Je startte MaYaN in 2010 met Jack Driessen om een album te maken in de stijl die jullie altijd al wilden. Hoe kijk je terug op de ontwikkelingen die MaYaN de afgelopen jaren heeft doorgemaakt?
Dat zijn interessante ontwikkelingen. MaYaN is geen typische band als veel andere bands. We roeien met de riemen die we hebben. Soms is iemand niet beschikbaar, omdat hij op tour is met een andere band, maar dat is tevens de kracht van MaYaN. Dat niemand precies weet wie er op het podium zal staan en dat we altijd een representatief ‘elftal’ op de been kunnen brengen. Dat geeft ook veel kleur aan MaYaN, vooral qua zang, waardoor we ook alle kanten op kunnen. Dat zie ik als een ontwikkeling die we hebben doorgemaakt en verfijnd hebben; hoe we optimaal gebruik van kunnen maken van de verschillende zangers. In het begin zijn we daar gewoon mee aan de slag gegaan en dan kijk je wel hoe dat experiment zich ontvouwt, maar op een gegeven moment krijg je daar steeds meer feeling voor met zijn allen en dan begint het echt als een puzzeltje in elkaar te vallen.
Je hebt een kenmerkende stijl wat betreft componeren en songstructuren, herkenbaar vanaf Prison Of Desire van After Forever en later Epica. Hoe ga je aan het werk met de ideeën van mensen om je heen en wat probeer je daar van jezelf in te verwerken?
Bij MaYaN is het altijd zo geweest dat wie er ook inspiratie heeft, het allemaal welkom is, zolang het maar past in de MaYaN-stijl. Daar heeft dit keer iedereen goed gebruik van gemaakt. Zo hebben Roel en George meegeschreven en heb ik zoals altijd weer heel veel samengewerkt met Jack en Frank. Ook de zangers hebben veel eigen zanglijnen aangedragen, dus het was echt een groot groepsproces. Meer dan voorheen was echt de hele band erbij betrokken. Voor de eerste twee platen hebben Jack, Frank en ik heel veel zelf gedaan en nu is het meer van iedereen gekomen. Ook producer Joost van den Broek was meer betrokken dan voorheen. Hij kwam er tijdens de schrijfsessies bij zitten en gaf zijn input. Dat heeft ook geholpen de songs naar een hoger niveau te tillen. Ik heb vooral veel plezier in het uitdenken van songstructuren en ik schrijf zelf mee. Ik vind het ook leuk een nummer van iemand anders aan te pakken en dan een beetje te husselen, zodat het wat vloeiender loopt. Nummers van anderen onder handen nemen en nummers zelf vanaf de grond opbouwen en daar juist anderen mee te laten stoeien. Ik vind beide leuk om te doen. Beide kunnen ook bij MaYaN, want er komt genoeg input van de anderen. Er is genoeg vrijheid voor mezelf om vanaf nul te beginnen en daardoor hoor je ook invloeden vanuit mijn typische schrijfstijl. Daarbij voel ik me als een vis in het water en dat is voor mij prettig werken.
Iedereen heeft meegewerkt aan deze plaat. Hoe verliep het schrijfproces? Werd er veel heen en weer gestuurd, of waren er regelmatig bijeenkomsten gepland?
Beide. Soms gingen we echt samenzitten en werden er files via internet vestuurd. We hebben ‘the best of both worlds’ samengevoegd. Ik zweer toch nog altijd bij de aloude manier van samenzitten en dan muziek maken. Dan kom je tot heel andere stukken dan wanneer je het alleen via internet doet. In beide manieren zie ik voordelen. Via het internet gaat het allemaal snel. Probeer dit of dat even uit. Als je samenkomt moet je wachten tot zich een mogelijkheid aandient, omdat we ver uit elkaar wonen. Via het internet kun je elkaar altijd bereiken. Je hebt een idee, je stuurt het op en je hebt het een uur later weer terug. Beide manieren zijn gaaf om te doen en beide leiden tot andere muziek.
