Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit november 2023?

Aeternus - Philosopher
Angra - Cycles Of Pain
Autarkh - Emergent
Bad Wolves - Die About It
Carnation - Cursed Morality
Earthside - Let The Truth Speak
Gama Bomb - Bats
Gnaw Their Tongues - The Cessation Of Suffering
Green Lung - This Heathen Land
Helmet - Left
Hinayana - Shatter And Fall
Mephorash - Krystl-Ah
Night Crowned - Tales
Panopticon - The Rime Of Memory
Sadus - The Shadow Inside
Serenity - Nemesis AD
Shylmagoghnar - Convergence
Spiritbox - The Fear Of Fear
Suffocation - Hymns From The Apocrypha
Tarja - Dark Christmas
Thorium - Extraordinary Journeys Pt. 1
Thronehammer - Kingslayer
Till Lindemann - Zunge
Xoth - Exogalactic
een ander studio-album dat in november verscheen

[ Uitslag | Enquêtes ]

    4 december:
  • Babymetal
  • 5 december:
  • Paul Di'Anno, Nightride, Electric Gypsy en Nocturnall
  • 7 december:
  • Atreyu
  • Eindhoven Metal Meeting Warm-up Evening
  • Living Colour
  • 8 december:
  • Beyond God
  • Eindhoven Metal Meeting
  • Floor Jansen en Anneke van Giersbergen
  • Gorgoroth, Aeternus, Impalement en Aran Angmar
  • Living Colour
  • Paul Di'Anno, Noturnall en Electric Gypsy
  • 9 december:
  • Eindhoven Metal Meeting
  • The Amity Affliction, Comeback Kid, Alpha Wolf en Mugshot
  • Ye Banished Privateers
  • 10 december:
  • Danko Jones en Radkey
  • Living Colour
  • Till Lindemann
Geen concerten bekend voor 04-01-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Frank Boeijen (The Gathering) - 50
  • Jan S. Eckert (Masterplan) - 58
  • Jerome Lavail (Your Shapeless Beauty) - 47
  • Kristian "Necrolord" Wåhlin (Diabolique) - 52
  • Mina Caputo (Life Of Agony) - 50
  • Morten Veland (Sirenia) - 46
  • Paul Kuhr (Novembers Doom) - 52
  • Piero Paravidino (Mesmerize) - 51
  • Robert Balci (Stormwitch) - 53

Vandaag overleden:
  • Tommy Bolin (Deep Purple) - 1976
Review

A.A. Williams - Forever Blue
Jaar van release: 2020
Label: Bella Union

A.A. Williams - Forever Blue

Ga er rustig voor zitten, pak er een goede wijn, een speciaalbiertje of een whisky bij en dim het licht. Sluit de gordijnen en zorg ervoor dat de kans op externe ruis minimaal is. Dit is namelijk geen muziek voor overdag in de zon. Eerder voor een regenachtige dag. Niet voor niets zingt A.A. Williams in Glimmer “I wasn’t meant to see the sun, washed out and pale, I wait undone.” Het is één van de kenmerkende teksten op het voltijdsdebuut van de Engelse zangeres.

Wat je te wachten staat, is ingetogen, trage, donkere, desolate, melancholische “death gospel”. Dat zit ergens tussen soul, blues, singer/songwriter, post- en indierock in. Liefhebbers van Nick Cave, Deftones, Chelsea Wolfe, Radiohead en Mono kunnen hier wel wat mee. A.A. Williams zingt niet alleen, maar speelt ook nog piano, cello en gitaar. Ze krijgt op dit album hulp van drummer Geoff Holroyde en haar bassende echtgenoot Thomas Williams. Met metal heeft het niet veel van doen, hoewel de songs opbouwen van minimalistisch en kalm naar gelaagder en steviger en Johannes Persson van Cult Of Luna verrast met zijn extreme vocalen in Fearless. Dat laatstgenoemde experiment zal als een van de weinige momenten tot uiteenlopende reacties leiden, want het wijkt nogal af van de rest.

Er zijn nog wel meer gastbijdragen. Fredrik Kihlberg (ook van Cult Of Luna) zingt in het relaxte, western-achtige Glimmer, dat met simpel, doch fraai cello- en pianowerk eindigt. Tom Fleming (ex-Wild Beasts-bassist) zingt in Dirt. Beiden doen dat verdienstelijk en in dienst van de breekbare songs. Ze voegen de nodige diversiteit toe aan het album. Williams zelf voert uiteraard op veel andere momenten de boventoon met haar kenmerkende, emotionele zangstem. Het is haar beste visitekaartje. De vocale voordracht gaat door merg en been. De composities zijn therapeutisch, de teksten confronterend en reflecterend (“If only I was someone else, I could have tried to help myself”).

De lijzige zangstem is de grootste kracht, maar kan wat te veel van het goede zijn. Gelukkig is er voldoende afwisseling in zanglijnen, die soms wat aan die van Thom Yorke (Radiohead) doen denken. Bovendien zijn er, zoals reeds aangehaald, gastbijdragen die voor diversiteit zorgen. A.A. zelf weet trouwens ook te variëren, zo blijkt uit het prachtige Melt en het relatief opgewekte Wait.

Forever Blue is een tot de ziel doordringend album, dat imponeert met zijn ingetogen breekbaarheid en tot in detail uitgewerkte gelaagdheid. Soms zwierig troostend, dan weer met veel ruimte tussen de noten om de impact van de stilte, van het klein voelen, te vergroten. Soms ingehouden en introvert, soms zich openend en bevrijdend. Juist vanwege de dynamiek tussen hard en zacht en de opbouw van de tracks gaat er veel kracht van de emotionele muziek uit. Forever Blue vergt door zijn veelzijdigheid meer luisterbeurten dan de uitstekende debuut-ep. Neem de tijd om de muziek van A.A. Williams te doorgronden en kom tot bitterzoete rust.

Tracklist:
1. All I Asked For (Was To End It All)
2. Melt
3. Dirt
4. Fearless
5. Glimmer
6. Love And Pain
7. Wait
8. I’m Fine

Score: 85 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 8 juli 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2023 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.