Ook al zijn de acts niet allemaal even interessant voor een metal liefhebber, enkel al uit beleefdheid toch even een beeld aan de ruim acht uur muziek die passeerde voor Die Krupps schitterde. Het Duitse Bakterielle Infektion mixte poëzie met een elektronisch landschap. Dat leidde soms toch spannende songs, maar soms ook tot oersaaie deuntjes. Psyche is een van oorsprong Canadese synthpopband die er al een carrière van vijfentwintig jaar heeft opzitten, maar de eenvoudige songs met een donker randje zijn gewoon bloedeloos en vaak ook vervelend. The Neon Judgement is samen met Front 242 de grondlegger van de Belgische new beat, maar het nieuwe project Neon Electronics van Dirk Da Davo van The Neon Judgement is verre van grensverleggend. Platte beats, saaie zanglijnen en een sporadische overbodige metalgitaar weten absoluut niet te overtuigen. Op naar een volgend project?
De ietwat oudere lezer kent zeker de 80’s cyberpunkband Sigue Sigue Sputnik. Die verklede kitschbende scoorde in een ver verleden een grote MTV-Hit met de song Love Missile F1-11. Tegenwoordig treedt zanger Martin Degville solo op met de originele naam Martin Degville’s Sigue Sigue Sputnik, maar wat we zagen was niet best. Het rammelde aan alle kanten en we worden ook niet vrolijker als we een zesenveertig jarige oude zanger verkleed in een spandexpakje, met een kapsel waarvan Amy Winhouse zelf zou verschieten en met kleurrijke make-up op het gezicht erg vals horen zingen. De rest van de band zag er al niet veel beter uit; een homo in een lederen onderbroekje, een vieze slet op gitaar en een Chinees meisje in een roos pakje. De reguliere set werd natuurlijk afgesloten met Love Missile F1-11 dat nog op enig applaus kon rekenen, maar daarna kwam de band jammer genoeg terug voor een coverversie van White Christmas. Waarbij het Chineese meisje stripte en op de maat van de muziek haar borsten liet rondzwieren. Tja.
Daarna kregen we nog meer ‘erotisch vermaak’ met een SM show waarbij een vrouw een andere vrouw dwong om stoute dingen te doen met haar voorbinddildo. Eén toeschouwer was niet tevreden dat de dames niet stripte, klom op het podium en liet zijn broek en onderbroek zaken tot de enkels. Ik ben blij dat ik niet de veiligheidsman was die dit naakte dronken persoontje van het podium moest schoppen. En hij zal ook niet vrolijk zijn als hij zich later op YouTube in actie ziet. Gelukkig krijgen we hierna een ijzersterk optreden van het Belgische Insekt dat typische 80’s ebm met hardere industrial combineert. Het eerste hoogtepunt van de dag. Er zijn veel black metal fans die het rauwe Mexicaanse industrial / aggrotech gezelschap Hocico wel kunnen smaken. Uit dat gezelschap zijn ook de twee projecten Dulce Liquido (in de lijn van Hocico, maar dan harder) en het mildere Rabia Sorda ontstaan. Dit laatste project wordt vandaag op uitstekende wijze gepresenteerd en zanger Erk Aicrag is een podiumbeest die het iedereen naar zijn zin maakt. Nitzer Ebb zanger Douglas McCarthy heeft de laatste jaren een project met de Franse techno dj Terence Fixmer en bracht in 2004 onder de naam Fixmer/McCarthy het uitstekende album Between The Devil uit. De spannende elektronische muziek wist te overtuigen en een song als Destroy is gewoon griezelig.
Daarna was het eindelijk tijd voor het Duitse Die Krupps die een van de beste concerten neerzette die ik dit jaar zag. Dit cultgezelschap put zowel uit elektronische muziek als uit pure metal. Soms leidt dat tot meer elektronische deuntjes (onlangs verzameld op Too Much History. The Electro Years (Vol. 1)) en soms tot puur metalgeweld (onlangs verzameld op Too Much History. The Metal Years (Vol. 2)). De heren begonnen wijselijk met een handvol metalsongs zoals Crossfire waarbij de normale bandopstelling (gitaar, bas, drums en zang) werden ondersteund door een laptop en een synthesizer. De songs klonken erg vitaal en zanger Jürgen Engler is naast een toepasselijke zanger vooral een uitstekende frontman. Na dit eerste gedeelte vertrok de gitarist van het podium en kregen we enkele EBM-deuntjes voorgeschoteld zoals het gekende Germaniac. Voor het laatste gedeelte van de show kwam de gitarist terug en ging het publiek uit zijn dak met krakers als Metal Machine Music en To The Hilt. Na de release van The Metal Years (Vol. 2)) was ik al een liefhebber van Die Krupps, maar na dit concert ben ik een trouwe fan geworden. Ga het allen maar eens luisteren.
