Mass & Volume dus. Net zoals de vorige EP Natasha uit 2008 bevat deze EP geen grindcore maar sludge. Nu vond ik Natasha behoorlijk tegenvallen en dan niet omdat het sludge was van een band die overduidelijk betere grindcore schrijft, maar omdat Natasha coherentie miste en niet aanvoelde als een fatsoenlijke song met kop en staart. Dat is echter wel anders met Mass & Volume, het eerste wapenfeit van deze EP. Zeer traag op gang komend wordt er gespeeld met feedback en begint dit negentien minuten durende nummer langzaam aan kracht te winnen. De drums steken na enkele minuten de kop op en pas halverwege maken de onverstaanbare, onheilspellende vocalen hun intrede. Het geheel blijft echter uiterst log en duister. Het nummer lijkt een verhaal te willen vertellen en het algehele gevoel dat deze EP geeft, wordt op de prachtige albumcover van Arik Roper uitermate goed weergegeven. Het enige nadeel aan dit nummer zijn de ontzettend oubollige keyboard-koortjes die het nummer afsluiten: zelfs in de jaren ’80 was dit geluid al gedateerd.
Het tweede nummer Red Tar is een stuk korter en sneller dan het eerste, maar gaat wel in dezelfde trant verder. Deze song is een stuk minder soundscape-achtig en onversneden sludge. Pig Destroyer bewijst met deze EP dat zij niet alleen heel goed overweg kunnen met versplinterend snelle grindcore, maar dat ze ook prima een coherente song met begin en eind kunnen schrijven. Pig Destroyer-fans die Natasha een teleurstelling vonden kunnen Mass & Volume best een kans geven, want het is absoluut een prima release.
Tracklist:
1. Mass & Volume
2. Red Tar
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
