Razend is een vriendengroep die bestaat uit ervaren muzikanten die graag samen muziek maken. Plezier hebben bij wat jullie doen en datgene spelen wat jullie zelf graag horen, staat voorop. Klopt die analyse een beetje?
Razend is ontstaan uit Outburst. Frontman Tjerk Maas ging weg en iets later vertrok drummer Serge Smolders ook. Toen ik erbij kwam, gevolgd door Tim Verheijden, werd de bandnaam veranderd naar Razend. Mijn broer Jos, Arvid Kuipers en Tijn van der Vloet hebben dus heel lang met elkaar in een band gespeeld. Ongeveer twintig jaar. Dan leer je elkaar wel kennen. Graag muziek maken is een vereiste om het zo lang vol te houden. Datgene spelen wat we zelf graag horen, klopt. We hebben met Let`s Goat! de grens van wat thrash metal definieert behoorlijk overschreden. Daarom noemen we deze plaat ook metal en geen thrash meer. We zijn volledig gegaan voor wat we zelf graag horen.
Je zat met Jos en Tim ook in The Covering. Waarom is aan dat avontuur na zeven jaar een einde gekomen?
Soms zijn dingen gewoon klaar. We hebben heel gave shows gedaan en zelfs op Graspop Metal Meeting gespeeld. The Covering was voor mij een enorme leerschool wat zang betreft. Toen ik gevraagd werd om mee te doen, was ik een leek op `normaal` metalzang-gebied. Mijn achtergrond is death metal en bij The Covering liep het uiteen van Queensrÿche tot Morbid Angel, met alle metal stijlen daartussen. Lange tijd was ik behoorlijk onzeker over mijzelf en over mijn stem. Dat clean zingen is dus begonnen bij The Covering en daar ben ik ook dankbaar voor. Ik heb daar veel van geleerd.
Let’s Goat! is veelzijdiger dan White Goat II en bijzonder gevarieerd wat betreft zangtechnieken. Is dit wat je jaren geleden had willen doen op Sentenced, het laatste album van Acrostichon?
Haha, ik wilde inderdaad destijds wat meer variatie aanbrengen in het gruntgebeuren. Helaas was ik daarvoor toen te onzeker om er volledig voor te gaan. Ik bezat geen enkele zangtechniek. Er was in die tijd bijna niets waar je op terug kon vallen als je jezelf wilde bijscholen met extreme zang. Er waren alleen reguliere zanglessen en die heb ik trouwens nooit gevolgd. Wanneer je vol vertrouwen je strot durft open te trekken, dan kom je ook een heel eind, maar dat vertrouwen was er niet. Dan lukt het never nooit nie. Sentenced zou nu heel anders klinken als ik de zang nu zou opnemen. Maar goed, dat is geschiedenis.
Vormen de gitaarpartijen van Arvid ook voor deze plaat de basis, of is het schrijfproces voor deze plaat anders verlopen?
Arvid heeft inderdaad weer grotendeels de basis gelegd, maar ook Jos heeft een paar heel gave nummers geschreven voor Let`s Goat! De basis werd dus door Jos en Arvid geschreven en in de repetitieruimte werd het een gezamenlijk creatief proces. Dan kon het nog alle kanten op en dat gebeurde dus ook. Soms dachten we dat een nummer af was, maar begon Jos er wat mee te pielen, de rest viel meteen bij en hoppatee, het werd plots een heel ander nummer. Dat gebeurde bij Faith. Net als je denkt dat het nummer klaar is, komt er dus nog een hele hoop achteraan. We besloten het nummer op te nemen met al die toevoegingen, want we vonden het zelf wel mooi. Als je er een glimlach van op je gezicht krijgt, dan weet je dat het goed zit. En dat kregen we. Dat was zo`n beetje het criterium voor iedere track. Krijg je er een grijns van op je gezicht, dan is het nummer goed.
De plaat is opgenomen in de studio van Erik Bik. Hoe verliepen de opnames?
Het was prettig werken met Erik in de studio. Zijn studio is een fijne ruimte om in op te nemen. Er zitten behoorlijk wat lagen in de muziek, dus dan is het wel prettig als je jezelf op je gemak voelt tijdens de opname en met de producer. Dat was wel het geval.