Op de voorgaande platen hebben de lyrics een maatschappij-kritisch thema. De teksten op Dhyana zijn gematigder. Voelde je minder de behoefte om MaYaN te gebruiken als uitlaatklep?
Ik heb inderdaad de eerste twee platen gebruikt als een uitlaatklep om frustraties te uiten. Dat kan nog altijd. In sommige nummers gaat het nog even ouderwets los, maar de boodschap is wel veel postiever dan op de eerste twee platen. De reden is deels omdat ik tot de ontdekking ben gekomen dat hoeveel frustratie je ook uit, je veel zelf in de hand hebt. Over sommige dingen heb je echt geen controle en dan heeft het geen zin te blijven hangen in frustraties. Daar kun je op dat moment toch niets aan veranderen. Dat is misschien een levenswijsheid die iedereen vroeg of laat opdoet. Ik denk dat er nu een betere balans is. De heavy stukken, waarin je even goed van leer trekt, maar ook de andere kant met een echt positieve boodschap waar mensen hopelijk iets uithalen waar ze mee vooruit kunnen.
In die zin heeft Dhyana meer raakvlakken met het spitituele thema dat centraal staat bij Epica.
Ja, dat klopt en ik heb daar inderdaad over nagedacht. Zal ik dit thema bewaren voor de volgende Epica-plaat, of zal ik nu doen wat goed voelt. Het dient zich nu aan, nu ben ik hierin geïnteresseerd en ben ik erover aan het lezen. Ik heb het maar gewoon laten gebeuren, want dat is altijd mijn kracht geweest. Wat goed voelt doen, mijn intuïtie volgen. Ik heb er niet veel over nagedacht of het wel past in wat MaYaN tot dusver heeft gedaan, maar dacht: het voelt goed, dus ik doe het gewoon.
MaYaN is uitgegroeid tot multi-functioneel dreamteam met een wisselende bezetting, afhankelijk van de beschikbaarheid van vocalisten en muzikanten. De komst van George was belangrijk en wanneer jij wel beschikbaar bent, staan jullie samen op het podium. Wat voegt George toe aan MaYaN?
Om te beginnen: dat hij erbij is, vind ik nog het allermooiste. We zijn begonnen met het idee dat als de één niet kan, dat dan de ander er is. Dat MaYaN altijd volledig door kan gaan. Maar het is zo’n mooie chemie op het podium, dat als hij er niet is, ik hem echt mis. Dus ik hoop dat hij er zoveel mogelijk bij is en dat ik er zelf zoveel mogelijk bij kan zijn. Dat we samen zijn. Hij heeft een grunt die je uit duizenden herkent. Toen ik vroeger naar Orphanage luisterde, was ik een enorme fan van zijn gruntsound. Ik kon toen nooit bevroeden dat ik samen met hem in een band zou zitten, maar dat is nu gebeurd. Toen we in de band bespraken wie die rol op zich zou kunnen nemen, was eigenlijk iedereen meteen unaniem: George. Er is eigenlijk maar één iemand die ik het toevertrouw en dat is George. Toen moesten we nog gaan bellen en afwachten of George zelf ook wilde, haha. Hij heeft toen een dag bedenktijd gevraagd en belde terug dat hij het graag wilde doen. Daar ben ik heel blij mee. Wat hij toevoegt, is zijn unieke sound. Hij heeft ook met Frank samengezeten en daar zijn twee toffe nummers uitgevloeid. Hij geeft zijn mening over de andere nummers en heeft vanaf het moment dat hij er bij is echt een goede bijdrage kunnen leveren. Daar hebben we hem ook de ruimte voor gegeven. Zoals ik al zei, bij MaYaN is die vrijheid er voor iedereen. Wil je participeren, dan is daar alle ruimte en mogelijkheid voor. Of je nieuw bent, of al een tijd in de band zit. Dat maakt niet uit.
Henning Basse zal voortaan als special guest verschijnen. Adam Denlinger heeft de afgelopen maanden zijn plek ingenomen. Hoe ben je met Adam in contact gekomen?
