Voor de mensen die nog geen benul hebben van wie wij zijn, zal ik om te beginnen een kleine compositieschets van de band maken. Wij zijn een perfect georganiseerde militaire eenheid die klaar is om de aanval te openen, om de pleuris te laten uitbreken voor alle ongelovigen, om te verpletteren, te moorden en te vernietigen.
Dit alles begon toen ik Hellhounde (gitarist, red) leerde kennen en wij na een tijd van intens vermaak en uitwisseling van muikale en filosofische gedachten besloten wat nummers te gaan fabriceren, die wij zouden baseren op black metal gemixed met terrorcore. Niet lang daarna boden onze vrienden People Hater, Black Messiah en Abuser versterking aan ons kamp, geweldige skills en ideeën met zich meebrengend. Toen zijn wij de studio in gegaan en namen wij de ep Particular Hatred op. Ziehier onze geschiedenis in een notendop.
Underdogs
Onze muziek...ja, dat is best een onderwerp van gesprek. Het is wat ongewoon, maar toen we met muziek maken begonnen, deden we wat we nu doen niet met de intentie om dit te doen omdat het afwijkend is van de meeste gangbare vormen van metal muziek. Dit ging allemaal heel natuurlijk. Hellhounde is zeer betrokken bij de undergroundscène van de metal en ik ben een terrorcore-DJ. Dus toen we deze zaken tezamen brachten en gingen mixen, wisten wij meteen al welk resultaat wij wilden bereiken. En we deden het echt puur voor ons eigen plezier, totaal niet denkend dat wij iets aparts produceren. In de eerste instantie waren wij niet eens van plan om nummers uit te gaan brengen…
Dit brengt ons meteen bij het volgende: we maken deze muziek nog altijd puur voor ons eigen behagen, niet denkend over wie wij hier verder mee plezieren. Er zijn een hoop bands die in de eerste instantie aan het publiek denken, wat de mensen willen horen. Ik ben bang dat wij niet uit dat hout zijn gesneden. Wij maken deze muziek omdat het ons deugd doet, ons energie levert, omdat wij de klanken ervan als agreabel ervaren. En als iemand van mening is dat elektronische klanken niet in de metal passen of horen…wel…dan zal diegene zich onze sound nooit eigen kunnen maken. Maar dat is niet erg. Dat is de manier waarop iedere muziek voortleeft. Opgepikt door mensen, genegeerd of veracht door anderen. En daar hebben wij geen enkele moeite mee. We gaan niet eens debatteren over wat wij op de markt willen bereiken, wij doen gewoon wat wij willen doen, en wij zijn enkel blij als onze muziek andere mensen op een positieve manier bereikt, ze dezelfde energie geeft als ons.
We zullen, denk ik, ook altijd wel een undergoundband blijven, want wij zitten daar tot over de oren in. Wij luisteren naar undergoundmetal, wij spelen op undergoundparty's en concerten…dat is hoe we leven. Maar aan de andere kant, door dingen als "de wereldwijde terreur raast" en "sterf, hoer!" te roepen denk ik niet dat we ooit een stoffige, saaie mainstream band worden.
Lullige promotieklusjes
Goed, muziek maken is één, een label vinden om je muziek uit te kunnen brengen is weer een heel ander karwei. We zijn gaan praten met Agonia Records omdat Abuser en People Hater ook in Infernal War spelen, een band die bij Agonia Records is gehuisvest. Dus we dachten zo een mooie oplossing te creëren. Nou, tot dusver is het inderdaad een goede oplossing gebleken. Maar wat uiteraard ook heeft meegespeeld is dat Agonia Records onze sound en ideeën ook helemaal zag zitten. Waren wij bijvoorbeeld een neofolk band of was onze muziek simpelweg ruk, dan kregen we geen voet aan de grond, aldaar.
