Enkele jaren geleden kwam het Belgische Absolutus uit het niets met een album. Deze eerste release, getiteld Ostendit Quam Nihil Sumus, bleek een alleraardigst en zeer pakkend album te zijn, vol rauwe en melodieuze black metal. Inmiddels heeft Absolutus Nihil Mali Non Inest uitgebracht; een EP waarop de band nog steeds dezelfde weg bewandelt, maar gegroeid is en duidelijk een meer volwassen geluid laat horen.
In tegenstelling tot Ostendit Quam Nihil Sumus is de sfeer op Nihil Mali Non Inest een stuk duisterder. De aloude melodieën zijn ruimschoots aanwezig, maar meer verstopt tussen ongepolijste klanken en dissonante geluiden. Er is duidelijk moeite gedaan om een stuk muziek neer te zetten dat angstaanjagender en waanzinniger klinkt dan hun voorgaande werk.
Hoewel het nieuwe werk in een aantal opzichten verbeterd is ten aanzien van de vorige release, zijn de nummers niet wezenlijk anders, maar liggen beide releases in elkaars verlengde. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen, zoals het oproepen van een vertrouwd gevoel, maar het geeft ook een kleine beetje het idee dat er meer uit te halen was geweest.
Een ander klein nadeeltje is de geringe lengte van de EP, slechts twaalf minuten, maar kwalitatief gezien maakt ‘ie dat zeker goed. Kortom, een geslaagde release. Ze hebben mij in ieder geval nieuwsgierig gemaakt naar hun opkomende album.
Tracklist:
1. I
2. II
3. III
