Mekong Delta - Intersections

Jaar van release: 2012
Label: SPV / Steamhammer Records

Kennelijk heeft Mekong Delta wat in te halen. Nadat de band tien jaar min of meer op z'n gat lag (van 1996 tot 2006), is Intersections alweer de derde plaat op rij. Hoewel, echt nieuw is deze schijf ook weer niet, want het album staat vol met opnieuw opgenomen songs uit het roemruchte verleden van de Duitse tech-thrashers. Beslist geen slecht idee, aangezien niet elke schijf even sterk klonk.

Na beluistering houdt die stelling zeker stand, want de meeste nummers klinken een stuk beter en krijgen door de krachtige zang van Martin LeMar zeker een meerwaarde. Uitgerekend The Cure profiteert niet echt van de hedendaagse technieken en de zanger. Het origineel is misschien wel één van de beste composities van Mekong Delta en dat kwam mede door de rauwe gitaarsound, de geschifte gitaarsolo's en het hysterische zangwerk van toenmalig vocalist Wolfgang Borgmann. Ik wil niet zeggen dat het nummer nu gedegradeerd is tot zoetsappig meezingertje, maar de oorspronkelijke razernij is wel weggepoetst. De twee geniale gitaarsolo's zijn vervangen door standaard notenneukerij en LeMar klinkt simpelweg niet agressief genoeg.

Daarmee houdt het gezeik direct op, want de plaat biedt verder volop vermaak. Vooral de songs van The Music Of Erich Zahn en het (destijds te moeilijke) The Principle Of Doubt klinken krachtig en zuiver. Opmerkelijk genoeg redt LeMar zich hier een heel stuk beter dan zijn voorganger Borgmann. Moest de oud-vocalist zich af en toe in tenenkrommende bochten wringen om de muzikale hoogstandjes bij te benen, de 'nieuwe' zanger zingt alles soepel en geoefend aan elkaar. Shades Of Doom is bijna onherkenbaar, maar klinkt door alle verbeteringen veel interessanter. Die verbeteringen zijn ook van toepassing op nummers als Transgressor (Dances Of Death) en The Healer (van het ondergewaardeerde Visions Fugitives), al klonken de originele nummers ook al prima. Het is dan weer jammer dat een kraker als True Lies ontbreekt, maar je kunt niet alles hebben.

Mekong Delta laat duidelijk horen hoe het moet met Intersections. Veel bands kregen al het deksel op de neus met haastig in elkaar geflanste heropnames, maar op het grootste gedeelte van deze schijf weten Hubert en co. de songs van een nieuw leven te voorzien. Stiekem hoop ik dat de band ooit nog eens gehele herbewerkingen van The Music Of Erich Zahn en The Principle Of Doubt uitbrengt, want de paar nummers van die platen smaken in deze vorm absoluut naar meer. Tot die tijd hebben we in ieder geval dit ijzersterke en relevante compilatieplaatje.

Tracklist:
1. Prophecy
2. The Cure
3. Memories Of Tomorrow
4. Heroes Grief
5. Shades Of Doom
6. The Healer
7. Transgressor
8. Sphere Eclipse
9. Heartbeat
10. Innocent

Score: 85 / 100

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 12 april 2012

Koop dit album in

Meer Mekong Delta:

[ Terug naar de Album Reviews ]

Mekong Delta - Intersections
Reactie van Metalfuel op 12-04-2012 om 15:55u

Interessant. The Principle of Doubt is een van mijn favoriete Mekong Delta cd's dus ben ik beniewd naar de nieuwe versies.

PS.
Mochten julie van Metalfan een interview gaan doen met Mekong Delta vraag eens naar de complete Chronicles of Doubt. Op diverse oude cd's staan nummers uit the Chronicles of Doubt maar hoeveel nummers zijn het eigenlijk en worden ze ooit compleet uitgebracht.

Mekong Delta - Intersections
Reactie van Een Metalfan op 16-04-2012 om 11:15u

waarom geen positieve reacties voor deze wereldgroep

Mekong Delta - Intersections
Reactie van Barnacle Bill op 16-04-2012 om 13:38u

Ik heb zelf de geremasterde versies van hun eerste 6 albums, en die klinken prima! Dus op heropnames zit ik niet te wachten eerlijk gezegd.
Maar MD blijft 1 van mijn favorieten, dus hopelijk komen ze snel weer met nieuw werk!

Mekong Delta - Intersections
Reactie van Old Mhb op 24-04-2012 om 19:00u
Score: 85 / 100

Ik moet zeggen dat de schijf me aangenaam verrast heeft. Ik volg de band al sinds de beginjaren. Martin doet het idd erg goed op de oudere nummers. Aangezien ik wel alles heb van de band maar er toch ook niet elke dag naar luister klinkt hij soms wel erg vernieuwend. Toch zit ik met een dubbel gevoel. Ik ben erg blij dat ze Kill The Enemy niet onder handen hebben genomen omdat dat een van mijn favorieten aller tijden is en ik nogal gesteld ben op de originalitiet van deze nummers, en zeker als er een andere vocalist bij betrokken wordt. Anderzijds vind ik dat spijtig, want wie weet was het ook een "killer" geweest.