Ja, dat hadden we niet verwacht. We krijgen bijna allemaal goede recensies. Ook in de OOR, want daar was ik zelf extra zenuwachtig voor. Een Aardschok is natuurlijk al verrukt met het gegeven dat er Nightwish- en Within Temptation-leden op de cd meespelen. Bij OOR wil dat niet zoveel zeggen. Die zijn wat breder georïenteerd.
Delain is een project, toch?
Nee, het is inmiddels al een band geworden. Delain is inderdaad begonnen als project. Martijn Westerholt en ik waren voor de cd de vaste kern. En de rest die op de cd meespelen zijn dus gastmuzikanten. Zo zijn we begonen en zo zijn we ook de studio ingegaan. Maar op een gegeven moment kwamen we bij Roadrunner Records terecht en we kwamen erachter dat het allemaal best wel eens uit de hand zou kunnen lopen. Dus besloten we al in een vroeg stadium om ermee door te gaan, ook nadat het album af was. Ondanks dat we het onszelf wat moeilijk hadden gemaakt door gastmuzikanten te laten spelen, hebben we er toch geprobeerd een band van te gaan maken.
Ik ging ervan uit dat die beslissing pas gemaakt zou worden na eventueel succes. Maar die is dus al dik een jaar geleden gemaakt?
Ja, inderdaad. Maar iemand als Marko Hietala van Nightwish heeft natuurlijk als zijn eigen muzikale dingen, dus die kan je natuurlijk niet voor elk optreden laten overvliegen.
Dus sinds vorig jaar hebben jullie moeten zoeken naar een vaste kern voor de band?
We hebben allerlei mensen via via erbij laten komen. Met Ray, de gitarist, heb ik al eerder gespeeld bij To Elysium. En de bassist hebben we via een advertentie bij de Rock Academy opgescharreld. Toen we de hele band bij elkaar hadden, hebben we vijf dagen echt keihard geoefend in de studio. Dan kom je er vanzelf achter of het klikt en vooral in het appartement daar dat vrij klenin was voor zes mensen, haha. We hebben geoefend in de ruimte tegenover de studio in Duitsland waar ook de cd is opgenomen. Onze producer heeft ons nog daarbij gecoacht en we kwamen er achter dat het in deze samenstelling werkte.
Dan zal de volgende cd wel een echt band-collectief worden.
Ja, al hebben we nog wel steeds het plan om ook daarop gastmuzikanten mee te laten doen. Andere dan op Lucidity, maar welke weten we nu nog niet.
Aha, dat wordt dus het 'ding' van Delain. Ik mag aannemen dat Martijn dankzij zijn Within Temptation-verleden de hoofdverantwoordelijke is voor de muzikale contacten?
Ja, daar heeft hij natuurlijk hartstikke veel aan gehad. En Roadrunner is ook een platenmaatschappij met veel goede contacten in binnen- en buitenland. Dat geeft ons inderdaad de mogelijkheid dat meer te gaan doen.
Ok dan. Vorig jaar is Martijn al aan het woord geweest over zijn weg tot aan het ontstaan van Delain. Nu wil ik graag jouw kant van het verhaal horen. Ik ben wel benieuwd wat je allemaal hebt uitgespookt alvorens je tot Delain toetrad. Ik was alleereerst wel benieuwd wanneer je precies bet begonnen met zingen.
Van huis uit heb ik al veel gezongen. Dat werd op een gegeven moment zo erg dat er een regel kwam van mijn ouders dat er niet meer gezongen mocht worden tijdens het eten, haha. Toen ik naar de middelbare school ging, ben ik echt begonnen met zingen om te kijken of ik eigenlijk wel een leuke stem heb. Thuis was meer voor de lol. Toen kwam ik in mijn eerste bandje dat Myrache heette, waarvan we het eigenlijk in Engels uitspraken terwijl het een Franse uitspraak was, haha. Ach, dat waren grappige dingen voor die tijd. We deden al wat optredens in Hedon en op schoolavonden en zo.
Wat voor soort band was dat dan?
