Je bent eind vorig jaar gedwongen vertrokken uit Rotterdam en woont inmiddels in Den Haag. Bevalt het daar goed?

Ja, ik vind het een heel leuke stad. Ik ken de stad van vroeger, want ik ben in Hoek van Holland opgegroeid. In Den Haag ben ik in mijn vroege jeugd de bandjescultuur ingerold. Ik heb in verschillende steden gewoond, zoals Vlaardingen en Delft, maar zit hier inmiddels prettig op mijn plek in een fijne buurt.

Het touren ligt momenteel even stil. Om inkomsten te genereren, werk je inmiddels in een café, toch?

Ja, en eigenlijk vind ik het jammer dat dat binnenkort minder gaat worden omdat ik het hopelijk weer druk krijg met touren. Ik heb 41 shows gepland staan dit jaar. Dat is wellicht lastig te combineren met het werken in het café. Jammer, want ik heb het heel erg naar mijn zin. De eigenaren zijn heel aardig. Toen ik daar begon, had ik het moeilijk en ook mijn gebrek aan horeca-ervaring maakte het lastig, maar het team is ontzettend leuk en chef Manuele is echt een inspiratie voor me. Als je in de put zit en naar buiten gaat, kom je vanzelf de juiste mensen tegen.

Er is eindelijk rust na een turbulente periode.

Ja, dat gedwongen verhuizen leverde nogal wat stress op en ook daaraan voorafgaand had ik al veel stress vanwege andere dingen. Gelukkig gaat het nu de goede kant op en gaat de wereld weer open.

Je hebt zowel een eigen bedrijf in mode-ontwerp als in de muziek. Ben je momenteel naast je werk in het café veel bezig in je atelier nu het touren even stilligt?

Ja. Ik werk momenteel aan twee bruidsjurken, een daarvan is voor een goede vriendin van me die in Heilung zingt. Zij gaat in mei trouwen op Bornholm, een eiland tussen Denemarken en Zweden in. Daar is ze opgegroeid. Het is een mooi project, zeker omdat het een goede vriendin van me is en het ook geen standaard witte jurk wordt. De andere jurk is voor een andere vriendin van me, tevens de verloofde van Guido, een bandlid van Shireen.

Hoe ga je dat straks combineren als er weer veel opgetreden wordt?

Mode moet ik even herplaatsen in mijn leven. Na de twee jurken waaraan ik werk, neem ik even rust. Ik heb het altijd met veel plezier en op professioneel niveau gedaan. Ik ga in april twee cursussen geven aan de TU Delft: Mode ontwerpen en Patroontekenen. Wellicht dat ik commissies later weer oppak, maar ik ga me eerst focussen op muziek. Ik ga met Heilung touren en ook nog met een andere band. Dat wordt binnenkort aangekondigd.

Shireen is jouw tweede voornaam. Het is een Perzische meisjesnaam die zoet of geliefd betekent.

Bitterzoet eigenlijk, haha. Ik heb voor zover ik weet geen Perzische achtergrond. Ik ben in verschillende folklores en culturen geïnteresseerd, zoals in de Japanse. Cultuurhistorie is een van mijn passies.

Je zingt in meerdere bands en projecten. De meeste mensen kennen je van Heilung, maar je zingt ook nog in Shireen en je hebt je solo-project. Waar heb je leren zingen?

In een kerkkoor. Daar begon ik toen ik klein was en daarin heb ik een aantal jaar gezongen. In die tijd zongen we elke week in een andere kerk in de buurt, en dat terwijl we thuis helemaal niet gelovig waren. Er was echter geen zangles in het dorp waar ik woonde. Ik ben nooit gelovig geweest, maar heb wel een leuke tijd gehad met zingen in de kerk. Ik ben autodidact, mezzosopraan en heb een vrij groot bereik en ben breed inzetbaar. In het koor ging ik heen en weer van sopraan naar alt, al naar gelang de behoefte.

Daarna heb je eerst andere dingen gedaan dan zingen.

Ik ben naar de kunstacademie (HKU) gegaan en in 2011 afgestudeerd als bachelor in Fashion Design.

Over kunst gesproken. Je hebt nieuwe tatoeages op je kuiten. Hebben die nog een speciale betekenis?

Deze zijn volledig voor de mooi. Ik ben tot nu toe altijd naar de zelfde tattoo-artieste gegaan. Zij heet Bianca van der Hulst. Haar bedrijf heet Studio Epona. Ze is begonnen met machinaal tatoeëren, maar is nu heel goed in hand poked. Dat is momenteel een trend, maar de kwaliteit van de vaardigheden varieert. Bianca is echter heel goed. Ik vind dat dat meer belicht zou mogen worden gezien de kwaliteit en de unieke stijl van haar werk. Bianca heeft al mijn tatoeages gemaakt. Zij heeft ook meegewerkt aan de coverart van Demonette. Zij heeft de bodypaint van de shoot voor de covers van Demonette en Prey gemaakt.

