"Dat heeft zeker geholpen om een groter publiek kennis te laten maken met onze nummers. In 1998 zijn we begonnen met het opnemen en uitbrengen van skatevideo's en die deden het direct erg goed."

Zo goed zelfs dat MTV contact met de vriendengroep opneemt om te vragen of ze interesse hebben om samen met een groep uit Californië Jackass te doen.

"We hebben nooit voor MTV op onze knieën zitten smeken of onze muziek in die video's mocht. We waren gewoon een groep jongens die elkaar kenden van de middelbare school en die allemaal een bepaald talent hadden. Brandon DiCamillo is een hele slimme jongen, Bam Margera is een ambitieuze zakenman die beschikt over ontzettend veel creativiteit en Rake Yohn ziet eruit als een metalhead en is eveneens een slimme jongen. Op school zochten we altijd elkaar op omdat de andere scholieren ons totaal niet snapten. In plaats van niks doen, namen we video's op en maakten we muziek. Lang voordat er sprake was van Jackass verkochten de CKY-video's al zeer goed. Het is een misverstand dat Jackass er eerst was en dat daar CKY uit voortgekomen is."

Ook nu de productie van CKY-films voorlopig stilligt werkt de band nog regelmatig samen met de mensen achter de serie.

"We hebben zojuist een videoclip opgenomen met Bam voor het nummer A#1 Roller Rager. Zij hebben ook onze veertien eerdere clips opgenomen. Het zijn vrienden en we werken graag met ze. We proberen zoveel mogelijk zelf te doen. We hebben ooit eens samengewerkt met mensen die onze toenmalige platenmaatschappij Island had voorgesteld. Dat eindigde precies zoals we verwachtten: veel te duur en onze slechtste clip ooit. We hadden ons instinct moeten volgen en gewoon met de mensen moeten werken waar we altijd mee hadden gewerkt."

Of we er ooit nog nieuwe CKY-video's verschijnen is onduidelijk, maar als het aan Miller ligt komt er zeker nog een vervolg.

"Ik kan me niet voorstellen dat het niet zo zou zijn. Ik denk dat er ooit een moment komt waarop we allemaal een gevoel van nostalgie hebben en dat nog een keer samen komen om iets moois te maken. Voorlopig hebben we het echter te druk met de band."

Carver City
Carver City is, na Volume 1, Infiltrate-Destroy-Rebuild en An Answer Can Be Found, het vierde studioalbum. Hoewel de nummers wel gelijksoortige onderwerpen kennen, is het volgens Miller geen conceptalbum.

"De gebeurtenissen die in de nummers worden beschreven vinden wel allemaal plaats in het fictieve stadje Carver City, maar staan verder los van elkaar. Het album bevat niet een verhaal dat begint bij het eerste nummer en eindigt bij het laatste."

Miller gaat nog wat dieper op de inhoud van de nummers in, al is zijn uitleg wat wazig.

"Carver City is een plaats in New Jersey of ergens in die omgeving. Carver is de naam van een visser die zijn bemanning meeneemt de zee op. Daar laat hij het schip met opzet kapseizen, waarna hij alleen teruggaat naar de kust en het geld int. Jaren later keren de zeelieden terug en rust er een vloek op het stadje, waardoor de bevolking een miserabel leven krijgt te leiden. Elk nummer is daarbij een karakter."

Eén van de opvallendste nummers op Carver City is Rats In The Infirmary, dat nogal retro aandoet. Niet verwonderlijk want de bandleden blijken liefhebbers te zijn van muziek uit de jaren tachtig.

"We zijn allemaal in de jaren tachtig opgegroeid en hebben de muziek uit die tijd altijd het meest kunnen waarderen. De jaren zeventig en tachtig stonden bol van bands met talent. Dat was waarschijnlijk de laatste periode waarin de nadruk lag op de ontwikkeling van artiesten en niet op hoe ze eruit zien. Tegenwoordig zijn er weinig artiesten die daadwerkelijk talent hebben. We hebben getracht om eens terug te gaan naar die muzikale periode en we zijn erg tevreden met het resultaat."

