêtes ]

    1 oktober:
  • Liturgy
  • Terzij De Horde, Mindwar en Bezette Stad
  • Vader en Vomitory
  • 3 oktober:
  • Astrosaur
  • Flotsam & Jetsam en Behind Bars
  • Liturgy
  • 4 oktober:
  • Cerebral Incubation en Epicardiectomy
  • Flotsam & Jetsam
  • Public Image Ltd.
  • 6 oktober:
  • Arena
  • Man As Plague, Bloodsucker en Youth Deprivation
  • Pain, Ensiferum, Eleine en Ryujin
  • ProgPower
  • 7 oktober:
  • Future Palace
  • Loud & Heavy Fest
  • Pain, Ensiferum, Eleine en Ryujin
  • ProgPower
Kalender
Vandaag jarig:
  • Albert Collins† - 91
  • Brian Greenway (April Wine) - 72
  • Cub Koda (Brownsville Station)† - 75
  • Earl Slick (Dirty White Boy) - 71
  • Esa Holopainen (Amorphis) - 51
  • Kevin Griffin (Better Than Ezra) - 55
  • Kevin Storm (Cardamon) - 43
  • Mariska Veres (Shocking Blue)† - 76
  • Martin Turner (Wishbone Ash) - 76
  • Matthias Zimmer (Perzonal War) - 45
  • Mikkel Sandager (Mercenary) - 47
  • Ola Aarrestad (The Sins Of Thy Beloved) - 44
  • Richard Oakes (Suede) - 47
  • Robert Lelièvre (Pan)† - 81

Vandaag overleden:
  • Glenn Rambo (Soilent Green) - 2005
Review

Phil Campbell And The Bastard Sons - Kings Of The Asylum
Jaar van release: 2023
Label: Nuclear Blast Records

 -

Wie denkt dat de 62-jarige Phil Campbell al bijna toe is aan zijn pensioen, heeft het mis. Het lijkt er juist eerder op dat de Welshman pas net begonnen is. Na twee ep's, een studioalbum en een liveplaat, komen Phil (slaggitaar), zijn zonen Todd (leadgitaar), Tyla (basgitaar), Dane (drums) en niet-familielid Joel Peters (zang) met een nieuwe banger. Het derde studioalbum van Phil Campbell And The Bastard Sons genaamd Kings Of The Asylum laat de hardrockfan nog altijd genieten.

In februari van dit jaar kwam de knaller Live In The North uit. Dat was tevens de eerste keer dat het grote rockpubliek kennismaakte met de nieuwe zanger Joel Peters. Hij verving Neil Starr, die tot 2021 de leadvocals voor zijn rekening nam en medeverantwoordelijk was voor de eerste albums en ep's. Het livealbum liet al zien dat Peters goed meekan met de Campbells. Zijn duidelijke teksten kun je ook goed horen op de nieuwe plaat. Bestond The North nog deels uit covers van Campbells voormalige baas Lemmy Kilmister, Kings Of The Asylum bevat alleen maar eigen werk.

Je kan er niet omheen: de nalatenschap van Motörhead blijft aanwezig. Dat is niet op alle nummers per se te horen, maar de invloeden komen wel duidelijk terug op het nostalgisch klinkende The Hunt en de titeltrack Kings Of The Asylum. Het laatstgenoemde lied bevat een bluesondertoon en doet denken aan verschillende live-uitvoeringen van Just ‘Cos You Got the Power. Kings Of The Asylum zou volgens Lemmy best een ‘slow beautiful song’ kunnen zijn. Helaas is de beste man al een tijdje niet meer onder ons.

Niet alleen rocklegende Lemmy wordt tussen de regels door geëerd op het album. In Hammer And Dance - naast Schizophrenia als single uitgekomen - brengt Phil een ode aan Jimmy Page, met een bridgeriff die veel wegheeft van Moby Dick van Led Zeppelin. Peters stem lijkt daarnaast in dit refrein aardig veel op die van Volbeat-frontman Michael Poulsen.

Campbell en zijn bastaardzonen nemen je mee in hun asiel. Ze blijven erin hangen, zetten de deuren wagenwijd open, steken sommige kamers in brand, maar het lijkt niet vervelend te worden. Hardrock blijft voortleven en de band neemt daar geen afstand van. Het geeft Wales, misschien een kleine broer als het gaat om rock-'n-roll op het Britse eiland, een exportproduct om trots op te zijn. Over pure rock-'n-roll gesproken: het laatste officiële nummer Maniac brengt de luisteraar weer in die toestand. Peters geeft het daarnaast ook duidelijk weer: “Fuck your job, fuck your life, fuck you”. Eigenlijk wordt alles verworpen, behalve de stevige rock-'n-rollmuziek.

Tracklist:
1. Walking In Circles
2. Too Much Is Never Enough
3. Hammer And Dance
4. Strike The Match
5. Schizophrenia
6. Kings Of The Asylum
7. The Hunt
8. Show No Mercy
9. No Guts! No Glory!
10. Ghosts
11. Maniac
12. Monster

Score: 80 / 100

Reviewer: Alexander
Toegevoegd: 18 september 2023

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2023 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.