Ik heb meerdere tatoeages: De eerste die ik liet zetten op mijn rug is geïnspireerd door het scheppingsverhaal uit de Proza-Edda. In het verhaal over de creatie staat een passage over een hert die van de levensboom eet. Uit het gewei van het hert vloeien alle rivieren en wateren de wereld in. Een antroposoof heeft daarna een verband gelegd tussen het ontstaan van het menselijk bewustzijn en het scheppingsverhaal in Edda. Daarin legt ze ook het verband tussen het eten van de levensboom en de wateren van de wereld, waarin water als element verbonden is met creativiteit. Als je de levensboom ziet als een innerlijke, goddelijke kracht is het eten van blaadjes van die boom en het omzetten naar stromend water een proces van creativiteit. Ik ben ervan overtuigd dat creativiteit een van mijn sterke punten is. Dat is iets waarvan ik denk dat ik er goed in ben en waar ik veel in te bieden heb. Op mijn rug heb ik een stilistisch hert in la tène-stijl. Bianca heeft deze gedeeltelijk ontworpen en gedeeltelijk freehand gezet.

De tweede tatoeage heb ik op mijn arm laten zetten, samen met mijn zusje. Dat is dus echt een zussen-ding. Onze tatoeages zijn een set. We hebben allebei de helft. Die tatoeage bevat een maan en een zon met water erin. De derde op mijn kuit heeft geen diepere betekenis, anders dan dat ik graag iets moois wilde.

Terug naar de muziek: Na je studie aan de kunstacademie ben je begonnen met Shireen.

Ik begon een bandje met twee broers die ik leerde kennen op de middelbare school. Ik speelde bas en zong, Marlon drumde en Dylan speelde gitaar. De band heette Crap Suzette, en we maakten een mix van prog en funk. Toen ik in Utrecht ging studeren stopte ik met de band. Shireen bestaat ongeveer vanaf 2008, maar pas na het afstuderen ben ik serieus met Shireen aan de slag gegaan. Ondertussen was ik al bezig met bas en zang voor mezelf. In Shireen zing ik echter alleen. Wel ben ik met de gitarist samen ideeën aan het ontwikkelen. Met mijn solo-project heb ik de bas er weer bij gepakt en heb ik meer controle over de akkoordenschema’s. Dat is heel basic, maar dan heb ik in ieder geval de opzet van een nummer. Ik produceer en schrijf alles samen met Koen Herfst, een goede vriend waar het muzikaal goed mee klikt.

Dat leidt tot een heel uiteenlopende mix van stijlen, waaronder pop, rock en folk.

En elektronische muziek. We spelen met Shireen een soort progressieve folk, zeker op Matriarch. We zijn daarmee nu naar progressieve rock aan het gaan.

Jullie zijn bezig met een tweede langspeler.

Klopt, maar waarschijnlijk komen er eerst nog een paar singles en een ep uit. Die zijn namelijk klaar. Toch is het nog even wachten, want ik wilde er clips bij maken en dat duurt wat langer dan verwacht. Bovendien heeft elk bandlid van Shireen zijn of haar sores wel gehad met covid en burn-outs, dus we doen het rustig aan.

Ben je het soloproject begonnen omdat je in Shireen bepaalde dingen, zoals heel persoonlijke dingen, niet kwijt kon in Shireen?

Shireen is een superinteressant project om te doen, maar we zijn wel met zes mensen. Hoe meer mensen in een project, hoe langzamer dingen kunnen gaan. Iedereen schrijft zijn of haar eigen partijen, uiteraard wel in overleg met elkaar, maar als je niet bij elkaar kunt komen om te overleggen, gaat het minder snel. De focus verdween daardoor tijdens de lockdown, want je ziet elkaar niet meer wekelijks. We hebben echt wel briljante dingen samen gemaakt, maar soms duurt het wat langer tot het allemaal af is.

Ik werd tijdens de lockdown depressief, had een burn-out en ging door een scheiding. Het was voor mij een donkere periode. Ik was al boven de dertig en woonde opeens bij mijn ouders en was nog op zoek naar mijn eigen plek. De huizenmarkt was kut en ik had geen vast inkomen. Alles zat tegen en ik had behoefte aan meer creatieve output. Bij Shireen ging het me niet snel genoeg. Ik wilde de anderen niet pushen en ben daarom als side-project met Koen Herfst aan de slag gegaan. Die drumt normaal bij Armin van Buren en Vandenberg, maar die shows vielen ook allemaal weg. We zijn samen de studio ingedoken om de tijd te vullen en we schreven samen ontzettend snel. Ik ben blij dat ik Koen in het begin van de covid-crisis heb leren kennen en dat het een heel fijne samenwerking heeft opgeleverd.