Wat verder ook echt perfect is, is dat het label zich eigenlijk minimaal met de band bemoeit. Ze vertellen ons niet wat we moeten spelen, hoe we moeten spelen of andere shit, met betrekking tot Iperyt. Wij doen alles op geheel eigen wijze en iedereen kan zich daar in vinden. Want we hoeven niet allerlei vage gigs te doen die wij eventueel niet eens willen spelen. We hebben ook geen behoefte aan allerlei lullige promotieklusjes. Kortom, de zaken gaan gesmeerd zo, en als dit allemaal zo blijft hoop ik dat wij nog wel even klant bij Agonia Records kunnen blijven.
Overigens krijgen wij vaak de vraag of de jongens die bij Infernal War spelen hun werkzaamheden met Iperyt kunnen combineren. Het antwoord is "ja", er zijn geen enkele problemen. Als ze in Infernal War spelen geven ze 100%. Als ze in Iperyt spelen geven ze ook 100%. Het zijn wel zeer uiteenlopende zaken, waar ze mee bezig zijn, maar beide komen uit één evile brein. Dus nee, dat gaat uitstekend samen.
Easy listening
Onze ep Particular Hatred is zeer verschillend ontvangen, de reacties van de critici varieerden van zeer positief tot neersabelend, zoals onder meer in jouw review. Sommige mensen waren echt overdonderd door onze industriele sound, anderen waren er niet van gediend. Maar dat is natuurlijk volkomen normaal. Als iedereen enkel maar zegt dat je muziek geweldig is, moet je je echt af gaan vragen of je op een goede dag niet eens wakker moet worden en moet kappen met het spelen van die pop-metal.
Wij weten wel degelijk wat wij "fout" doen, wat wij eventueel moeten verbeteren. Wij gunnen onszelf geen ruimte voor excuses. Maar tegelijkertijd zijn wij dan ook geen easy-listening band. Niet alleen vanwege de brute teksten maar ook vanwege de muur van geluid en herrie die wij proberen op de bouwen en staande te houden. Kijk, het is natuurlijk geweldig en egostrelend om positieve en lovende reviews te lezen, maar ik denk dat het ook heel belangrijk is om aandacht te schenken aan de kritische stukken, omdat ze, indien ze goed onderbouwd zijn, uiteraard, ons best inzicht kunnen verschaffen in wat wij nog eventueel kunnen bijschaven of verbeteren. Op technisch gebied, uiteraard. De composities zijn immuun voor invloeden van buitenaf.
Ik ben het in zekere zin wel met je eens als je zegt dat ons debuut Totalitarian Love Pulse beter is dan de ep. Het is de volgende stap na Particular Hatred en is sowieso beter geproduceerd. Dus je zou inderdaad kunnen stellen dat de full-length "volgroeider" is, als je het zo kunt uitdrukken. Maar sommigen prefereren alsnog de ep vanwege diens recht toe recht aan geluid. Je weet meteen waar je aan toe bent. Dus ja, alles is relatief. Wel kan ik je onthullen dat wij zelf meer dan tevreden zijn met Totalitarian Love Pulse. We hebben er een goed album mee afgeleverd en een hoop nieuwe ideeën geïntroduceerd en het album ramt je genadeloos achterover, zowel muzikaal als visueel. Met elke keer dat je er naar luistert zul je steeds nieuwe dingen horen en ontdekken. Dus ik denk ook niet dat het album op den duur gaat vervelen.
Tja, en wat de inspiratie voor onze muziek betreft….het is voldoende om enkel een beetje om je heen te kijken. Weet je, een observatie van de hedendaagse maatschappij is inspiratie genoeg voor een miljoen albums.
Harde werkers
Als het op Iperyt aankomt zijn wij allen harde werkers. Of beter gezegd, we staken het werk gewoonweg nooit. Na de release van de ep zijn wij gewoon doorgegaan met het maken van nummers. We leerden gretig meer over productie en grepen bepaalde combinaties aan om meer ideeën te ontwikkelen die we dan konden uitwerken. Tijdens het oefenen worden er nieuwe riffs geboren, nieuwe manieren om onze geest muzikaal vorm te geven. We denken altijd na over steeds nieuwe dingen die wij voor onze muziek kunnen gebruiken. En als je uiteindelijk iets moois op het spoor bent, waarom zou je dan wachten met de vormgeving ervan? Je moet dingen doen op het moment dat het goed voelt ze te doen. Daarom hebben wij altijd beschikking over nummers, hoewel het best kan dat we ze nog eens aanpassen voordat ze op een album verschijnen.
