Persoonlijk ben ik altijd bang voor nieuwe releases van oude bands. Er zijn voldoende voorbeelden op te noemen dat deze niet altijd goedpakken en er is nog een vraag die beantwoord moet worden: zitten we hier echt op te wachten? Willen wij, concertgangers, niet liever gewoon de klassiekers horen?
Goed, het Canadese Sacrifice heeft er voor gekozen om toch een nieuw album op te nemen en het resultaat is er, The Ones I Condemn. Na het beluisteren van deze nieuwe kan ik niet eenduidig zeggen wat de uitkomst is. Aan de ene kant is het moeilijk ontkennen dat het geheel wel lekker klinkt en dat het album zeker niet misstaat in het huidige muzikale klimaat. Maar aan de andere kant lijkt het toch dat kleine beetje extra te missen dat Forward To Termination nou net zo'n ondergewaardeerde thrash klassieker maakt. Een riff zoals op Re-Animation hoor ik op The Ones I Condemn helaas niet terug. Het statement in de biografie dat dit het beste album van de band tot nu toe is dan ook echt een (flinke) brug te ver. Leuk om te beseffen is wel dat de band duidelijk altijd zijn tijd ver vooruit is geweest. Dit nieuwe album klinkt als uiterst moderne, harde, up-tempo thrash, niet geheel anders als bijvoorbeeld de (goede) eerste platen van The Haunted, maar juist deze stijl is het trademark voor de klassieke Sacrifice sound.
Leuk dat de band weer terug is, hopelijk staan ze binnenkort ook op planken van de Europese podia. Met The Ones I Condemn heeft de band ook zeker geen slechte comeback plaat afgeleverd en velen zullen hiervan smullen, maar of het ook echt een toegevoegde waarde heeft is de vraag. Ik ga in ieder geval Forward To Termination nog maar eens op de platenspeler leggen!
Tracklist:
1. We Will Prevail
2. The Ones I Condemn
3. Give Me Justice
4. The Great Wall
5. Tetragrammaton
6. Atrocity
7. Hiroshima
8. The Devil's Martyr
9. Ultimate Power Corrupts
10. Desolation Alive