Ik ben ooit met hem in contact gekomen door een gezamelijke vriend. We hebben contact gehouden en hij heeft op een gegeven moment een berichtje gestuurd dat hij een keer met mij wilde Skypen en vroeg of ik wat tips voor hem had. Hij vertelde in dat Skype-gesprek dat hij in Amerika geen band kon vinden als MaYaN, die eigenlijk totaal binnen zijn muzieksmaak valt. Hij kon daar best wat gedesillusioneerd door raken, want hij wilde eigenlijk een band als MaYaN. Die uitspraak heb ik altijd onthouden. Toen Henning aangaf dat hij vaak met Firewind op pad zou gaan en het mooi zou zijn als er iemand komt die hem dan zou kunnen vervangen, toen schoot mij meteen Adam te binnen. We hebben meteen contact gezocht en hij was zeer vereerd dat we aan hem dachten. Hij wilde meteen meedenken over hoe we dat konden bewerkstelligen. Een ticket vanuit Amerika is niet goedkoop, dus dat was wel een dingetje dat we moesten tackelen. Gelukkig spaart hij veel miles, want voor zijn werk vliegt hij ook wel eens. Zodoende kan hij relatief gebudgetteerd vliegen en daardoor is het toch te doen. Het vraagt veel toewijding om zoiets vanuit Los Angeles te kunnen doen, maar hij denkt erover na om in de toekomst vaker in Europa te vertoeven. Dat zou dingen wel makkelijker maken.
Er is nog geen vaste backup voor Ariën. Ik heb Michiel van der Plicht wel eens achter de drumkit zien zitten, maar hij staat op Metal Archives als ex-MaYaN (live) genoemd. Wil hij niet meer invallen als jullie met Epica onderweg zijn?
Ik was er laatst niet bij, maar toen hadden we een andere invaller en die heeft het ook heel goed gedaan. Ook Michiel is nog steeds een optie, dus ik weet niet waarom het er als ‘ex-’ staat. We hopen natuurlijk allereerst dat Ariën zelf zoveel mogelijk kan. Ik neem aan dat in het komende jaar, als Epica even gas terugneemt, Ariën gewoon fulltime achter de kit zit. Daarna kijken we wel weer hoe we dat tackelen. Maar Ariën is wel één van de moeilijkst vervangbare leden van MaYaN. Allereerst omdat hij zo maniakaal goed is en ten tweede omdat hij een heel makkelijke jongen in de omgang is. Het is een gezellige jongen die goed is voor de sfeer, dus die heb je er graag bij. Zoals gezegd, doordat Epica even gas terugneemt, kunnen we met MaYaN het komende jaar vol gas geven.
Jullie hebben alles uit de kast gehaald voor deze plaat. Het opnemen met een orkest en gastbijdragen van Dimitris Katsoulis (viool), Elianne Anemaat (cello) en Roman Huijbreghs van Navarone (klassieke gitaar). Hoe verliepen de opnames?
Dimitris heeft geen gastbijdrage geleverd. Wel live, maar op de plaat niet. Dat zou wel mooi zijn geweest, maar tijdtechnisch was dat niet te realiseren. Elianne en Roman konden gewoon in de studio langskomen, maar Dimitri kon in die periode niet komen. Het waren heel leuke samenwerkingen. Roman is heel goed in fingerpicking en we hebben een song waarvoor je heel goed akoestisch gitaar moet kunnen spelen. Je hoort elk klein detail, dus we dachten: daar vragen we een kerel voor die daar echt voor geknipt is. Elianne speelt cello en het was een klein bruggetje om bij haar uit te komen, omdat ze de vriendin van George is. Zij heeft de cellopartijen perfect ingespeeld en alles verliep echt op rolletjes. De rest is door het orkest als gastbijdrage ingespeeld.
Zijn jullie helemaal tevreden over het resultaat?