Wij zijn dus snelle werkers, maar Totalitarian Love Pulse heeft niet zo snel het licht gezien omdat wij na Particular Hatred zo snel mogelijk een album uit wilden hebben. Want je moet in mijn ogen pas dingen uitbrengen als je over goed materiaal beschikt waar je zonder meer tevreden mee bent. Als dat niet het geval is kun je beter niet met allerlei zaken in een te korte tijd aankomen. Het allerbelangrijkste is dat je materiaal uitbrengt dat je naar het hart is, dat je tevreden stelt en waarvan je denkt dat het de moeite waard is om te luisteren en aan de wereld en luisteraars te presenteren. Want wat is het nut van de release van een zwak album dat snel gaat vervelen, na de release van een goed ontvangen demo? Dat is volkomen zinloos. Je kan beter wachten en net zo lang aan de muziek sleutelen tot het wel wat wordt. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, als je wel goede nummers hebt waar je trots op bent en waarvan je vindt dat ze de moeite waard zijn, waarom zou je ze oppotten in plaats van uitbrengen?
0,2 cent
In Iperyt zijn wij een hecht team en onze muziek is het resultaat van het hard werken van vijf mensen. Ieder van ons draagt dan zijn 0,2 cent bij. En dat houdt natuurlijk in dat het eindresultaat geaccepteerd moet worden door een ieder van ons.
Normaal gesproken worden de riffs door Hellhounde en Black Messiah voortgebracht, maar sommige riffs zijn ook geproduceerd door Abuser. De bass is Abuser z'n pakkie aan en de lyrics worden door People Hater geschreven, maar er is ook eentje geschreven door onze vriend mr. Hellpiss, en voor sommige stukken zijn Hellhounde, Black Messiah en ik verantwoordelijk. Ik creëer verder de beats. Maar het uiteindelijke werk is het resultaat van helse brainstormen tijdens het oefenen of in de studio. In feite heeft eenieder van ons ook gewoon de mogelijkheid om iets te wijzigen aan een nummer, tijdens de creatie ervan. Het doel is kwaliteit, geen stomme egotrip van een bepaald persoon. We zijn allemaal heel betrokken bij het ontstaan en uitwerken van onze muziek.
In de studio ging alles eigenlijk wel op rolletjes. Natuurlijk waren er wel wat haperingen, maar dat heb je nou eenmaal altijd wel tijdens studiowerk. En daar berusten wij gewoon in. Na de definitieve mastering zijn er ook altijd wel dingen die je zou willen veranderen, maar dat is een heel logisch en natuurlijk gevoel. We zijn al met al gewoon dik tevreden.
Het gebruik van al die samples op het album komt overigens doordat wij naast muziekfreaks ook filmfreaks zijn. We hebben het vaak over bepaalde films en ook films vormen inspiratie voor onze muziek. Dus waarom niet een beetje film voor de muziek gebruiken? Het kan het geluid iets extra's geven… Dus zodoende is dat zo gekomen. Maar we zijn niet van plan om dit te gaan overdrijven, op de komende plaat gaan we weer hele andere samples gebruiken.
Sterke leider
Verder ben ik blij dat het woord "love" uit de titel van onze cd je aandacht trekt en je aan het denken zet. Zelfs het woord "love" weet een vooroordeel te wekken, te provoceren, want hoe kan een woord als "love" gelinkt worden aan een band als Iperyt? Kijk, dit is precies wat we er mee wilden bereiken. Je stopt en vraagt jezelf af wat er allemaal aan de hand is. Hoe het kan. Waar het over gaat. Je kan het natuurlijk zeer uiteenlopend uit leggen of waarnemen, op verschillende levels. Kijk zelf maar: zelfs in een democratische maatschappij bestaat sterk de neiging om voor een charismatige leider te kiezen in plaats van je eerst eens goed te verdiepen in zijn programma en intenties. Mensen houden er van om een sterke leider te hebben, zelfs in de democratische landen. Dus hier heb je alvast een eerste interpretatie van dit woord "love". Of je kan je verstand gebruiken inzake controle. Zelf dingen in de hand hebben of in ieder geval zeer bewust kiezen voor diegene die boven jou moet staat. Ga maar eens na wat voor een persoon je bent, heb je weer stof tot nadenken.