Dat was een beetje het soort rock dat je als 14-jarige speelt. Zombie van the Cranberries, Nirvana... dat soort dingen. Dat was een leuk begin, absoluut. Met een meisje waarmee ik in dat bandje speelde ben ik later singer/songwriter-dingen gaan doen. Dat vond ik echt ontzettend leuk om te doen. Toen vind het zingen en optreden al heel leuk om te doen.
Dus je hebt al de nodige ervaring op kunnen doen voordat je aan het grote werk bent begonnen?
Voor het zingen zelf wel, maar dat was toch wel heel anders dan wat ik nu doe. Ik heb namelijk ook nog eens in een jazzband gezeten en dat is natuurlijk een heel groot verschil. Dan heb je zo'n 70 man achter je staan.
Goh, wat voor soort band was dat dan?
Een 'big band'. Dus met 10 saxofoonspelers en zo, om een beeld te geven. Maar dat was totaal anders, want dan is er niet zoiets als een 'frontvrouw', wat in de gothic wel zo is. Singer/songwriter was weer totaal het tegenovergestelde. Je mag in een rokerige kroeg op een barkruk zitten en daar komt verder ook vrij weinig presentatie bij kijken.
Toen heb ik op een gegeven moment klassieke zangles genomen. En op een gegeven moment heb ik met een ander bandje twee Nightwish-nummers gecoverd. En op dat moment is het balletje een beetje gaan rollen. Iemand had blijkbaar gehoord dat ik hoog kon zingen. En toen ben ik door Manny van To Elysium benaderd, omdat hij de rockopera Infernorama ging maken. Dat heb ik gedaan, ben uiteindlijk ook voor To Elysium gaan zingen. Toen had Martijn weer die rockopera gehoord en ben dus bij Delain terecht gekomen... om er maar een mooi samenhangend verhaal van te maken, haha.
Ik volg het allemaal nog prima. Dus slechts twee Nightwish-covers waren nodig om zo'n beetje in het gothic rock-wereldje te rollen. Terwijl ik van je weet dat je niet eens zoveel naar dat genre luistert. Wat zit er zoals in jouw cd-collectie?
Nou, Radiohead is zeker een favoriet. Depeche Mode ben ik gek op. Van mijn vader heb ik vooral Pink Floyd, Led Zeppelin en Tommy van The Who meegekregen. Het gaat eigenlijk van pop naar rock en metal. Het enige wat ik niet zo leuk vind is R 'n B en hiphop.
Dan is het nu wel tijd om te vertellen hoe het contact is ontstaan tussen jou en Martijn.
Nou, Ik zat dus bij Infernorama...ehm, het wordt een heel bizar verhaal. Op een gegeven moment moesten de ramen of zo geverfd worden bij Martijn thuis. En Manny, die Infernorama gemaakt had, is schilder. Martijn vroeg of hij zijn ramen wilde schilderen. Is goed, zei Manny, als jij dan een nummer op mijn cd inspeeld. En zo is Martijn dus te horen op Infanorama en speelde een nummer in waar ik op zong. Hij hoorde demo en is me toen eens op komen zoeken in Popfront te Zwolle. Zo kwam het dus.
Dankzij een schildersklus, inderdaad wat bizar. Maar je hebt wat podiumervaring met To Elysium opgedaan (twee shows uiteindelijk maar), en hebt toch al een redelijke muzikale achtergrond. Toch zit je dan zo ineens in de band van een keyboardspeler die heeft gespeeld bij in Within Temptation. Omdat die inmiddels erg groot zijn in Nederland, zijn de verwachtingen van de band van een ex-Within Temptation-lid erg groot. Heb je niet het gevoel dat je in het diepe wordt gegooid?
Ja, ontzettend! Dat gevoel heb ik heel erg. Ik heb wel eens dagen wanneer ik denk, jongens red ik het wel. De bezetting van Delain bestaat uit erg ervaren mensen. Ik heb dan ook best wel kriebels in de buik voor het optreden straks.
Aan de andere kant is dit niet je eerste keer in Hedon, toch?
