Om te beginnen - kun je ons iets vertellen over de muziekindustrie in Estland en in het bijzonder de metalscene.

Estland is een klein land, dus het maakt niet zo heel erg uit wat je speelt. Als je goed bent, kent iedereen je. Het is niet moeilijk om een punker, rocker, jazzfanaticus of metalhead te zijn in Estland. De grootste moeilijkheden ondervind je wanneer je een succesvolle metalband wil zijn in Europa .We prijzen ons gelukkig dat we inmiddels de vruchten van ons harde werk kunnen plukken.

Jullie nieuwe album en bijna al jullie oude materiaal is gezongen in het Ests en gaat over jullie rijke geschiedenis en mythologie. Waarom zingen jullie in het Ests?

We hebben zelfs maar één nummer in het Engels gedaan, en dat was de Judas Priest-cover Take On The World. Wij zijn Esten, dus is het voor ons niet meer dan logisch om in het Ests te zingen. Om het anders te stellen, zelfs onze muzikale taal is Ests. Neem nu het nummer Sõjasüda van het nieuwe album; de teksten, de rijm, vanzelfsprekend de zang en de manier waarop het nummer in elkaar zit, worden al meer dan duizend jaar gebruikt in Estland.

Als Esten kunnen we met één woord in het Ests meer zeggen dan met een complete songtekst. Ik zou nooit een tekst in een andere taal willen schrijven wanneer ik de taal die ik niet volledig begrijp. Zelfs het begrip van basale termen is anders in elke taal en cultuur. “Rood”, in het deel van Estland waar ik woon, wordt vertaald als “verrev” wat ook bloederig betekent; de kleur van bloed. “Groen” is “hal’as”, maar betekent ook “met planten bedekt” en “schitterend/scherp/de kleur van staal”. Het stamt uit de tijd dat zwaarden gemaakt werden van brons. Wanneer dat roest, krijgt het de kleur groen. De term is blijven hangen toen zwaarden later van staal werden gemaakt. Dus vandaar. We hebben een van de oudste nog bestaande folkculturen in Europa, en daar zijn we trots op.

Datzelfde geldt voor de thematiek van jullie nummers.

Uiteraard verhalen onze liederen over onze rijke historie, maar bij een aantal kun je er ook je eigen draai aan je geven. Het zijn verhalen over de Esten. Sõjasüda verhaalt over een man die geboren is voor het slagveld. Hij kan niet in een taveerne hangen, of op het land werken – de ploeg breekt in zijn handen, en hij is agressief tegen de heren die hij moet dienen. In het dorp heeft iedereen zijn eigen plaats, dus wordt hij soldaar.

Küü is het verhaal over de betekenis van de slang voor de oude Esten. Hij is magisch, bruikbaar en als een broer. Het vertelt over de slangensteen die strijders magische krachten en wijsheid gaf, en de offers die mensen hebben moeten brengen om van deze kracht gebruik te maken.

Het nummer Tormilind verhaalt over een zeeman wiens schip alleen varen wil op de winden van zijn thuisland. De ballade Ulg gaat over de slag bij het kasteel van Võnnu in 1210. Zo heeft elk lied zijn eigen verhaal. In het boekje bij Ulg hebben we over elke song wat geschreven en alle teksten zijn vertaald in het Engels.

Jullie zijn op tour geweest met zowel Ensiferum alsook Finntroll. Jullie worden in het algemeen ook gezien als een folk metalband. Zijn jullie blij met die cassificatie, en waarin verschillen jullie van bijvoorbeeld Finntroll?

Naar mijn mening maakt het een echte musicus niet uit wat voor label hij opgeplakt krijgt. Persoonlijk zou ik Metsatöll niet als folk metal omschrijven, omdat de betekenis van de woorden folk of pagan niet dekken waar Metsatöll voor staat. We maken gewoon keiharde metal. Een verschil met andere bands die gezien als folk metal is wellicht de manier waarop we in het leven staan. Voor mij zijn de oude gebruiken, rituelen en de superioriteit van de natuur over mensen nog altijd zeer levendig. Het is niet het naspelen van iets waar ik geen kennis van heb. Ik woon op het platteland in het zuiden van Estland, en ik denk dat het dorpsleven terug te horen is in onze muziek.

Het meeste van jullie artwork is in eenzelfde stijl gemaakt. Wie maakt het, en refereert het aan jullie mythologie?

De schilderijen die we op de meeste van onze albums gebruiken, zijn gemaakt door een van de meest oorspronkelijke kunstenaars van Estland Jüri Arrak (1936). Zijn schilderijen hebben een brede filosofische context. De naam van het kunstwerk dat we op Ulg gebruikt hebben is ‘Mythologische compositie’ en is gemaakt rond dezelfde tijd als het kunstwerk op ons debuutalbum Terast mis hangund me hinge. Het schilderij heeft verschillende lagen van symboliek. Moeder, of de vrouw is degene die het leven brengt, die de wereld in zich meedraagt. In Estland was er een op vrouwen geconcentreerde maatschappij waarin de oergodin Taara (of Tooru) de moeder van het land is. Natuurlijk hadden de Scandinaviërs hier geen weet van en plakten er later een baard en hammer op. De man links van haar is de oudste afbeelding van een Est waar we weet van hebben. Deze afbeelding is naar een 4000 jaar oude stenen hanger, gevonden in het Tamulameer vlakbij de plaats waar ik woon. Over mannen, fallussymbolen en de zee kun je je eigen gedachten laten gaan...

In jullie muziek maken jullie rijkelijk gebruik van traditionele instrumenten die door jou worden bespeeld. Hoe ben je bij de band gekomen?

We woonden allemaal bij elkaar in de buurt in 1999, waar we wilde feesten hadden met akoestische instrumenten en goedkoop bier. Op een dag zijn we wat gaan jammen met Metsatöll-nummers en van het een kwam het ander. In 2000 toen ik bij de band kwam, speelde ik vooral gitaar en fluit. Torupill en andere instrumenten klonken niet genoeg naar metal, maar op het moment heb ik de gitaar bijna geheel achter me gelaten. Het was dus eigenlijk puur toeval, zowel dat ik bij de band ben gekomen als het gebruik van traditionele instrumenten.

Jullie brengen in rap tempo het ene na het andere album uit. Waar komt jullie productiviteit vandaan?

Het is de ziel van elke muzikant. We kunnen niet zonder muziek. Zelfs binnen Metsatöll zijn we een groep van heel verschillende mensen, die door één ding worden verbonden: de muziek! We kunnen gewoon niet stilzitten. Daarnaast schrijven we voor elk album veel meer nummers dan er op één plaat passen. Een deel van het materiaal moet dus wachten tot we weer een kans krijgen om het op te nemen. Enkele van de nummers op Ulg hebben daar maar liefst tien jaar op moeten wachten!

Gaan jullie ook touren?

Op het moment hebben we een kleine pauze waarna we waarschijnlijk op tour gaan. We willen zoveel mogelijk kansen aangrijpen om op te treden. Het liefst spelen we op plaatsen waar mensen ons graag hebben willen, dus wees niet verlegen en vraag ons gerust. We komen graag om te spelen en onze verhalen over Estland te vertellen.

Tot slot - heb je nog een boodschap voor jullie Nederlandse fans?

Ben trots op je Nederlandse wortels en cultuur! Tot ziens op het ‘slagveld’, hopelijk aan dezelfde kant (red. dit laatste voorzien van een diepe bulderlach)!