Gefeliciteerd met jullie derde ep! Zes aansprekende, frisse nieuwe nummers en de veelbelovende titel Ready, Steady, Go! - Part 1. Doelen jullie met dat eerste deel op een aankomende langspeler of een vervolg-ep?

Dankjewel! Dit deel komt alleen uit op cd in een genummerde oplage van driehonderd stuks en is deel één van het album dat in 2020 uitkomt. We gaan namelijk nog een aantal extra nummers opnemen en samen met deze ep wordt het uitgebracht als een compleet album, op cd en lp. Deze tactiek hebben we eerder al gehanteerd bij ons vorige album Back With A Bang! (2017, red.) en dat beviel prima.

Jullie muziek refereert sterk aan de jaren zeventig en tachtig. Wat spreekt jullie zo aan in die periode uit de muziekgeschiedenis? Hoe is de liefde voor die periode gekomen?

De beste platen van onze favoriete bands komen allemaal uit de 70's en begin 80's. Iets waar we veel naar luisteren is dan natuurlijk van grote invloed geweest op de liedjes die we schrijven. Jeroen (Teunis, gitaar/zang, red.) heeft jarenlang in een platenzaak gewerkt waar alle klassiekers regelmatig over de toonbank gingen. Denk aan AC/DC, Kiss, Blondie enzovoort. Dan ga je daar toch zelf maar eens naar luisteren en het bleken niet voor niks klassiekers, haha. Van daaruit ga je verder graven naar andere muziek uit die periode. In het begin van de band hadden we het niet eens door, totdat we van meerdere mensen hoorden dat we behoorlijk 70's klonken.

Over de ontstaansgeschiedenis van The Dirty Denims valt op jullie website weinig te lezen. Hoe hebben jullie elkaar gevonden?

In het kort: ik wilde graag een all girl band starten, wat uiteindelijk tot een band met twee dames en twee heren heeft geleid, waar we heel blij mee zijn, want zo heb je het beste van twee werelden. Venus en Mars, haha. We bestaan inmiddels dertien jaar en tussendoor hebben we wat wisselingen in de bezetting gehad. Nu zijn we weer volop aan het spelen, opnemen en aan het uitbrengen!

Het knappe aan jullie muziek is dat de melodieën en de spetterende energie de luisteraar direct pakken. Hebben jullie tijdens het schrijven meteen een idee wanneer jullie de perfecte 'hook' te pakken hebben of is dat een moeizaam proces?

Bedankt voor het compliment! Soms is de hook er meteen, al voor de muziek geschreven is en dan gaat het schrijven van de muziek bijna vanzelf. Maar het komt ook voor dat we een heel tof instrumentaal nummer hebben waar we wat meer moeite voor moeten doen om er een toffe zanglijn voor te verzinnen. Dan zet Jeroen het nummer thuis op repeat en gaat hij wat freestylen tot er een catchy zinnetje of zanglijn in hem opkomt. Uiteindelijk komt er altijd wel wat. Beluister de cd maar eens, haha!

Jouw stem heeft wel wat weg van Debbie Harry (Blondie). Is dat iets waar je bij stil stond toen je begon met zingen of is dat later door anderen opgemerkt? Ben je dat na al die vergelijkingen meer gaan ontwikkelen of kies je echt jouw eigen weg?

Ik had dat eerst helemaal niet door. Ik kreeg het wel eens te horen maar dan dacht ik: dat komt gewoon omdat ik een vrouw in de rockmuziek ben. Dan vergelijken ze je al gauw met de paar bekendere vrouwen in de rock. Maar toen ik thuis eens mee ging zingen met Blondie, ontdekte ik dat bepaalde liedjes toch wel in de buurt komen qua sound inderdaad, haha! Maar ik denk wel dat onze liedjes wat anders, meer hardrock zijn dan die van Blondie. Vandaar ook dat ik er pas later achter kwam. Ondanks dat ik Blondie wel tof vind, ben ik dus niet echt bewust geïnspireerd door Debbie. Ik denk dat ik meer geïnspireerd ben door Bon Scott van AC/DC, Joel van Airbourne, Joan Jett en The Donnas.