Het is toch anders, want dit keer is er al een cd aan vooraf gegaan. De mensen hebben toch al bepaalde verwachtingen. Ik zag ook al dat er een paar uur voordat de deuren open gaan al wat gothic-fans op de stoep staan! Harstikke tof natuurlijk, maar die verwachten wel wat van mij. Ik zing ook de nummers van Sharon den Adel en Liv Kristine. Ik moet dus 'invallen' voor zangeressen die al jaren in dit vak zitten.
Jullie hebben al een warming-up show achter de rug in Utrecht.
Dat was op een fandag van Within Temptation. Ja, dat was wel leuk en met een heel gewillig publiek natuurlijk. Die waren allemaal heel gelukkig dat Martijn eindelijk terug is op het podium. De fans zijn harstikke verheugd dat ze het Enter-geluid weer terughoren. Die hebben Martijn al die jaren nog altijd gevolgd. Ik denk dat die er een goed gevoel aan over hebben gehouden. We hadden toen nog niet de nummers gedaan met de gastzangeressen. En nu doen we wel de hele cd.
Hoe is het opname-proces van Lucidity je bevallen? Dit was natuurlijk ook de eerste keer voor jou dat je aan een volledige cd hebt gewerkt.
Dat was inderdaad heel bijzonder. Martijn was er de hele tijd bij toen ik mijn partijen opnam. En aan producer Oliver Philips heb ik heel veel gehad. Hij heeft me de hele tijd gecoacht. Ik zong voorheen altijd met een hoge stem en hij dwingde me bijna om het toch echt eens wat lager te proberen. Uiteindelijk is het hele album met een popstem ingezongen.
Je schreef ook de zanglijnen. Hoe ging dat precies in zijn werk?
Martijn had de nummers praktisch al af toen ik erbij kwam. Hij gaf me een cd'tje met de nummers waar al wat zanglijnen op stonden, voor als back-up mocht het mij zelf niet lukken, haha. Ik kreeg het schrijfje mee met de boodschap, doe maar wat je wil! Het ging me redelijk vlug af. Maar het is wel moeilijker om een zanglijn te schrijven op een nummer dat al af is dan als het al jammend geschreven wordt. De communicatie mist als ik bijvoorbeeld een leuke zanglijn heb en dan vragen of er wat cools bij geschreven kan worden. Het nummer is er al. Ik had ook een heleboel teksten liggen, maar ik moest wel eerst kijken of het past bij het gevoel dat Martijn voor ogen had bij een nummer. Een boel teksten heb ik dus weg kunnen gooien. Tijdens mijn singer/songwriter-tijd had ik alle vrijheid om te maken van een nummer wat ik wilde. Martijn schrijft hele volle muziek met diverse toetsen-, gitaarpartijen en zo. En vind dan nog maar eens een plek in het nummer om een lijn verzinnen die nog iets toevoegd aan de muziek. Maar het is goed gekomen!
Dit was natuurlijk een eenmalig iets.
Ja, want bij de volgende cd ben ik er vanaf het begin bij. En dan hebben we ook nog de rest van de band. Martijn wil bijvoorbeeld nu ook meer gitaar in de muziek doen. Onze gitaristen kunnen nu de riffs gaan schrijven. Martijn kan wel wat gitaar spelen, maar voor echt vette riffs heeft hij hulp nodig.
Lucidity zit nu inderdaad vol met toetsenpartijen. Dat vond hij dan teveel?
Nee, hij is juist heel gek op die partijen. Maar een band als Rammstein vindt hij fantastisch en dan vooral de gitaren daarbij. Maar goed, dat krijgen we dus van de gitaristen. Het wordt dus veel meer een samenwerking. Ik denk dat Martijn nog altijd het grootste gedeelte van het schrijfwerk zal doen. Maar als je een band hebt, kun je die nummers vanaf het begin opbouwen.
Ze werden al een paar keer genoemd: de gastmuzikanten! Hoe beviel de samenwerking?
