Door het vroege vertrek uit het Bataclan-theater komt de nieuwe langspeler Gore in een heel ander daglicht te staan. Sowieso zou het al een album worden met een dubbele lading. Het is namelijk de eerste release na de dood van bassist Chi Cheng, die in 2013 na een coma van vier jaar kwam te overlijden. Daarnaast is het nieuwe materiaal niet zonder slag of stoot tot stand gekomen. Zo verklaarde gitarist Stephan Carpenter onlangs in een interview dat hij in eerste instantie erg veel moeite had met de gekozen stijl voor het album en dat hij er eigenlijk geen aandeel in wilde hebben.
Genoeg achtergrondverhalen dus voor Gore, maar de band uit Sacramento klinkt niet significant anders dan op de laatste releases. Het shoegaze-achtige geluid van de band, met de zweverige gitaarstukken, vocalen en ritmes, voert de boventoon voor de plaat. Bij de eerste tracks Prayers/Triangles en Acid Hologram krijg je al een goede indicatie van de rest van het materiaal. Het klinkt dromerig en sfeervol, maar er mist toch de dosis gif die zo kenmerkend is voor het geluid van Deftones.
Dat venijn komt in Doomed User iets meer aan de oppervlakte. Het wordt pas echt interessant met Geometric Headdress, waar rustige passages afwisselen met stevigere riffs en de karakteristieke vocale uitbarstingen van Chino Moreno. Dit zijn de overblijfselen van de oude stijl van Deftones, die echter steeds meer ondergeschikt zijn geraakt aan de psychedelische sound. Het maakt het repertoire van de band gevarieerder en complexer, maar tevens stukken minder behapbaar.
Gore past hierdoor perfect in de weg die de band sinds White Pony in 2000 heeft ingeslagen. Deftones is eigenlijk allang geen metalband meer en kan inmiddels gecategoriseerd worden als experimentele rock, spacerock of shoegaze. De band heeft zich - in tegenstelling tot vele andere voormalige genregenoten - doorontwikkeld na de hoogtijdagen van de nu-metal en is hierdoor nog absoluut relevant.
Het is natuurlijk wel erg begrijpelijk dat lang niet iedereen met Deftones anno 2016 uit de voeten kan. Mocht je hopen een glimp van de jaren negentig op te vangen met Gore, dan kun je het album het beste laten liggen. Als de nieuwe stijl van de band je erg aanspreekt, dan kun je met een gerust hart de plaat aanschaffen. Want hoewel niet elke track even geslaagd is, is dit materiaal wederom kwalitatief hoogstaand en uiterst knap gecomponeerd. Deftones is na de donkere jaren in ieder geval nog altijd springlevend.
Tracklist:
1. Prayers/Triangles
2. Acid Hologram
3. Doomed User
4. Geometric Headdress
5. Hearts/Wires
6. Pittura Infamante
7. Xenon
8. (L)MIRL
9. Gore
10. Phantom Bride
11. Rubicon
.jpg){kind=small}