Ja, dit keer wilden we echt alles uit de kast trekken. Bij de eerste twee platen hadden we later wel het idee dat we daar toch iets meer tijd in hadden moeten stoppen. We wilden dat dit keer voorkomen. We hebben met elkaar besproken wat we allemaal zouden kunnen verbeteren. Dat was de pre-productie, de productie zelf, de mix en het opnemen met een echt orkest, want dat was een belangrijk punt waarvan we dachten dat het nog beter kon. En ook de songwriting zelf. Dat hebben we allemaal onder de loep genomen en alles geprobeerd om het geheel net die stap verder te trekken. Daar is iedereen vol voor gegaan en ik ben nog steeds superblij. Ik heb de plaat al een tijdje niet meer gehoord. Ik ga hem zeker één dezer dagen weer eens opzetten om er weer fris naar te kunnen luisteren, maar tot op heden is er nog niets waarvan ik denk dat we iets anders hadden moeten doen. Ik heb er al zo vaak naar geluisterd, voor de mix, daarna voor de mastering en dan moet je hem weer een x-aantal keer beluisteren omdat je het boekje gaat nalopen, letter voor letter kijken of het klopt, dus op een gegeven moment heb je hem zo vaak gehoord. Dan wil je zelf even de batterij opladen om er op een gegeven moment niet moe van te worden.
The Power Process en Tornado Of Thoughts hebben jullie dit jaar al een aantal keer live gespeeld. Hoe zijn de reacties op die nummers?
We hebben menig reactie gekregen dat deze nummers meteen aansloegen. Dat was ook juist de reden dat we die twee zijn gaan spelen. We wilden voor de nieuwe plaat meteen een goede indruk achterlaten. Als mensen de moeilijker toegankelijke nummers wat vaker gehoord hebben, dan kun je die ook live spelen. Bij de eerste keer spelen wil je dat een nummer beklijft en dan moet je toch de wat catchy nummers ten gehore brengen. Daarom hebben we voor die twee nummers gekozen. Gelukkig was de reactie precies zoals we gehoopt hadden. Mensen werden erdoor geprikkeld en kregen heel veel zin in de nieuwe plaat.
Ik werd verrast door The Rhythm Of Freedom. Het is wel een MaYaN-nummer, maar ergens ook helemaal niet. Hoe is deze track tot stand gekomen?
Die track is tussen Frank en Merel tot stand gekomen. Toen is dat intro eruit gerold en op een gegeven moment heeft Frank flink het gaspedaal ingetrapt. Hij is daarmee aan de gang gegaan en dat werd The Rhythm Of Freedom. Dat is inderdaad een wat heftiger vertrek, maar voor de balans op de plaat is het wel goed dat we af en toe flink het gaspedaal intrappen en op andere punten juist totaal het tegenovergestelde doen om de plaat te laten ademen. We hebben wel geprobeerd nieuwe paden te bewandelen en niet in herhaling te vallen, dus dat is wel gelukt met deze track.
Vorig jaar speelden jullie ook Hate Me As I Am live. Wat is er met dat nummer gebeurd?
We moesten op een gegeven moment een selectie maken en dat nummer is op de ep Undercurrent terechtgekomen. De ep is voor de mensen die ons gesteund hebben in de Indiegogo-campagne. Zij krijgen de ep als dankbetuiging. Misschien dat de nummers uiteindelijk een keer hun weg zullen vinden, maar in beginsel zijn de nummers op de ep voor diegenen die ons gesteund hebben in de campagne.
De crowdfundingcampagne was een succes, maar er kwamen in de loop van de tijd wel nieuwe attributen en diensten bij. Was het spannend of het doel gehaald zou worden?
Ja, dat was absoluut wel spannend. We waren halverwege en dat is zo’n typische dip die bijna iedereen meemaakt, waarbij we op een gegeven moment maar voor vijftig of honderd Euro verkochten in twee à drie dagen. Toen was het wel even spannend welke kant het op zou gaan. Gaat het als een nachtkaarsje uit, of gaat die campagne weer leven. Dat was ook nog eens net op het moment dat wij een definitieve keuze moesten maken over de optie voor het orkest. We moesten die keuze dus maken terwijl totaal niet duidelijk was of we het gingen halen. Dat was zeker wel spannend en het was ook wel een discussiepuntje binnen de band. Gelukkig hebben we ballen getoond en zijn we er gewoon voor gegaan. Als het uiteindelijk niet gelukt was, dan hadden we dus uiteindelijk wel die keuze gemaakt. Dan hadden we zelf diep in de buidel moeten tasten.