En een zeer productieve, want er komen dus drie ep's binnen drie jaar. Van die donkere periodes heb je veel op je eerste twee solo-ep’s terug laten komen.

Ja, al zit er wel vertraging in. Ik heb de teksten namelijk al een jaar eerder geschreven dan dat de ep’s uitkomen. Ik heb een hele boel emotie in de nummers gestopt en tegen de tijd dat je aan het mixen, masteren en promoten toe bent, komt al dat oud zeer weer naar boven. Op energetisch niveau is het releasen echter ook wel een afsluiting van een periode.

Toen de eerste ep uitkwam, was je al bezig met het opnemen van de tweede.

Klopt. Ik ben in maart 2020 begonnen met de eerste ep en toen die in maart vorig jaar uitkwam, was ik al met Demonette bezig. Ik ben nu bezig met de opvolger daarvan, Chariot. Die komt hopelijk in oktober uit.

Is die dan weer wat lichter, omdat het nu beter gaat, of heb je een deel ervan nog in de donkere periode geschreven?

Het ligt wel in elkaars verlengde, maar Chariot is wel een stuk positiever en vrolijker.

The Serpent en Demonette liggen tekstueel wel in elkaars verlengde, maar verschillen op muzikaal vlak.

Het is eigenlijk één groot verhaal. Chariot zal over de afronding van het proces gaan, over het manifesteren en terug in je eigen kracht gaan. Die ep zal wat lichter zijn.

Demonette is vooral donker, al zie ik daar ook wel hoop in de toekomst in de symboliek van de clip bij Undo.

Demonette is heel donker. Het is de muziek die daarom vraagt. Ik wilde graag een heavy sound voor deze ep en heb daar met Koen aan gewerkt. De nummers vroegen om de diepste teksten en dat sloot aan op mijn buien en traumaverwerking waar ik destijds mee bezig was. Ik was echt de controle even helemaal kwijt. Er kwamen allerlei dingen naar boven en door de situatie waarin ik zat, had ik weinig andere opties dan die dingen head first aan te pakken en er wat mee te doen.

Van de twee ep's zijn Undo en Do Better mijn favorieten.

Do Better is ook een van mijn favorieten. Het is het allereerste nummer dat ik samen met Koen schreef. We waren nog niet helemaal op elkaar ingespeeld, maar er hing wel veel potentie en creativiteit in de lucht. We zijn gewoon met een pentatonische basis begonnen. Heel simpel, maar daardoor kon ik vocaal wel veel improviseren. De coupletten waren improvisatie en komen van de eerste takes.

Undo begint heel rustig en ingetogen, maar dan komen op een gegeven moment de zware gitaren erbij. Dat contrast spreekt me heel erg aan. Ik had een heel duidelijke visie en wilde er een spirituele betekenis aan geven. Ik worstelde met emoties en verwerking van dingen die ik in een ver verleden had meegemaakt en veel indruk op me hebben gemaakt. Ik voelde me een slachtoffer en wilde de connectie met de dader loskoppelen. Ik moest heel bewust die band doorbreken om die negativiteit los te kunnen laten. Dat lees je dan ook in de tekst terug. Ook in de video zit symboliek van het loslaten van oud zeer. De vrouw grijpt haar eigenbeeld naar de keel. Zo van: nu is het genoeg met het in stand houden van het probleem. Neem verantwoordelijkheid!

Er zit veel symboliek in de clip. Zo heb je ook nog takken in je hand met gezichtjes.

Dat zijn emoties en negatieve connotaties. De vrouw in het zwart is in rouw en zij is door al die emoties omringd. Ze houdt vast aan pijn en verdriet, alsof ze die koestert. Ik ben als persoon vrij melancholisch. Dat is deels karakter, maar ook een beetje aangeleerd. Op een gegeven moment kun je blijven hangen in die negatieve emoties en gaan ze je leven bepalen. In mijn geval zorgt het ervoor dat ik mooie dingen kan schrijven, maar het heeft ook een kant die tegen je werkt..

In de clip zien we prachtige jurken. De eerste optredens van Heilung mocht iedereen zijn eigen kostuum meenemen.

Ja, er werd gezegd: “Kijk vooral naar je eigen roots”. Ik kom uit Nederland en heb familie in Drenthe. Mijn oma van mijn vaders kant was arm en ging in de oorlog op de fiets van Assen naar Den Haag met spullen van het land, zoals boter en aardappelen. Net voor Den Haag werd het door de Duitsers ingenomen en had je dus voor niets door Nederland gefietst. Ze is nog kamermeisje van de burgemeester van Den Haag geweest. De familie van mijn moeders kant was iets rijker. Daarvan heb ik veel inspiratie opgedaan voor de styling van de videoclip van Undo. Mijn betovergrootmoeder was vlasboerin, een trotse vrouw. Uit die tijd is nog veel bewaard gebleven, zoals een statieportret. Voor mijn kostuum ben ik gaan kijken naar de Nederlandse historie.

