Geweldig hoor! Ik ben heel blij met hoe alles verlopen is. Ik denk ook dat we goed passen bij Kadavar. Aardige gozers overigens, we hebben het tot nu toe erg gezellig gehad. De shows zijn goed bezocht en we hebben behoorlijk wat merchandise verkocht. Voor ons als band is het goed geweest. De shows zijn alweer iets groter dan we gewend zijn. Een aantal avonden waren uitverkocht, de anderen goedbezocht. Er zijn verder ook geen problemen geweest.

Het is al weer even geleden sinds we van jullie gehoord hebben.

Dat is waar. Onze laatste tour is van anderhalf, twee jaar geleden. We hebben wat losse shows gedaan hier en daar en in Noorwegen opgetreden. Dat waren de beste tot nu toe. We hebben nu een nieuwe plaat uit! Het heeft wat tijd gekost, al komt dat vooral doordat simpelweg het uitbrengen zo lang duurde. De opnames zijn zelfs van afgelopen zomer. Dat betekent gewoon dat de plaat eigenlijk al een jaar klaar was. Daarbij wilden we iedereen ‘aan boord hebben’. Iedereen moest er klaar voor zijn voor we er weer tegenaan konden gaan. Het is wel de bedoeling dat we de plaat kunnen promoten. Er is inmiddels een single uit en de plaat zal verschijnen op 25 juni.

Jullie hebben dezelfde artiest weten te strikken voor het artwork.

Dat klopt! Hij is iemand met een drukke agenda en we zij er heel blij mee dat hij dit weer voor ons wilde doen. Hij werkt voor een bedrijf dat de opera van Noorwegen ontwierp en meegewerkt heeft aan gebouwen in New York. Nog een reden voor de vertraging eigenlijk, want hij heeft het altijd erg druk en voor ons is hij erg belangrijk. Voor mij was het de moeite van het wachten waard.

Het ziet er heel mooi uit. Jullie mooiste artwork tot nu toe.

Er is ditmaal ook een speciale techniek voor gebruikt. Het zilverfolie is er als het ware met een grote, hete stempel ingebrand. Er zijn vijf gelimiteerde versies en een reguliere uitgave.

Zit er een bepaalde boodschap achter deze symbolen? Wil je er iets mee uitdragen? Ik herken tekens van de Vrijmetselaars namelijk.

Er zit wel iets achter, maar dat ga ik hier niet zeggen, haha! Er moet wel iets te onderzoeken blijven namelijk.

Wat hebben jullie verder gedaan in de afgelopen twee jaar?

We hebben veel geoefend. Daarnaast hebben we natuurlijk onze banen, waar de meeste tijd in zit. We zouden ons meer op het touren kunnen richten, maar dat doen we bewust niet. Hetzelfde geldt voor het oefenen: we doen dat, omdat we het leuk vinden. Het is ontspannend en het zorgt voor een goede sfeer binnen de band. We wilden ook niet op een nieuwe tour gaan vóór de plaat klaar was. We wilden ook echt een reden hebben om weer door Europa te trekken.

Zou je dan de band als een hobby willen omschrijven?

Nee, het is wel een ‘larger than life’ding, haha. Dat is ook niet de goede uitleg, maar ik weet ook niet goed hoe ik het moet omschrijven. De band zit in onze genen, de muziek zit in onze genen. Het maakt ons niet uit of we een hit schrijven of dat de reacties minder positief zijn. We doen het voor onszelf. En als er bij een optreden maar vijf mensen zijn of honderd, dan is dat prima. Het is natuurlijk wel leuker om voor een volle zaal te spelen, al is het makkelijker om die vijf man te moeten overtuigen. Ook nu hebben we vooral veel lol en dat is het belangrijkste.

Toch heb ik jullie twee jaar geleden zien optreden in Tilburg voor vijf man. Je leek me toen erg teleurgesteld.

Dat was ik ook wel. Het was tijdens Roadburn en we hadden verwacht dat er daarom veel mensen zouden komen, zodat we als een soort ‘afterparty’ konden fungeren. We zagen al voor ons hoe de hele tent volgepakt zou zijn. Maar toen bleek dat Voivod een lange set speelden, dus helaas voor ons stond iedereen daar, haha! Het was niet zozeer vanwege de opkomst waardoor ik teleurgesteld was, maar eerder door ons optreden zelf. Het geluid was niet goed en was niet goed te regelen in dat zaaltje. Het was ook het eerste optreden van de tour en waren op dat moment ook niet echt goed op elkaar ingespeeld. De eerste twee, drie shows zijn voor ons altijd warmup shows. Op deze tour ging ons dat een stuk beter af, omdat we in het afgelopen anderhalf jaar veel gerepeteerd hebben. Daardoor spelen we nu met meer overtuiging en heerst er een goede sfeer binnen de band.