Naast Dhyana en Undercurrent is MaYaN’s Metal Night At The Opera opgenomen als single. Wanneer kunnen we die verwachten?
Die blijft ook eerst voor de campaigners. Later gaan we kijken of we iets kunnen doen met een speciale verpakking. Het kan ook zijn dat Nuclear Blast daar nog iets mee wil doen. Het blijft eerst even exclusief voor de campaigners en daarna hoop ik dat alles voor iedereen beschikbaar zal komen.
Door de link met Epica wordt er continu een vergelijking gemaakt. Niet geheel onterecht, want sommige nummers van Dhyana zouden ook op een Epica-plaat kunnen staan. Hoe kijk je daar zelf tegenaan?
Oh, ik heb daar geen enkele moeite mee. Het is zelfs letterlijk zo dat sommige nummers op een Epica-plaat hadden kunnen komen. Er zijn nummers die ik geschreven heb, waarvan op dat moment nog niet duidelijk was voor welke band ik ze zou gebruiken. Er zijn zelfs twee nummers die ik voor de nieuwe Epica-plaat had geschreven, maar ik vond dat het veel te lang ging duren voor die plaat gaat uitkomen en ik vond het zonde dat de mensen die nummers zolang niet konden horen. Dus heb ik gekeken of ze bij MaYaN ook passen en dat ging gewoon goed. Nu heb ik ze dus gewoon voor MaYaN gebruikt.
Was dat toevallig Rebirth Of Despair?
Nee, nee, dat is juist eentje die door Frank en George is geschreven.
The Flaming Rage Of God?
Ja, die wel. Dat nummer was sowieso al voor The Holographic Principle geschreven, maar er waren toen zoveel nummers dat we toen selecties moesten maken en die track viel buiten de boot. Dat vond ik toen heel erg jammer, want ik zag heel veel potentie in dat nummer. Ik heb het refrein herschreven. Daar heb ik een gruntrefrein van gemaakt en er een heel ander akkoordenschema voor gebruikt. Toen viel het nummer voor MaYaN op zijn plek. Ik dacht toen wel, dat is eigenlijk maar beter ook, want het oorpronkelijke refrein was eerlijk gezegd gewoon een kutrefrein, haha. Daarom viel die toen waarschijnlijk ook buiten de boot. Het was net een te happy melodietje waar ik toen al een beetje kromme tenen van kreeg. De rest vond ik toen wel al heel gaaf, maar dat refreintje had het toch niet.
Dan moet het The Power Process wel zijn.
Ja, dat is een nummer dat ik voor het volgende Epica-album had geschreven. Ik vond het echt zonde dat mensen daar zo lang op moeten wachten. Met een duet van Laura en Marcela pakt dat ook heel mooi uit. Zo had het bij Epica niet kunnen klinken, omdat we daar één zangeres hebben. Soms moeten dingen gewoon gaan zoals ze gaan.
Laura en Marcela hebben op deze plaat sowieso een prominentere rol.
Ja, en dat is ook bewust gedaan. Heel veel mensen vroegen daar ook om. Je hebt twee goede zangeressen in de band, dan geef je die toch een grotere rol? Ik dacht: Waarom ook niet? Dat past goed en het zijn superzangeressen. Laten we alles wat meer in balans trekken, iedere zanger in balans met de andere. Dat kan het totaalplaatje alleen nog maar sterker maken. Ik denk dat het ook gelukt is.
De muziek lijkt veel meer om de vocalen heen geschreven te zijn.
Ja, dit keer wisten we van tevoren wie wat ging zingen en dat was op de vorige plaat wel eens anders. We gingen soms in de studio kijken om te ervaren wat goed werkte. Dan kwam Floor langs en dan gingen we proberen of een ander stukje ook goed werkt. Het is ook leuk om op die manier te experimenteren, maar als je van tevoren weet met wie je precies gaat werken in welk nummer, dan kun je daar ook veel meer naartoe schrijven.