Een van de oudste Nederlandse graven is die van de prinses van Zweeloo. Zij was rijk en droeg een peplosjurk. Die werd vaak in het Grieks of Romeins afgebeeld, maar ook gedragen door Germanen. Het was een dubbelgevouwen doek vastgepind op de schouders en dan ging er een riem doorheen. Afhankelijk van welke klasse je was, was de stof heel rijk of sober. Er werden veel sierraden bij gedragen. Een dergelijke jurk heb ik gedragen bij de eerste shows van Heilung.

Mijn eerste optreden van Heilung was dat op Graspop in 2018. Dat was een heel spirituele ervaring. Een paar keer viel het geluid uit, maar het publiek bleef op de maat meeklappen. Hoe was dat optreden voor jou?

Heel verbindend. Ik was op dat moment nog onderdeel van het begeleidingsteam. Ik deed onder meer de make-up voor Maria. Toen ik mijn werk had gedaan ben ik ook in het publiek gaan staan. Doordat de bas en drums zoveel vermogen wegtrokken, viel het geluid uit. In vergelijking met metal, dat naast laag veel hoog bevat, is de muziek van Heilung vooral laag, en dat trekt meer energie. De geluidsinstallatie was daar niet tegen bestand.

Meerdere mensen verlieten toen na het optreden de tent als een ander mens, na een bovennatuurlijke ervaring.

Dat hoor ik heel veel. Optreden met Heilung is ook heel speciaal voor me.

Hoe is het om met zo’n grote groep te touren?

Het is heel goed georganiseerd en er wordt goed voor de mensen gezorgd. Je moet op het juiste moment klaar zijn voor de soundcheck en de show en vervolgens je ding doen. Eten, slapen, dagplanning, alles wordt geregeld. Eventueel kun je je was nog laten doen en als je iets nodig hebt, wordt het vaak snel geregeld. Je zit langere tijd met dezelfde mensen in een bus of hotel. Je gaat door dezelfde vermoeidheids- en stresscyclus heen. Je wordt in een heel korte tijd heel close met elkaar. Iedereen is weer heel anders, maar het is heel leuk en waardevol. Een van de kernwaarden van Heilung is verbinding.

Hoe ben je bij de band terechtgekomen? Je was er al heel vroeg bij.

Bij het eerste optreden was ik er al bij. Dat was op Castlefest in 2017. Maar ook daaraan voorafgaand hadden we al geskypet over onder andere het kostuum van Maria. Een jaar daarvoor had ik een jasje gemaakt met paardenharen aan de mouw. Ze vroeg of het ok was dat ze dat ook deed. Natuurlijk vond ik dat ok. Die van haar is wel heel anders geworden. Haar ontwerp is gebaseerd op zeer oude grafvondsten. Zij had het destijds ook nog druk met de bouw van een nieuwe studio. De show op Castlefest kwam steeds dichterbij en zij heeft me toen gevraagd of ik haar make-up wilde doen. Ik ben weliswaar geen professional, maar wel heel handig in dat soort dingen.

Een jaar later was er een headlineshow in de grote zaal van TivoliVredenburg.

Dat was best een moeilijke show voor me omdat mijn familie en vrienden daarbij aanwezig waren. Het was zwaar omdat voor mij alles al een beetje was ingestort.

Momenteel zijn er helaas geen shows, maar het derde album komt eraan, want je bent vorig jaar een week naar Kopenhagen geweest.

Klopt, toen hebben we alles ingezongen. Ik mag helaas nog niets zeggen over een releasedatum, maar die wordt binnenkort bekend gemaakt, waarschijnlijk tegelijkertijd met de tourdata. Ik heb het album al wel gehoord en vind ‘m echt wel heel vernieuwend en heel bijzonder. De research is briljant en daar komen mooie dingen uit naar voren. Veel mensen plakken het label vikings op de band, maar het universum van Heilung is veel groter. Het nieuwe album is een verdieping en verbreding van die research.

Ik ben heel benieuwd naar die verdiepingsslag en hoop dat die gepaard gaan met de nodige creativiteit en symboliek, elementen die goed samengaan in jouw werk, constateerden we al eerder.

Ja, voor Shireen, maar ook voor mijn solo-muziek is symboliek heel belangrijk. Water, aarde, lucht, donker, licht, liefde, de maan, slangen zijn echt wel mijn thema’s. Dat heeft ook wel te maken hoe je naar dingen kijkt als je met je onderbewustzijn praat. We voelen meer dan we weten, want onze intuïtie heeft ook een stem. Symboliek is mijns inziens de taal met het onderbewustzijn.