De opnames zijn ruim twee jaar geleden begonnen en de plaat is later verschenen dan gepland. Wat was de reden voor die vertraging?
Nou, we hadden besloten om in de weekenden op te nemen en dan kruipt er al snel veel tijd in. Er vallen weekenden tussenuit, omdat je wel eens wat anders hebt, dus dan wordt het al snel een tijdrovend karwei. Het mixen kostte ook veel tijd, want we weten precies wat we willen. De muziek van Razend moet kloppen als een bus. Dat mag niet rammelen in de productie. Omdat er zoveel lagen in zitten, is het best een secuur werkje geweest.
Je vroeg de volgers om input voor de tekst voor het laatste nummer. De ideeën liepen uiteen van Chupacabra (goat-sucker) tot Zeeuw Meisje (Girl In The Mirror II). Welke lyrics moest je toen nog schrijven?
Je hebt het goed gevolgd op Facebook. Het laatste nummer waar ik tekst voor geschreven heb, was Faith. Dat is dus iets heel anders geworden dan de onderwerpen die ontsproten uit de fantasievolle breinen van de volgers. Wie weet gebruik ik de suggesties nog wel eens voor een ander nummer. Chupacabra die Zeeuws meisje opeet zou zomaar als een tekst kunnen verschijnen voor BruuT, haha.
Boktor is terug! Hij was dood in Boktor Of Horror, maar uiteraard was dat niet echt zo. In 2017 reed Tijn op zijn rug naar Devil`s Rock For An Angel in het Belgische Ieper. Na veel trammelant met monniken, Islamitische slagers, een politiecel en een bananenpak kwam Tijn lopend en zonder Boktor aan in Ieper. Die goattrip eindigde voor Boktor in een weiland met mekkerende geitenmokkels. Waar is Boktor nu?
Het gerucht gaat dat hij toch gestorven is na een laatste moordsessie. Maden kropen zijn lijf binnen en iets van Boktors inktzwarte, demonische ziel is in die maden gekropen. De maden namen Boktors ontbindende karkas over en waarschijnlijk heeft hij zich ergens teruggetrokken in een bos. De geur schijnt verschrikkelijk te zijn. Snel is hij niet meer, maar omdat de geur van ontbinding en de madenlucht zo overweldigend is, kots je al snel de longen uit je lijf. Dan slaat hij zijn slag. Zelfs de geitenmokkels moeten niets meer van hem weten. Ik vertrouw het niet echt. Ik geloof er niets van dat we van Boktor af zijn. Tijn heeft nog wel eens in dat bos gelopen om hem te zoeken, maar hij reageerde niet op Tijns geitenfluitje. Als je ooit in een bos loopt en je ruikt een lijkenluchtje in de buurt... Rennen!
Er is een gelimiteerd aantal cd’s van Let’s Goat! verkrijgbaar via jullie Facebook-pagina. Waarom hebben jullie het aantal beperkt tot slechts vijftig stuks?
De plaat gaat op vinyl uitkomen, maar ook dat duurt even voordat het helemaal klaar is. We wilden het resultaat zelf onderhand ook wel eens fatsoenlijk beluisteren. Vandaar dat we de keuze hebben gemaakt om een zeer beperkt aantal exemplaren op cd uit te brengen. In totaal zijn het er honderd. Een paar voor onszelf, een paar voor de mensen die aan Let`s Goat! hebben meegewerkt en ongeveer vijftig stuks voor de verkoop. We vragen er ook niet de hoofdprijs voor. Een shirt, de cd White Goat II en Let`s Goat! en een Razend-patch koop je voor € 20,- inclusief verzendkosten. Dat pakket is te verkrijgen via onze Facebook-pagina. Waarom zo goedkoop? Omdat we daar ook een grijns van op ons gezicht krijgen. We willen dat geld geen belemmering is om naar onze muziek te luisteren. Kunnen jullie het dan niet gewoon gratis online gooien? Ja, dat kan. Maar voor diegene die graag wel een cd willen hebben, is er die mogelijkheid. Zo lijkt het net of ik in mezelf praat. Dat doe ik ook hoor. Niets van aantrekken.
Jullie hebben een aantal leuke shows gedaan, waaronder Baroeg, met Death Angel in Dynamo, met Max & Igor Cavalera in 013 en op ons verjaardagsfeestje Bruut Metalfeest 5 in Gorinchem. Hoe kijk je terug op de shows?