En nu hebben jullie een nieuwe plaat uit. Jullie eerste twee platen vind ik geweldig. Beide min of meer in dezelfde stijl en ik zou zo niet weten welke ik beter vind. Ligt de nieuwe in dezelfde lijn?

Als je naar deze plaat gaat luisteren, zal je ontdekken hoe verschillend de eerste twee eigenlijk zijn. Zo erg lijken ze niet op elkaar. Natuurlijk zijn er overeenkomsten en als geheel past het. The Great God Pan is als een wandeling door het bos en kan ook gezien worden als een dergelijk concept. Dat was overigens niet de bedoeling, maar tijdens het repeteren en schrijven groei je daar naar toe. Deze keer was het wat vreemd, omdat we op dat moment geen oefenplek hadden en alleen wat stukjes en losse ideeën toen we de studio ingingen. Dat werkt voor ons best goed trouwens. Bepaalde delen zijn klaar en de rest vullen we ter plekke in. Er wordt dus tijdens de opnames nog veel geïmproviseerd. Ik ben er zelf erg tevreden mee. Deze plaat gaat weer wat terug naar het debuut, al zijn sommige songs wat progressiever.

Jullie gaan in jullie muziek vaak terug naar de jaren zeventig, al zit het wel in een modern jasje. Is dat ook jullie bedoeling?

Absoluut! We willen niet zomaar een retroband zijn, al zijn we wel erg beïnvloed door de manier waarop vroeger platen gemaakt werden. We nemen alles analoog op. Alles komt op tape. De bass- en drumpartijen worden live opgenomen, waardoor het resultaat altijd organisch aanvoelt. Er wordt ook niet in geknipt ofzo. We hebben trouwens ook een akoestisch nummer in een take opgenomen. Het is een cliche, maar we willen het graag ‘echt’ houden.

Het is jullie eerste plaat bij een groot label, namelijk The End Records…

Dat klopt! Zij namen contact met ons op nadat we ergens op een compilatie terecht waren gekomen waarin we waren uitgeroepen tot een van de beste bands van het jaar. Daar stonden we op met het nummer Spirits Of The Dead. Die hebben zij gehoord, waarna we een e-mail van ze hebben gekregen. We hebben met hen een deal gesloten voor de release van de plaat in Amerika en Canada.

Alleen in Noord-Amerika? Hoe zit het dan met de Europese release?

Dat zal net als bij onze andere platen gebeuren via ons eigen label. Het enige verschil is dat de distributie zal verlopen via Indie Recordings. We hebben nog altijd onze platen in eigen bezit. Het is voor ons een absolute voorwaarde dat we de mastertapes zelf houden. Er zijn veel bands die dat vergeten en zo de rechten op hun eigen muziek verliezen.

Wat de behaalde successen betreft, ben je daar waar je nu had willen zijn?

We mogen niet klagen, want we hebben over beide platen vanuit de hele wereld geweldige recensies gekregen. Je weet nooit goed hoe mensen op je platen zullen reageren, dus wat dat betreft zijn we erg gelukkig. Je kan niet verwachten dat iedereen je muziek zomaar goed gaat vinden. Daar moet je wel iets voor doen, maar de reviews zijn voor het overgrote deel positief.

De recensies mogen dan wel goed zijn. Jullie stonden in Classic Rock Magazine in de jaarlijkse top tien van veelbelovende bands, maar is de response vanuit het publiek daar ook naar?

Dat kan beter. Misschien hadden we in de afgelopen jaren wel meer moeten touren en daarbij verder de wereld intrekken, maar dat is nooit echt mogelijk geweest. Ik geloof dat er voor alles een tijd is. Het is net als bands als Kadavar. Die bands doen het goed, omdat het om muziek gaat dat momenteel vrij populair is. Je moet zoiets ook niet haasten.

Is Noorwegen een goede voedingsbodem voor bands retrorock en aanverwante spelen? Jullie staan bekend om black metal en progressieve muziek, terwijl Zweden retroland bij uitstek is.

Daar heb je wel gelijk. Er zijn weinig goede bands binnen ons genre. Er valt in muzikaal opzicht ook niet heel veel eer te behalen. Noorwegen is een welvarend land en je kan in Oslo elke avond wel naar een optreden, dus heb je mensen die niet erg gemotiveerd zijn en het vooral van vrienden laten afhangen. Het is gewoon een luxeprobleem. De muziekwereld is verzadigd en veel jongeren nemen er genoegen mee om ergens te hangen. Dat verschil merk je wel als je in Europa op pad bent. In de meeste plaatsen zijn de mensen geïnteresseerder in de band, maar andersom zal het vast ook wel werken. Buitenlandse bands trekken bij ons meer bekijks en Noren vinden het volgens mij leuker om Engels te praten. Vooral als ze dronken zijn, haha.

Wat zijn eigenlijk je verwachtingen van deze tour en de nieuwe plaat?