We weten dat wij als extreem worden bestempeld en houden rekening met eventuele boycotten, protesten en vooroordelen. We accepteren dat die dingen er nou eenmaal zijn. Alles wat niet door één deur kan met politieke correctheid of zelfs met de grootste, algemeen getolereerde, shit of godsdienstige indoctrinaties, wordt gezien als een gevaar voor de samenleving en moet dus ook een halt worden toegeroepen. Hier in Polen komen we deze houdingen nog regelmatig tegen, daar de katholieke kerk hier nog altijd heel veel macht heeft. Concerten worden verboden en van tijd tot tijd horen we wederom hetzelfde gezwets over evile satanisten en dat soort onzin. Maar weet je, het interesseert ons echt geen ene reet. Ik zal eens een fijne quote op tafel leggen, die ik uit een flim heb. Het heeft ongeveer deze strekking: "Als het niet volgens het boekje kan, kan het vast wel buiten het boekje om". En dat is nou precies waar het in de underground om draait.
En als wij on stage zijn, dan breekt de pleuris uit. Dan bereiken wij een soort van amok en dan kan alles gebeuren. Da's pure energie en aanroeping der hel. Totale verwoesting.
Ja, het zou best fijn zijn om nu een Europese tour te kunnen bewerkstelligen, een showtje doen, her den der. We zullen zien wat we voor elkaar kunnen krijgen, tijd zal het leren. We hebben wel wat ideeën, maar nog niks concreets. Maar reken maar dat we iedere mogelijkheid zullen aangrijpen. Neem af en toe maar een kijkje op onze website of MySpace voor de laatste ontwikkelingen.
Blind Vertrouwen
Mensen vragen zich nog wel eens af wie wij nou eigenlijk echt zijn, vanwege al die haat die wij in de muziek verwerken. Ja, dat is een lastige vraag die je niet in een paar zinnen goed beantwoord krijgt. Muziek is één ding, houding is weer wat anders. Wij kotsen op de maatschappij van vandaag, de stomme indoctrinaties ervan en alles wat daar aan is gerelateerd. Het zal niks zinvols met zich meebrengen, in de toekomst. Elke dag ontmoet je mensen waar je je rot aan ergert, kijk je naar het nieuws dat je mensen doet willen moorden, etcetera. Nee, wij hebben beslist geen "vrede-liefde-saamhorigheid-houding". Wij hebben liever een kleine handvol serieuze mensen om ons heen dan honderden debielen die hun leven als de schaapjes van de maatschappij slijten en totaal geen breder perspectief voor ogen hebben.
Wij hebben geen helden of idolen. Er zijn een hoop interessante mensen geweest in de geschiedenis waarvan of waarover wij graag de boeken lezen, maar wij staan heel ver van de aanbidding van iets of iemand. Wij zijn heel nuchter en down to earth. We leren gretig, maar koesteren geen blind vertrouwen in andermans woorden.
Religie is een ingewikkeld punt. Om eerlijk te zijn zou dit fenomeen ons beslist niet boeien, als het ons niet continu in de weg zou zitten. Als je zo nodig moet geloven in die shit, dan is het je eigen fucking beslissing, je eigen brein of liever gezegd het gebrek er aan. Maar helaas werkt het nou eenmaal niet zo. Religies manipuleren mensen en eisen de volledig controle op. Ze stellen regels op en introduceren dogma's. En tot slot roeien ze hun vijanden uit. Op dit niveau houdt het fenomeen ons dus behoorlijk bezig. Religies hersenspoelen mensen, nog veel beter dan politici. En ze maken ons het leven moeilijk…