Productie
Vanaf het eerste album kiest de band ervoor om hun albums zelf te produceren. Gitarist Chad I. Ginsburg neemt daarbij het voortouw. Net zoals bij de videoclips neemt de band voor de productie dus het heft in eigen handen.

"Daar hebben we meerdere redenen voor. Ten eerste is zijn producers erg duur. Ten tweede hebben we zelf inmiddels veel ervaring met het produceren van albums en we weten precies hoe CKY moet klinken. Als iemand van buitenaf ons komt vertellen hoe we moeten klinken, zelfs als zijn ideeën goed zijn, zou het een vreemde en onprettige situatie opleveren. We weten genoeg over onszelf en hebben de studiokennis. Bovendien vinden we het erg leuk om het zelf te doen. Al met al reden te over om het album zelf te produceren. Waarom naar de bakker gaan als je zelf een goede verjaardagstaart kan bakken?"

Distinctieve sound
Een CKY-nummer is uit duizenden te herkennen. De band heeft een heel herkenbaar gitaargeluid en is daardoor makkelijk van andere bands te onderscheiden. Miller staat niet toe dat we even in de pannen komen kijken en het recept overnemen.

"Dat moet een geheim blijven, anders zijn er straks tal van bands die ons geluid kopiëren. Wat ik wel kan zeggen is dat het gewoon een kwestie van experimenteren is. Gitaren zijn zeer belangrijk voor een rockband. Om je uit de grijze middenmoot te onttrekken is ontzettend moeilijk. Zowat elke band probeert zo heavy mogelijk te klinken en bijna elke band heeft hetzelfde geluid. Je komt zelden een band tegen die een hele eigen sound heeft. Ik ben er dan ook heel trots op dat wij dat de laatste dertien jaar wel hebben kunnen bewerkstelligen. Het maakt niet uit of je het gaaf vindt klinken of dat je je er groen en geel aan ergert, het is onmiskenbaar CKY. Juist dat vind ik zo gaaf, zodra je een nummer hoort weet je direct dat het CKY is."

Death metal
Niet alleen het gitaargeluid, ook de melodieën zijn heel onderscheidend. De verklaring hiervoor komt uit onverwachte hoek, als blijkt dat Miller een groot liefhebber van death metal, en dan vooral Malevolent Creation, is. Heeft het luisteren naar death metal invloed gehad op zijn gitaarspel?

"Zeker weten, 100%. Ik heb death metal tot in de kleinste details geanalyseerd. Wat is er goed aan? Wat is er niet goed aan? Waarom houden mensen ervan? Ik wil wel zo ver gaan om mezelf een death metal-expert te noemen. Ik kan ook zeggen dat ongeveer 90% van alle death metal niks is. Wat er wel goed aan is, is dat er een aantal bands zijn die uitstekende riffs hebben die ervoor zorgen dat je het schrijfproces beter kunt benutten. Er zijn veel mogelijkheden en een goede death metalgitarist kan iets unieks neerzetten. Veel gitaristen in andere genres klooien nog steeds met de zelfde drie akkoorden en proberen die elke keer weer net iets anders door elkaar te husselen zodat ze niet worden aangeklaagd wegens het plagiëren van een ander nummer. Ik probeer riffs te creëren die misschien wel ingewikkeld zijn, maar tegelijkertijd catchy genoeg zijn om een goede rocksong omheen te bouwen. Om een lang verhaal kort te maken maak ik gebruik van death metalriffs die ik vertraag zodat er rocknummers ontstaan. Ik voel er niks voor om een drie-akkoorden-gitarist te zijn."

CKY Alliance
Dat CKY een speciale band is met een onorthodox verleden, mag nu wel duidelijk zijn. Toch gaat CKY nog een stapje verder dan de meeste bands met CKY Alliance, een website waarop fans vragen kunnen stellen aan de bandleden. Denk niet dat er zo nu en dan een vraag wordt beantwoord. Sinds de oprichting van de website in 2001 zijn er al bijna 10.000 vragen verwerkt. Miller legt uit hoe dit initiatief tot stand kwam.

