Ivo: Dank je wel voor je lovende woorden. We zijn nog steeds erg tevreden over dit album en nog veel blijer met de positieve reacties die de CD, die voor ons gevoel natuurlijk al vrij oud is, teweeg brengt.
Bas: Goed te horen! Het heeft even geduurd, maar 'Receiving Tomorrow' is eindelijk te koop.
Het album is al in 2002 opgenomen, is er sindsdien niets meer aan veranderd (productie, mix,..)?
Ivo: Nou, eigenlijk was de plaat officieel halverwege 2003 pas af. Toen we de CD hadden opgenomen en een aantal luisterbeurten hadden gegeven, hebben we een nummer (Lost in misery pt. 1: A tale of the heart) herschreven en opnieuw opgenomen. Daarna zijn we de plaat gaan re-masteren.
Deze vraag ligt voor de hand: waarom hebben we twee jaar moeten wachten?
Bas: Om en nabij september 2003 tekenden we een deal bij het Nederlandse DVS records. Op het moment dat de plannen waren gemaakt voor de release van 'Receiving Tomorrow', kwam The Electric Company (TEC records) in beeld. Na veel overleg met zowel DVS als TEC kwamen we tot de conclusie erg graag met TEC in zee te willen gaan, en de release van de debuutcd dus uit te stellen. René Janssen van DVS is daar enorm sympathiek mee omgegaan en we zijn hem erg dankbaar. Waarom de CD nu pas is uitgekomen heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat onderhandelingen nou eenmaal veel tijd kosten, evenals het opstellen van een gedegen plan.
Ik had nog nooit van platenmaatschappij 'The electric Co.'gehoord, waarom hebben jullie getekend bij dit nieuw bedrijf?
Ivo: TEC is inderdaad een nieuw label, maar wel met mensen die al iets binnen de muziekbusiness hebben gedaan zoals Roadrunner en Universal en wel degelijk verstand van zaken hebben. Dat sprak ons natuurlijk heel erg aan. Vooral de filosofie van het label, een totaal pakket voor de artiest wat betreft management, distributie, boekingen en dergelijke, was voor ons heel aantrekkelijk. Wij willen ons gewoon zo veel mogelijk kunnen focussen op het live spelen en schrijven van materiaal.
Verder werkt TEC heel nauw samen met de bands die ze tekenen, en is er complete openheid van zaken. Een zeer prettige werkwijze dus.
Wat voor releases kunnen we de komende maanden nog verwachten op dat label?
Bas: De nieuwe Autumn rond september en een cd van Solitude in 2005. Houdt ze in de gaten, want die bands zijn te gek.
Ivo, je legde de basis voor alle nummers; hoe moet ik dat me voorstellen? Werkt je de arrangementen uit op piano op gitaar of hoe zit dat juist?
Ivo: Ik werk zelf vanuit MIDI, dus op keyboard. Daarnaast neem ik ook regelmatig een gitaar ter handen om riffs te verzinnen die goed aansluiten bij de keyboardthema's die ik in eerste instantie vaak maak. Natuurlijk gebeurt het ook andersom, maar het gros van de nummers ontstaan toch wel vanuit de toetsen. Daarna ga ik daar baslijnen en drumpartijen omheen bouwen. De band krijgt dus uiteindelijk een compleet nummer voorgeschoteld. Bas vult bij deze instrumentale stukken dan de zanglijnen, teksten en eventuele solo's aan.
Deze cd is een conceptalbum, de teksten ontbreken jammer genoeg bij mijn promo-exemplaar, maar kan je de thematiek is voor mij en voor onze lezers uit de doeken doen?
Bas: Je kan op deze plaat merken dat ik verschillende dingen geprobeerd heb wat betreft het schrijven van teksten. Ik schrijf het liefst over emoties, gevoelens waar ik mee worstel en probeer te verwoorden, alvorens ze in een enigszins begrijpelijk verhaal te gieten. De 'Lost in Misery - trilogy' is hier een duidelijk voorbeeld van. Soms leent een song zich daar gewoon niet voor. Ik probeer altijd de sfeer van de muziek uit te diepen met de tekst, het dient elkaar aan te vullen. Ik vind het bijvoorbeeld heel uitdagend een verhaal te verzinnen en daarop een tekst te baseren. Zo is 'Everlasting Burden' een bijna mytisch verhaal en 'The Luring Red' een horror-story. Ik vind die vrijheid heerlijk, ik bepaal zelf wat ik wil zeggen en de samenwerking met Ivo maakt het eindresultaat altijd weer heel verrassend voor ons allebei. De titel van de song baseer ik op de tekst, iets waar Ivo zich gelukkig altijd in kan vinden.
Jullie stijl kan je omschrijven als toegankelijke power metal met een subliem prog en symfonisch randje. Verschillende groepen schieten door mijn hoofd als ik luister naar het album. Als ik het geheel moet vergelijken met een powermetalband is het wel Kamelot. 'Elements of the truth' zou zo op het laatste Kamelot gepast hebben. Ben je het hier mee eens?
Ivo: Ja en nee. Ik ben inderdaad, als ik even naar mijn schrijfstijl kijk, wel sterk beïnvloed door een band als Kamelot. Om te zeggen dat een nummer van ons op hun plaat kan, vind ik een beetje ver gaan, maar beschouw ik zeker als een compliment. Ik denk dat zij dezelfde soort keuze maken als wij met betrekking tot de structuur van de songs. Liedjes met een progressief randje… En niet schuw om en af toe te experimenteren met sounds.
