Deze tweede full-length is nog zwaarder en contrastrijker dan Semente uit 2016. Dat is direct al te horen in Cosmos Controle, dat met slepende en rauwe doomriffs en getokkel begint. Duistere, langgerekte keyboardtonen doen vlot hun intrede waarmee een apocalyptische sfeer wordt neergezet. Er zit veel diepte en reverb in de sound die laag voor laag opbouwt tot Devin Townsend-achtige proporties. Daarna bouwt men af met Candlemass-riffs en vervolgens een rustig deel waarin het getokkel van het begin terugkomt. Ten slotte is er een prachtige climax.

De (soms gesproken) zang van Patrícia Andrade, die al vlot zijn intrede doet, verdient een groot compliment. Zij heeft een theaterachtergrond en laat dit tijdens optredens in de choreografie prachtig terugkomen. Ook zonder beelden kun je het theatrale in haar stem terughoren. Ze vertolkt in het Portugees op unieke wijze onmacht, wanhoop, verdriet, tragiek en andere emoties. In de mix is dan ook veel ruimte voor haar verleidelijke, tedere stemgeluid, dat soms de trip-hop raakt en duidelijk het onderscheidende element is in het geheel.

Niet alleen is er veel dynamiek (post-metal in Petalas, de prachtige combinatie van trip-hop en post-rock in het eigenzinnige Vento Sul, een memorabele doomriff in Abismo), maar ervaar je verschillende fases van dit album als een soundtrack. Zo komt aan het einde van de openingstrack op fraaie wijze een gevoel van dramatiek naar voren en sluit Lotus (met postrockelementen) daar heel mooi op aan met zijn verlatenheid. Ook het ijzersterke Abismo brengt de luisteraar in hoge sferen, maar eigenlijk geldt voor elk nummer dat het memorabel en sfeervol is. Er is geen zwak moment te vinden en het album sluit, mede dankzij de uitstekende productie, sterk af.

Sangue Cássia is een indrukwekkende release vol dramatiek. Sinistro laat op intrigerende wijze post-metal, sludgy doom en Portishead-achtige trip-hop samensmelten. Het album is een unieke verzameling sfeervolle en memorabele momenten die van begin tot einde veel indruk maakt. De breekbaarheid en emotie in de stem van Patricia enerzijds en de massieve kracht van de riffs en ritmesectie anderzijds versterken elkaar en de keyboardpartijen voegen veel sfeer toe. 2017 was een goed jaar voor Sinistro, maar 2018 wordt ongetwijfeld een nog beter jaar, waarin dankzij dit uitstekende album velen de Portugezen zullen gaan volgen.

Tracklist:
1. Cosmos Controle
2. Lotus
3. Petalas
4. Vento Sul
5. Abismo
6. Nuvem
7. Gardenia
8. Cravo Carne