Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Review

Treurwilg - An End To Rumination
Jaar van release: 2020
Label: Eigen Beheer
Treurwilg - An End To Rumination
Met een bandnaam als Treurwilg zal het voor de meeste lezers niet moeilijk te raden zijn in welke muzikale vaarwateren deze Nederlandse groep zich begeeft. Kleine hint: het is geen frivole power metal wat hier de klok slaat! An End To Rumination is de tweede full-length van dit viertal uit Tilburg en bevat, zoals de naam van het gezelschap al doet vermoeden, vijf uitgesponnen tracks vol druilerige, melodieuze doom/death metal. Hoewel de langspeler in eigen beheer is uitgebracht, hebben we hier met een sterk staaltje vakmanschap te maken. Deze band pakt de zaken professioneel aan, blijkt wel uit de kunstige hoes en de uitstekende, transparante sound van het album.

De muzikale invloeden van Treurwilg lijken divers. De composities op An End To Rumination combineren het statige karakter van My Dying Bride en de melodieuze gitaarlijnen van Swallow The Sun, terwijl de peilloze, lonkende diepten die de bas- en drumritmes opwekken, refereren aan de verhalende funeral doom van Ahab. Het is donkere, stemmige muziek die het goed doet in de huidige modus van isolatie. De vijf composities lopen naadloos in elkaar over, wat de plechtige sfeer van het album verder versterkt. De tracks zijn grotendeels ingetogen, maar met een sporadische uitbarsting, waardoor de muziek aan urgentie wint. Het venijn van Treurwilg zit niet zozeer in instrumentaal geweld, maar in het rauwe stemgeluid van zanger/gitarist Rens van Herpt. Met zijn raspende screams en occasionele, diepe putgrunt levert hij een solide performance.

Ook in muzikaal opzicht zit An End To Rumination verdienstelijk in elkaar. De composities zijn overwegend lang, maar tevens functioneel qua lengte. Dat wil zeggen: ze ontaarden niet in eindeloze herhalingsoefeningen. Er is ook ruimte voor diversiteit. Zo begint In Ruin And Misery met minimalistisch, akoestisch getokkel dat aan Jesu en Isis doet denken, om vervolgens uit te bouwen naar melancholische death/doom met fraaie, uitgesponnen melodielijnen. Myosotis begint juist met sterke, melodieuze leads, om halverwege om te slaan richting loodzware funeral doom. Door de diversiteit in de composities doet de muziek van Treurwilg wel wat denken aan die van stadsgenoten Izah (wiens in 2015 verschenen, briljante Sistere schromelijk weinig aandacht heeft gekregen), maar dan wel iets minder spannend en dynamisch.

An End To Rumination mag dan niet het meest spectaculaire album in dit genre zijn, het is wel een album geworden waar deze Tilburgers trots op mogen zijn. De band verpakt zijn druilerige misère in beschaafde, uitgesponnen composities. En hoewel er hier en daar nog wel wat bijgeschaafd mag worden, herbergt het album voldoende professionaliteit om deze band ook internationaal op de kaart te zetten.

Tracklist:
1. Fragility Of Mankind
2. In Ruin And Misery
3. Myosotis
4. I
5. Shallow Pools Of Grief

Score: 78 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 10 mei 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.