Supergaaf natuurlijk. In de studio bezig zijn, vind ik erg leuk, maar live spelen is toch wel het hoogtepunt. Razend heeft muziek waar je jezelf helemaal in kunt gooien. Er komt een hoop emotie bij vrij, althans bij mij. Dat kan ik mooi ventileren via de zang. Als ik op het podium sta, dan ga ik er voor 100% voor. De rest ook en dat hoor je.
Een aantal nummers van de nieuwe plaat speelden jullie twee jaar terug al. Hoe werden die ontvangen?
We hebben van deze plaat nog maar weinig live gespeeld. Volgens mij waren het maar drie nummers. R.I.P., Black Sunrise en Treadmill To Oblivion. Misschien hebben we Dirt ook gespeeld, maar dat weet ik niet zeker. Het was in elk geval alleen in de Baroeg en er kwamen leuke, positieve reacties op. Ik kan me niet herinneren dat we dat vaker nieuwe nummers hebben gespeeld. Wel weet ik nog dat ik tijdens de show in Dynamo ook een nieuw nummer wilde doen, maar dat hebben we niet gedaan, omdat het nog niet genoeg gerepeteerd was. Of hebben we in Dynamo nou toch ook wat nieuws gespeeld? Ik weet het echt niet meer. Mijn geheugen is een zeef.
R.I.P. gaat over de laatste nacht van jouw vader in het ziekenhuis waar hij was opgenomen met complicaties rond alzheimer. Dit nummer raakt me echt. Mijn vader is begin dit jaar overleden aan de gevolgen van een hersentumor. Is het niet lastig voor jou en Jos om R.I.P. live te spelen?
Lastig was het niet. Het kan best zijn dat ik een beetje volschiet tijdens dat nummer, maar dat is niet erg toch? Muziek triggert emotie. Het mag best gehoord en gezien worden dat het je wat doet. In Baroeg deed het me best wel wat. Dit is mijn manier om dingen te verwerken. Ik schrijf er een tekst over en ik gooi het eruit. Op de een of andere manier vind ik dat makkelijker dan erover praten.
Na een optreden van Razend schreef je in een blog wat jullie zoal meegemaakt hadden die dag. Ga je dat weer oppakken als jullie weer het podium op kunnen?
Die blogjes waren wel leuk om te doen. Het ging een beetje zijn eigen leven leiden en dat was erg grappig. Er gebeurde ook altijd wel wat onderweg, of tijdens een show. Net als het geitje hoorden ook de blogs bij Razend. Een beetje afwijkend zijn we wel geloof ik. Ik kan wel erg lachen om die droge humor en gelukkig de rest van de band ook.
Inmiddels heb je met BruuT het grunten weer volledig opgepakt en je speelt weer basgitaar. Dit jaar verschenen er ook re-releases van de Acrostichon-platen via Vic Records. Kriebelt het niet om die band weer nieuw leven in te blazen?
Jazeker. Met BruuT hebben we onze eerste cd opgenomen en die wordt nu gemixt. Dat wordt een heel vet old school deathmetalschijfje. Gruwelijk bot. Onze 7" is onlangs op tape uitgekomen via Brutal Insanity Records. Eveneens gelimiteerd. We zijn met zijn drieën en dat maakt het wel weer anders dan bijvoorbeeld Acrostichon. Acrostichon is trouwens niet gestopt. Af en toe staan we nog op het podium. Dit jaar was alles natuurlijk behoorlijk kansloos qua optredens, maar vorig jaar hebben we met Acrostichon nog op Eindhoven Metal Meeting gestaan, in Dresden gespeeld, met Pentacle in Little Devil gespeeld en ook in de Baroeg op In The Grip Of Winterfest. We hebben leuke dingen gedaan dus. Acrostichon is nog steeds mijn basis en dat zal het altijd blijven. Dat is als familie. Je ziet elkaar niet vaak, maar als je elkaar ziet, dan weet je dat het goed zit.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?
Goed dat je erover begint. Dat kastje staat er nog steeds. Als er nou niemand op reageert, dan gaat het de kachel in. Heeft nu wel lang genoeg geduurd.
