Treurwilgen zijn imposante bomen met een markante vorm. In het landschap lijkt een combinatie van treurwilgen en water als vanzelfsprekend en je ziet ze vaak bij begraafplaatsen vanwege de statige, trieste verschijning. Treurwilg is ook een passende naam voor een doommetalband. Deze band uit Tilburg werd twee jaar geleden opgericht door drummer Mitchell Scheerder (Stàilinn Drakk) en gitarist Stef Heesakkers (ex-Dark Sun Rising). Bassist Colin Papen en grunter/gitarist Rens van Herpt (ex- Defied Sanity) maken de line-up compleet. Met zware, atmosferische doom willen deze heren ons eraan herinneren dat de wereld helemaal geen gelukkige plaats is en slepen ze zelfs de gelukkigste ziel naar de hel.

Begin oktober maakte ik kennis met deze talentvolle band, toen ze het nieuwe nummer As His Final Light Is Fading onder de aandacht brachten via de sociale media. Het is een track van bijna twaalf minuten en onmiskenbaar funeral doom. Deze weet vooral te boeien vanwege het rauwe en agressieve karakter. Niet zozeer vanwege de diepe grunts van frontman Rens van Herpt en ook niet omdat de gitaren zwaar gestemd zijn, maar omdat toetsen bij Treurwilg ontbreken. De rauwe sound doet vermoeden dat ergens in het nummer het dreigende geweld tot een uitbarsting komt. Ook dat is niet ongebruikelijk voor funeral doom, maar bij Treurwilg komt de ingehouden agressie werkelijk naar boven wanneer Rens overschakelt naar rauwe screams en de slotfase van het nummer meer raakvlakken heeft met black metal dan met doom.

Nieuwsgierigheid naar de band leidde al snel tot het beluisteren van de ep Live, die eerder dit jaar verscheen. Eerlijk gezegd wist The Vacant Void mij niet direct te overtuigen, maar Labyrinth wel. Het is met bijna zes minuten de kortste track op het album en de intro doet wel wat denken aan The Gathering (net als de ingetogen passages in de andere nummers), maar wanneer je na een minuut wordt bedolven onder een zware muur van geluid is die vergelijking wel verdwenen. De sound heeft wel iets wel van Amenra en de band noemt daarnaast onder andere Ahab, My Dying Bride, Katatonia en Swallow The Sun als invloeden. Opvallend verschil met die namen is echter de rauwheid en de agressie door het volledig ontbreken van toetsen en cleane vocalen en juist dat maakt Treurwilg interessant.

Naast As His Final Light Is Fading en Labyrinth is de titeltrack een hoogtepunt. Het is een nieuw nummer, waar de invloed van Candlemass sterker naar voren. Ook de opener The Inflamation Of Our Blood weet te overtuigen. Deze geeft een goede indruk van datgene wat je kunt verwachten van Treurwilg. Met de zware, melancholische doom op Departure geeft de band in elk geval een indrukwekkend visitekaartje af. Na een aantal festivals in eigen land zou het me niet verbazen als Treurwilg met dit debuut ook de deur naar de rest van Europa weet te openen.

Tracklist:
1. The Inflammation Of Our Blood
2. Labyrinth
3. As His Final Light Is Fading
4. The Vacant Void
5. Departure