"Toen we begonnen wisten we heel goed wie onze fans waren omdat we alle promotie zelf deden. We werkten op dat moment met het kleine Volcom Entertainment-label, wat je misschien wel kent van de kleding. Toen de tv-serie opgang kwam wilden zij graag met ons werken en onze cd's distribueren. We wisten absoluut niet wat we aan het doen waren, maar tijdens dat leerproces hebben we ongeveer elke fan gesproken die we op dat moment hadden. Fans stuurden ons brieven of orders voor onze cd's en vervolgens verzonden we die zelf. We waren zowel de band als de platenmaatschappij. Over de jaren is het contact met de fans enorm belangrijk voor ons geworden. Ik vind het belachelijk dat er bands zijn die niet weten wie hun fans zijn en daar geen contact mee hebben. Ik vind het zelf heel leuk om met fans te praten en hun vragen te beantwoorden. Dat er na twaalf, dertien jaar nog steeds mensen zijn die onze muziek te gek vinden zorgt er voor dat we nog harder werken en nog betere albums willen maken. Fans zijn gewoon erg belangrijk."

Eén fan vroeg zich af wat het kleinste publiek was dat CKY ooit had. Het antwoord: nul. De frontman legt de situatie nog eens uit. "Soms hoor je een band zeggen dat ze een optreden hadden en dat er niemand op kwam dagen, maar dat er dan toch wel wat mensen aanwezig zijn. Wij hadden een optreden in Arlene's Grocery in New York, een zaal waar beginnende bands showcases konden doen voor platenmaatschappijen. We traden daar op en er was niemand in de zaal. Niemand! Het ergste was nog dat toen we klaar waren het plotseling volliep!

Een negatieve invloed op de instelling van de band heeft het betreffende optreden niet gehad.

"Als je in je zelf gelooft en je bent secuur in de dingen die je doet maakt het niets uit. Het heeft ons zeker niet ontmoedigt. Ik denk dat we op dat moment wat tijd nodig hadden. Je moet als beginnende band goed beseffen dat je met tegenslagen te maken zal hebben. Je valt een paar keer maar zolang je elke keer weer opstaat komt er vanzelf een keer een moment dat het wel lukt. Vrij snel na dit optreden trokken we volle zalen. Het kan lang duren of het kan snel gaan, maar je moet niet opgeven."

Guns N' Roses
Tot slot vertelt Miller zijn bevindingen over de reünie-tour van Guns N' Roses in 2002. CKY verzorgde destijds het voorprogramma, maar doordat Guns N' Roses enkele keren niet kwam opdagen ontaarde de tour in rellen. Toch kijkt Miller met trots terug.

"We waren ontzettend blij om voor die tour te worden gevraagd. Twee dagen voordat de tour begon waren we in Californië en stonden we op het punt om naar huis te gaan en te genieten van een lange break. We werden gebeld of we binnen 48 uur in Canada konden zijn. Dat zorgde voor gemengde gevoelens want we dachten van een welverdiende vakantie te gaan genieten en nu konden we weer een maand de baan op. Omdat het Guns N' Roses betrof had niemand iets te klagen. Hoewel het abrupt eindigde was de tour fantastisch. Toen we in Canada waren voor de eerste show kwam Guns N' Roses niet opdagen. Wij stonden ondertussen in een volle arena terwijl er geen hoofdact was. Buiten waren er rellen en dat zorgde toch voor veel spanning. Axl was overigens heel aardig. Hij is misschien wat onorthodox in zijn doen en laten, maar dat is zijn keuze. Hij heeft genoeg verdiend en hij hoeft het niet voor het geld te doen. Hij doet het voor de lol en vindt het heerlijk om het zichzelf naar de zin te maken. Daardoor stelt hij vaak mensen teleur, maar dat zal er wel bij horen."