Thunder From Down Under klinkt als een ode aan AC/DC. Is het dat ook of is het een knipoog naar de gelijknamige internationale stripact?

Hahahahaha, we hadden géén idee dat er een internationale stripact is die zo heet, maar die kunnen we, nu we dat weten, misschien wel benaderen met ons liedje. We laten de dames uit onze band wel even contact opnemen! Het is inderdaad een echte ode aan AC/DC en trouwens ook wel aan andere Australische acts zoals Rose Tattoo.

Last Call For Alcohol staat tweemaal op deze ep, in een elektrische en akoestische versie. Hadden jullie hier een bepaald idee bij of was het een soort experiment? Is dat iets wat jullie al vaker hebben gedaan, een akoestische versie van een van jullie nummers opnemen en uitbrengen?

Dit hebben we nog nooit gedaan, maar we vonden het wel cool om een 'hangover-versie' van Last Call For Alcohol op te nemen. We hebben hem bijna in één keer ingespeeld, met één akoestische gitaar, een percussie-eitje en zang. We hebben hem alleen gedubd voor de tweede stem. Het was ook eigenlijk een grapje, zo'n akoestische versie, maar we zijn best blij met hoe het erop is gekomen! Wie weet zorgt het voor een Extreme met een "More Than Words"-effect haha. Al zal je ons live niet zo heel snel dit liedje akoestisch horen doen, denk ik. We houden daarvoor toch te veel van onze luide versterkers.

Beide versies hebben een eigen karakter en kunnen prima naast elkaar bestaan. Heb je een eigen favoriete versie?

De elektrische versie natuurlijk! Al vond ik het ook wel leuk om meer country-achtig te zingen in de akoestische versie, inclusief het spelen met de uitspraak hier en daar. Het is net wat 'netter' gezongen. Had eigenlijk niet gedacht dat ik dat kon.

In 2012 waren jullie te zien bij De Wereld Draait Door. Hoe zijn jullie daar terechtgekomen en heeft dat deuren voor jullie geopend?

Dat was dankzij dichter Nico Dijkshoorn. Die vond ons tof en opende de deuren, mits we op woensdag kwamen spelen, want dan zat hij er ook. We kregen die dag veel bestellingen binnen op onze website voor cd'tjes en merchandise. En mensen herinneren het zich tot op de dag van vandaag, net zoals dat jij er nu naar vraagt. Dus we denken dat we er zeker wat aan hebben overgehouden qua naamsbekendheid en wellicht wat fans die ons tot op de dag van vandaag volgen. Toch vinden we het eigenlijk nóg leuker om gewoon direct met fans contact te hebben via social media. Daar hebben we inmiddels ook echt een kanaal voor onszelf opgebouwd waarmee we ook steeds meer bereik krijgen, bij mensen die écht van deze muziekstijl houden.

Hoe zijn jullie bij Jan Meininghaus uitgekomen voor het artwork?

We speelden eens op het festival van Punk Meets People in Duitsland. Daar had hij een stand met zijn artwork. Hij vertelde dat hij onze plaat al thuis had staan. Die had hij ooit gekocht. En we vonden zijn stijl erg vet. We hadden vanaf toen al in gedachten om hem eens iets te laten vormgeven en dat is uiteindelijk het artwork voor het nieuwe album geworden.

Bij nieuw werk hoort een tour. Wat staat er voor jullie op het programma?

Tot nu toe staan er onder meer optredens in Eindhoven (Popei), Breda (Mezz), Vlaardingen (Kroepoekfabriek), Mainz (Alexander The Great) en Hoogeveen (Het Podium) vast, maar we zijn nog bezig met wat laatste bevestigingen, dus grote kans dat er hier en daar nog datums tussengevoegd worden.