Sinds Charlotte Wessels haar eigen muziek schrijft, valt op hoe gevarieerd haar creaties zijn in vergelijking met haar voormalige broodheer Delain. Niets ten nadele van de symfonische metalband overigens, want ook die weet op een geheel eigen manier indruk te maken, maar Wessels' solo-albums Tales From Six Feet Under (2021) en Tales From Six Feet Under Vol II (2022) vliegen alle kanten op en laten horen hoe creatief zij is. Pop, metal, prog, trip-hop en pop(rock) vinden hun weg in de composities en daarmee bieden de platen een gevarieerd palet. Hoe is dat met The Obsession?
Er zijn drie grote verschillen ten opzichte van de voorgaande solo-werken. Het eerste grote verschil met de vorige twee compilaties is dat dit keer de songs beter bij elkaar passen. Het is meer een album in traditionele zin. De flow is daardoor beter dan voorheen. Het tweede verschil is dat het meer een band-album is. Hoewel Charlotte nog altijd het leeuwendeel van het materiaal schrijft, hebben de anderen een nadrukkelijker stempel gedrukt op de arrangementen. Ook de bijdragen van Simone Simons passen prima in Dopamine. Ode To The West Wind met bijdragen van Alissa White-Gluz bevat ook sterke passages, zoals de breakdown, maar sommige stukken zijn te druk.
Een derde verschil is dat de drum- en gitaarpartijen niet meer uit een midi komen, maar van gitarist Timo Somers en drummer Joey de Boer. Niets is dus gesynthesized. Je hoort het echte werk van echte muzikanten en dat is direct merkbaar. Alsof Wessels en haar hulptroepen een statement willen maken, knallen de eerste drie tracks krachtig en vol overtuiging uit de boxen. Die drie behoren mede daardoor tot de hoogtepunten van deze plaat. Wat een geweldig begin!
Daarna gaat de storm liggen, maar niet voor lang. Het gaat met eb en vloed verder. Soulstice en ook een deel van Crying Room bevatten namelijk pianopartijen, maar laatstgenoemde heeft net als Serpentine ook stevige stukken. Praise is een geweldige track waarop je niet stil kunt zitten. Zeer geslaagd zijn de bijdragen van het gospelkoor in deze stevige poprocktrack, die heel even aan You’re The Voice van John Farnham doet denken. All That You Are is een zwierig anthem en Vigor And Valor verrast met robotische, futuristische vocalen en djenty riffs. Orkestrale elementen vinden hun weg in de muziek, zoals in Breathe;, dat een intro is van Soft Revolution. Wacht eens … Dat laatste nummer stond toch ook al op de eerste solo-plaat? Zeker, maar het arrangement brengt een heel andere en overtuigende twist aan deze uitschieter.
The Obsession is een zeer prettig album, dat overdonderend begint met drie geweldige uitschieters die veel power hebben. Daarna golft de plaat op een neer met leuke verrassingen en op kant b enkele hoogtepunten. Het is fijn om te horen dat Wessels haar creativiteit optimaal inzet en dat de bijdragen van de andere professionals van toegevoegde waarde zijn. Benieuwd hoe dat live klinkt? In oktober en november heb je meerdere opties om de dames en heren musici live te zien.
Tracklist:
1. Chasing Sunsets
2. Dopamine
3. The Exorcism
4. Soulstice
5. The Crying Room
6. Ode To The West Wind
7. Serpentine
8. Praise
9. All You Are
10. Vigor And Valor
11. Breathe;
12. Soft Revolution (2024)