Wat het spelen betreft, hopen we deze lijn door te kunnen zetten. Veel avonden waren uitverkocht. Het optreden in Rotterdam is bijna op dat punt en dus hebben we niks te klagen. Ik vind het moeilijk om van de plaat verwachtingen te hebben. We hebben wel duidelijke keuzes gemaakt, zoals om het op vinyl uit te brengen en aan de uitgave een cd toe te voegen, in plaats van een aparte release. Onze muziek past het beste op een analoge format, omdat het hele creatieproces analoog was. Op een digitale format verlies je de helft van de warmte. Mocht blijken dat er echt vraag naar is, dan zal er vast wel een uitgave komen met enkel de cd. Al verwacht ik niet dat het er van zal komen.

Geef eens een goede reden waarom mensen naar Spirits Of The Dead moeten luisteren.

Zucht… Ons grootste probleem is dat wanneer je naar slechts een nummer luistert, het je pakt of je vind er waarschijnlijk niet veel aan. We klinken niet als een doorsnee band, althans dat hoop ik. De tweede nummer zal overigens hetzelfde resultaat hebben, maar als je blijft luisteren, zal het op zijn plaats vallen. De fans die deze nieuwe plaat gaan luisteren, zullen de eerste twee beter gaan begrijpen. Het is als een roleplay game op de computer. Je verkent een landschap, maar door steeds verder te gaan, krijg je meer zicht op het totaalplaatje. Zo zou ik graag onze muziek willen omschrijven. Als je benieuwd bent naar een nieuw genre en je wil graag muziek met veel details horen. Als je graag naar de drums luistert, dan zal je merken dat onze drummer leuke loopjes en tegendraadse ritmes heeft. We binden ons niet aan een specifiek genre. We gunnen onszelf de ruimte. Je zal niet snel moe worden van een plaat van ons, omdat de songs verschillend zijn. Als je een plaat geluisterd hebt, moet het de bedoeling zijn dat je denkt: ‘wat was nou in godsnaam het eerste nummer?’. Persoonlijk vind ik dat een stuk interessanter dan dat je kan zeggen dat iets nieuws klinkt als het oude werk. Als het teveel op elkaar lijkt, wordt het saai.

Beschouw je je muziek als kunst

Dat moeten we zeker doen. Daarom vinden we het ook niet erg om geld in onze platen te steken. We willen de fans echt iets bieden en daarmee willen we voorkomen dat ze slechts met een massaproduct zitten. We zullen vast geen geld verdienen op deze nieuwe plaat, omdat het zo duur was. Dat vinden we niet erg. We geven liever de luisteraars waar voor hun geld.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

We willen nog zeven platen uitbrengen, haha! Zonder gein, we hebben altijd wel nieuw materiaal op de planken liggen. De laatste keer dat ik je sprak, hadden we alle songs klaar voor deze plaat. Nu zijn we ook zover. Niet dat die compleet is, maar voor het nieuwe album zijn nu zes of zeven nummers klaar. We willen ook lol hebben en niet steeds tijdens repetities dezelfde songs over en over spelen. Vlak voor een tour stellen we de setlist samen, waarbij we wel oud materiaal spelen. Verder denk ik dat je een betere muzikant wordt door jezelf niet te herhalen. Je draagt ook niet voortdurend dezelfde broek. Op den duur komen er gaten in, wordt het vies en zie je er uit als een zwerver. Het is beter om jezelf te blijven verrassen en om steeds weer nieuwe ideeën uit te werken. Durf eens een andere route te nemen.

Jullie hebben trouwens nog op het beroemde South By Southwestfestival in Texas gespeeld. Hoe hebben jullie dat ervaren?

Dat was een gekkenhuis. Een groot feest en de mensen zijn gek daar. Je weet wel: tequila en taco’s. Het is daar erg warm, maar de mensen blijven rondrennen daar. Overal was wel muziek te horen. Zelfs op de parkeerplaats speelden bands, op de auto’s, op terrasjes en sowieso in elke bar. Het is moeilijk om daar opgemerkt te worden. Ik weet niet of ik het ooit opnieuw zou doen. Dat heeft ook vanwege geld te maken, omdat het erg duur is om er te komen. Je moet ook een visum regelen. Een werkvisum, wat belachelijk is, omdat we er niets aan verdienen. Misschien zouden we terugkomen als de band groter is. Voor jonge of onbekende bands valt er weinig te halen.

Hadden jullie veel publiek?

Zeker! We hebben nu ook een Amerikaans label dat ons daar promoot. Gelukkig was alles goed geregeld en hadden we een ongelooflijk goede geluidsman uit Los Angeles. Al met al was het wel een goede opsteker. We zijn trouwens goede vrienden geworden met de band Hull. Een band uit Brooklyn en ze zijn erg de moeite waard. Ze zijn best hard, maar zitten een beetje tussen Mastodon, High On Fire en Neurosis in.

Spelen jullie op Roadburn als jullie uitgenodigd worden?

Natuurlijk! We sturen altijd onze platen naar Walter. We hopen dat we hem op een dag kunnen overtuigen.