Alcatraz
Enquête

Wil jij dat Max en Iggor Cavalera met hun Chaos A.D.-show naar de Benelux komen? Zou je dan gaan kijken?

Ja, heel graag, daar wil ik hoe dan ook bij zijn
Wellicht naar een zaaloptreden, als het niet teveel kost
Ach, op een festival zou ik het wel meepikken
Alleen als het met de klassieke line-up van Sepultura zou zijn
Nee, liever Arise of Beneath The Remains
Nee, ik heb geen interesse in een concert van de Cavalera’s
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 juni:
  • Grafjammer, Zwart, Suttungr en Frontline Despair
  • Graspop Metal Meeting
  • Hang Youth en Ploegendienst
  • One Eyed Wizard en Impact
  • Thantifaxath em Messor Falce
  • 22 juni:
  • Graspop Metal Meeting
  • Tetrarch en The Hara
  • The Sword, Yama en Thammuz
  • 23 juni:
  • Deafheaven, Birds In Row en Ontaard
  • 24 juni:
  • Alien Ant Farm en Tigress
  • 25 juni:
  • Jerry Cantrell en Velvet Rush
  • 26 juni:
  • Jera On Air
  • 27 juni:
  • Jera On Air
Geen concerten bekend voor 21-07-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Andrea Garavaglia (Mesmerize) - 53
  • Anette Olzon (Nightwish) - 54
  • Arild Christensen (The Sins Of Thy Beloved) - 49
  • Don Airey (Deep Purple) - 77
  • Frederik Ehmke (Blind Guardian) - 47
  • Joey Kramer (Aerosmith) - 75
  • John Mitchell (Arena) - 52
  • Louiche Mayorga (Suicidal Tendencies) - 62
  • Mark Brzezicki (Big Country) - 68
  • Matteo Di Gioia (Destrage) - 40
  • Mike Einziger (Incubus) - 49
  • Oscar Lecina (Hapax) - 51
  • Pasi Ristolainen (Dreamtale) - 55
  • Ray Davies (The Kinks) - 81
  • Sascha Konietzko (KMFDM) - 64

Vandaag overleden:
  • John Lee Hooker - 2001
Review

Caligula's Horse - Rise Radiant
Jaar van release: 2020
Label: InsideOut Music

Caligula's Horse - Rise Radiant

In 2018 stond Caligula’s Horse als één van de drie headliners op het podium van ProgPower Europe in Baarlo. De Australische progmetalformatie maakte de nominatie helemaal waar met een uitstekende performance. Dat deed met vertrouwen uitkijken naar het nieuwe album Rise Radiant, waarmee het tienjarig jubileum van de Aussies extra glans krijgt.

Caligula’s Horse opereert in het straatje van Leprous en Haken en in mindere mate Opeth en TesseracT. Hier en daar liggen de invloeden van Haken en Leprous er wel dik bovenop en daardoor boet de muziek aan originaliteit wel wat in. Dat wordt gecompenseerd door geïnspireerde ideeën en een flinke dosis motivatie, die goed aan het licht komt. Het gaat er soms stevig aan toe, maar extreme vocalen zul je hier niet aantreffen. Melodie speelt een grote rol in de composities, alsmede technisch zeer vaardig spel, veel tempowisselingen, djenty riffs en boeiende twists.

De grootste kwaliteit van het kwintet is om deze aspecten te verwerken in composities die weliswaar meerdere luisterbeurten vergen om ze goed te kunnen doorgronden, maar die al de eerste luisterbeurt ideeën hun memorabele passages openbaren. Die nodigen uit tot het steeds weer opnieuw beluisteren van deze vijfde full-length.

Zo verwelkomt het levendige The Tempest de luisteraar op een prettige manier met elkaar versterkende gitaar- en keyboardpartijen en een prima breakdown. Het funky Slow Violence, dat met een ijzersterke riff aanvangt, zorgt ervoor dat je niet meer stil op je stoel zit. Hierin vind je de meest memorabele zanglijnen van Jim Grey. Hij zet regelmatig zijn falsetto in en laat zijn vocale diversiteit vervolgens gelden in Salt. Dat is na twee singles de eerste epic. Dankzij het prima productionele werk van gitarist Sam Vallen komen daarin de emotionele voordracht van Grey en het basspel van nieuwkomer Dale Prinsse sterk naar voren.

Na het onopvallende, rustgevende, bijna soul-achtige jarentachtigintermezzo Resonate gaat de distortion er weer op voor Leprous-achtige (denk aan The Valley en Red) staccatoriffs in het minder gedenkwaardige Oceanrise en het ijzersterke tweede deel van het funky startende Valkyrie, waarin de voorliefde voor TesseracT blijkt.

De rustige, zoete passages, zoals het eerste deel van Autumn, zorgen voor een balans tegenover de hardere stukken, maar behoren niet tot de sterkste momenten van het album, al bouwt Autumn wel heel sterk op met een bassolo en volgt een steviger deel, dat de voorliefde voor jarenzeventigprogrock toont. Het album eindigt met de epic The Ascent, die heel krachtig begint, maar de climax had nog wel wat overtuigender gemogen.

Rise Radiant is een mooi en levendig progmetalalbum, waarop de tekstuele inhoud (een weg vinden door je problemen en met opgeheven hoofd verdergaan) voor een opbeurende vibe zorg draagt. Er gebeurt veel in de melodieuze nummers, maar het vijftal topmuzikanten raakt nooit de draad kwijt. Integendeel, de heren houden de moderne progliefhebber op wat degelijke passages na aan de boxen gekluisterd met een uitdagende en memorabele collectie songs die voor veel positieve energie zorgt.

Tracklist:
1. The Tempest
2. Slow Violence
3. Salt
4. Resonate
5. Oceanrise
6. Valkyrie
7. Autumn
8. The Ascent
9. Message to My Girl (Split Enz-cover) (Bonustrack)
10. Don't Give Up (Peter Gabriel-cover) (Bonustrack)

Score: 82 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 21 mei 2020

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.