Ik krijg ook een erg positief gevoel als ik naar het album luister; is muziek, in jullie ogen, bedoelt om mensen zo'n gevoel mee te geven?
Ivo: Dat hangt natuurlijk sterk van de muzieksoort zelf af. Je gaat niet naar Opeth luisteren omdat je er zo vrolijk van wordt lijkt me. Ik luister wel graag naar muziek die me iets doet, en inderdaad het liefst naar iets wat mij opbeurt. Nou hoeft dat niet meteen de happy-metal van Dragonforce te zijn…daar wordt ik eerder melig van , maar toch wel iets met een positieve lading. Muzikaal gezien heb ik op deze plaat met een aantal nummers wel een frisse sfeer geprobeerd neer te zetten, bijvoorbeeld bij "Why me?" en "Forgotten years". Sommige nummers zijn misschien iets meer sluimerend of dreigender. Maar altijd weer met een positieve noot die dat gevoel kan weerleggen. Tekstueel is dat natuurlijk weer een ander verhaal……
Bas: Een positief gevoel is een goed gevoel, al vind ik persoonlijk dat er heel wat contrasten op 'Receiving Tomorrow' zijn te vinden. Ik hoop dat mensen begrijpen dat de teksten die ik schrijf nooit zuiver positief zijn, maar vaak net als de muziek een zekere positieve lading in zich hebben. 'Lost in Misery' gaat weliswaar over rouw, maar ook het groeiproces dat je dan doormaakt en de kracht die je er door kan opdoen.
Wat me ook opvalt is dat jullie niet oeverloos progressief beginnen te 'pingelen', wat vind jij van bands die hun muziek vol steken met dissonant aandoende gitaarstukken, arpeggio's en eeuwig durende notenbalken die zo snel mogelijk worden afgewerkt?
Ivo: Indrukwekkend, knap, muzikaal gezien niets meer dan lof. Maar ik ben daar gewoon niet zo'n fan van. Songs is wat ik belangrijk vind, en niet hoe geweldig een gitarist 325 noten per seconden kan uitpoepen. Natuurlijk vind ik dat ontzettend knap en is het mooi meegenomen als er briljante muzikanten in een band zitten, maar ik prefereer een goede songwriter boven een hoogstaande technische muzikant.
Bas: Als gitarist zijnde vind ik het helemaal geweldig als een muzikant zijn instrument ontzettend goed beheerst. Het is echter de kunst van het doseren; ik kan er ook niks mee als een muzikant als een bezetene noten poept, om vervolgens nergens uit te komen. Neem een Paul Gilbert, Marty Friedman of Steve Vai en je begrijpt wat ik bedoel. Die jongens passen virtuositeit in mijn bescheiden optiek erg goed toe, in dienst van de song.
De keyboard partijen zitten ook wel erg goed in elkaar, het instrument wordt heel gevarieerd gebruikt en geeft de nummers soms een geweldige drive mee. Met welke bands of muziekgenres zouden jullie het klavierwerk op deze plaat linken?
Ivo: Dank je. Natuurlijk luister ik in eerste instantie veel naar metal. Dus toetsenisten van Nightwish, Stratovarius, Children of Bodom (alledrie toevallig Fins…) en dergelijke hebben wel degelijk invloed op mijn sound keuzes…Alleen heb ik geprobeerd om juist andere sounds te kiezen dan die van hun. Daarnaast luister ik veel naar film muziek, vooral van Hans Zimmer. Hij weet een uitstekende mix te maken van symfonie met elektronische accenten.
Bas, je bent me een grote verrassing! Hoe kan het dat iemand in een vrij klein land als Nederland, waar echt goede zangers schaars zijn, nog niet bekend is?
Bas: Dank je wel voor het compliment! Ik heb in de studio tijdens de opnamen van de plaat enorm veel geleerd, met dank aan Rob van Boeckel onze producer.
Ivo: Dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Bas nog nooit heeft meegedaan aan Idols! Zonder gekheid, ik denk dat er genoeg onbekend talent rondloopt. Ooit moet je beginnen met het verwerven van naamsbekendheid. Voor ons is dat moment, met de release van de plaat, nu aangebroken.
Gaan jullie live, indien het mogelijk is, het hele album live vertolken?
Bas: Dat moet zeer zeker mogelijk zijn.. Come & see for yourself.
Zal ik zeker doen! Ten slotte, kan je wat commentaar geven op jullie Nederlandse collega's:
Silent edge:
Ivo: Grappig dat je hun noemt. Ik speel momenteel bij hun op drums. Ze hebben een goede plaat afgeleverd, maar door talloze line-up wisseling binnen de ritmesectie is de band gestagneerd. Het begint nu langzaam weer op te starten en ik verwacht een hele sterke tweede plaat. Godie gitarist en toetsenist, alleen volgende keer hoop ik dat de drumpartijen wat gevarieerder zijn.. Maar nu hoor je dan ook echt een drummer zeiken.
Bas: Toffe band en enorm aardige gozers. Xystus heeft veel te danken aan Silent Edge, dat zullen we nooit vergeten.
The Dust Connection
Ivo: Ik heb ze pas 1 keer live mogen aanschouwen en dat was volgens mij hun allereerste optreden. Absoluut een goeie band die nog wel een endje gaat komen denk ik…..
Bas: Ik ken deze band niet goed genoeg om erover te kunnen oordelen..
Sun Caged
Ivo: Valt hier nog iets over te zeggen dan??? Ik hoop dat ze snel waardige opvolgers hebben gevonden voor Joost en Andre… Live vind ik ze vooral heel erg goed.
Bas: Geweldige live-band met beesten van muzikanten. Geweldig om te zien!