Het klinkt veel meer als een totaalpakket. Ik moet zelfs een beetje denken aan Ayreon.
Ja, dat was mijzelf ook door het hoofd geschoten. Ik ben een enorm grote Ayreon-fan. Al sinds de eerste plaat. Ik was ook enorm vereerd toen ik een telefoontje kreeg of ik mee wilde doen op Graspop, wat voor mij een hoogtepunt uit mijn carrière is. Het is inderdaad zo dat Ayreon één van de redenen is dat MaYaN is gaan doen wat we zijn gaan doen, omdat ik dat bij Ayreon zo gaaf vind met dat kleurenpalet aan zangers. Ook producer Joost zegt altijd dat je bij MaYaN nooit hoeft te denken dat het saai wordt, want dan komt er opeens een andere zanger uit de hoek die het weer verfrissend maakt. Met één zanger of zangeres moet je als band soms echt moeite doen om nummers van begin tot eind interessant te houden, zeker als het een lang nummer is. Bij MaYaN hebben we daar nooit problemen mee, want we kunnen altijd een verfrissende wending geven aan een nummer.
En je krijgt mooie afsluiters, zoals Bite The Bullet. De perfecte afsluiter voor een concert en voor mij altijd het hoogtepunt van de show.
Ja, dat geldt ook voor mij. Bite The Bullet is echt uitgegroeid tot een concertafsluiter en misschien zal die dat tot het einde der dagen blijven. Je hebt een mooi einde waar je met zijn allen nog een keer samenkomt. Dan is de apotheose. Dat vind ik de kracht van MaYaN.
De releaseparty is op 22 september in De Helling met als support Elyose en Carthagods. Op 27 september komt de nieuwe plaat van Elyose uit. Heb je al iets beluisterd van Reconnexion?
Ik heb meegedaan op een plaat van Elyose, maar ik heb van de andere nummers nog weinig gehoord. Ik ben heel erg benieuwd. Er zit heel veel talent in die band. Ik hoop dat die plaat ze naar een hoger niveau tilt en dat het optreden ze helpt om in Nederland meer voet aan de grond te krijgen.
Op 23 september treden jullie op in België en er is een try-outshow toegevoegd op 21 september in De Schakel in Reuver. Ik was erbij in 2014 en had eigenlijk niet verwacht dat jullie dat weer zouden doen vanwege de geringe opkomst. Hoe kijk je daarop terug?
Ja, ik had er ooit een keer met Epica gespeeld en toen was het uitverkocht. Toen met MaYaN viel de opkomst echt tegen, maar we zijn fiks wat jaartjes verder en ik ken de promotor van De Schakel goed. Met hem is het makkelijk om iets op te zetten. Niet iedere zaal zit te wachten op een try-out en het is onze hometown. We kunnen heel makkelijk de dag van tevoren de repetitie plannen, of misschien zelfs de middag nog. Na de show hoeven we de apparatuur maar een kilometer te verplaatsen, dus voor een try-outshow is het gewoon ideaal. Hopelijk kunnen we dit keer een iets groter publiek aantrekken. Arjen Rijnen speelt mee en dat is de local hero in Roermond. Hij neemt hele volksstammen mee naar Reuver, dus het wordt wel gezellig geloof ik.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?
Ik weet niet of ik het al gezegd heb, maar we gaan met MaYaN veel meer spelen dan mensen gewend zijn. Oh ja, er komen ook veel meer video’s uit. Na Antagonise hebben we zelfs geen enkele video gemaakt en dat vind ik toch wel jammer. We hebben dit keer goed naar het schema gekeken, goed gekeken wanneer we samen kunnen komen en we gaan drie volledige video’s opnemen, naast de lyricvideo. Dat vind ik toch wel de tofste lyricvideo die we hebben. De video voor het titelnummer komt als eerste uit. Ik zie het allemaal wel gebeuren. Alles net iets meer, net een stapje verder en we hebben ook wat meer budget voor alles gekregen. Het is natuurlijk altijd afwachten hoe het gaat lopen, maar de sterren staan gunstig.
