Oprichter/gitarist Peter Wolff is er sinds vorig jaar niet meer bij. Marco Mazzola is zijn opvolger. Het vertrek van de co-songwriter betekent dat gitarist/vocalist Dominik Goncalves dos Reis nu de voornaamste componist is. Michael Kadnar helpt hem met de drumpartijen. Het geheel klinkt wat sfeergerichter en mistiger en de drums hebben een wat natuurlijker geluid. Verder is er niet veel veranderd aan de stijl van spelen. De onmenselijke screams van Dominik zijn bijvoorbeeld nog even nihilistisch als eerder en ook de mix van sludge, post-metal en orthodoxe black metal is kenmerkend.
Het dynamische Ephemerol is beslist het hoogtepunt van het album. Deze centrale track bevat alles wat de muziek van Downfall Of Gaia zo groots maakt: sludgy en blackmetalriffs, memorabele leads, atmosferische passages en een ijzersterke climax. Ook de prachtige riffs in het titelnummer verdienen een eervolle vermelding en Woe heeft zijn sterke momenten.
Verder is Atrophy, dat over de absurditeit van het leven en het menselijk bestaan handelt en een dialoog tussen leven en dood is, vooral een album dat vaker als geheel beluisterd moet worden. Het is een plaat die elke keer groeit en ondanks de twintig minuten minder speeltijd dan zijn voorganger Aeon Unveils The Thrones Of Decay (2014) zijn geld meer dan waard is. Beslist een aanrader voor fans van Altar Of Plagues en Ascension.
Tracklist:
1. Brood
2. Woe
3. Ephemerol
4. Ephemerol II
5. Atrophy
6. Petrichor