Het album is in verschillende landen en studio's opgenomen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij de meeste opnamens niet ben geweest. Ik zat gewoon op school toetsen te maken toen Marco Hietala zijn stukken aan het inzingen was, haha. Daar had ik graag bij willen zijn in Finland. Daarom is het wel lekker dat ik nu even niet meer op school zit, want ik wil er nu even helemaal betrokken bij zijn. Maar ja, hun enthousiasme om hier aan mee te willen doen was heel leuk.
De zangers en zangeressen waren wel bereid om op jouw zanglijnen te zingen?
Ja, ik geloof het wel. Dat was wel een heel groot compliment voor mij. Dat ik mijn eigen liedjes al kon uitvoeren was al een wonder. Maar dat er ook andere mensen waren die dat wilden doen, was helemaal geweldig.
Hoe ging dat bijvoorbeeld bij Sharon den Adel?
We hadden het nummer Shattered en we dachten dat dat een heel geschikt nummer zou zijn voor Sharon. Daarnaast hadden we No Compliance en we dachten dat die ook wel kon. Het bleek dat ze veel meer had met dat laatste nummer. We hadden misschien wel dat ene nummer voor haar in gedachten, maar je moet wel bedenken dat je sowieso al mazzel hebt dat die mensen mee willen werken. We hebben Liv Kristine dus ook maar zoveel mogelijk de vrije hand gegeven. Zo wilde ze heel graag de ballad doen in plaats van het nummer dat we haar voorgelegd hadden. Dat is nu dus een duet tussen ons geworden.
Er is ook een mooie clip gemaakt voor het nummer Frozen.
Die hebben we een tijdje geleden opgenomen in het Duitse Neurenberg. Dat was ook een hele bijzondere ervaring voor iemand met camera-vrees. Dat was wel een uitdaging, maar het was een hele leuke uitdaging.
Heb je de camera-vrees inmiddels overwonnen?
Ach, je moest het gewoon doen en aan het eind van de dag viel het toch mee. Het is net als in een studio. Als het niet goed is gegaan, doe je het gewoon over.
Normaal gesproken zijn videoclips van debuut-cd's van metalbands goedkoop gemaakte filmpjes met een camcordertje. Deze is een behoorlijk professionele produktie geworden.
Ja, het is heel mooi geworden. En dat jongetje in de clip deed het zo goed. Echt, ik zat te shaken van de zenuwen. En ik vroeg hem zo of hij ook zenuwachtig. "Nee hoor, ik doe dit zo vaak", was zijn laconieke antwoord. Ik dacht, hij is tien jaar jonger dan ik en ik ben gewoon zenuwachtig, haha.
Gaat de clip nog gedraaid worden op tv, denk je?
Daar ga ik wel van uit. We hebben goede feedback gehad van MTV Networks. Dus zodra de single uit is, zal de clip ook wel gedraaid worden, denk ik.
Hebben jullie inmiddels al wat meer optredens gepland?
We worden door Mojo ondersteun die op het moment wat voor ons aan het regelen is. Je moet nog niet denken aan een grote toer. We hebben gewoon een groot aantal optredens in de planning staan. Of we ook het buitenland aan gaan doen, dat moet natuurlijk blijken uit het succes van de cd. Maar ik zou bijna durven zeggen dat het er wel naar uit gaat zien.
Jullie platenmaatschappij Roadrunner zou daar wel voor kunnen zorgen, denk ik. Hoe zijn jullie eigenlijk bij ze terecht gekomen?
Nou ja, Martijn had natuurlijk al wel wat connecties. Maar toch ging het allemaal op de ouderwetse manier door gewoon demo's op te sturen. Ik kan me niet meer goed herinneren hoe het eerste contact is gegaan. Maar Roadrunner zag de muziek blijkbaar zitten. Na meerdere demo's gestuurd te hebben, kregen we opeens een telefoontje terug van Roadrunner. Toen hadden we ineens door dat we goed zaten!
Volgens mijn zijn jullie de eerste echte 'female fronted' gothic-band op Roadrunner. Misschien waren ze daarom zo geinteresseerd?
Ik weet eigenlijk niet of dat zo is, maar dat zou goed kunnen. We zijn in ieder geval wel de eerste Nederlandse band die in heel veel jaar is gecontracteerd.
