Nyx Aether ontstaat in 2010 als project van mezzo-sopraan Mylène van den Weijer. De ambitie is er om er een band van te maken en live op te treden, maar tot nu toe is het nog niet gelukt om de gewenste muzikanten bij elkaar te krijgen. Wel krijgt ze ten tijde de eerste full-length Entering Into Rebirth (2012) hulp van Sander Stegeman, Joey Klerkx, bassist Martijn Luppens en Tom de Wit (TDW, ex-Mind:Soul). Martijn is ook te horen op de ep Elixir For Trance, evenals gitarist Isaac von Kirchheim, drummer Bas van den Boom (drums) en zanger Martijn (II) van de Velden (Verbum Verus).

Nyx Aether staat voor een mix van verschillende stijlen: thrash, death, black, symfonische metal en elementen uit de prog en klassieke muziek (onder andere barok). Deze zijn verwerkt in veelzijdige composities die vooral aan After Forever, Autumn (zang) of het vroege Epica doen denken in de rustige passages, aan Dimmu Borgir en Arcturus in de stevige secties, Between The Buried And Me in de progparts en Morbid Angel in de thrashende gedeelten. Dat laatste komt mede doordat Steven Tucker (Morbid Angel, WarFather) als mixer deel uitmaakt van het productieteam, dat verder bestaat uit Eoin Hayes (Miskatonic Productions), Chris van der Linden en Bart en Anne Erkelens van Edisound Tilburg. De productie is enorm verbeterd ten opzichte van de vorige release en datzelfde geldt voor de nummers.

Ondanks de complexiteit van de songwriting liggen de songs lekker in het gehoor en verlopen de meeste overgangen soepel, zodat je niet verstrikt raakt in de tempowisselingen. Bovendien keren bepaalde melodieën terug, hetgeen de herkenbaarheid bevordert. Slechts het laatste deel van Scions Of The Scorn voelt aan alsof het erachteraan is geplakt en op vier minuten in het sterk opgebouwde Elixir For Trance is er een passage waar zang en instrumentarium wat los lijken te staan van elkaar. Verder niets dan complimenten voor dit verhalende openingsnummer, waarin symfonische melodieën (onder andere kerkorgel) de toon en sfeer neerzetten in combinatie met doomriffs, maar ook de overgang naar een sectie met blasts in het geheel past.

In het agressieve Odyssey Of The Forlorn zijn het juist de thrashy riffs die de sound bepalen. Net als in de andere tracks zijn er ook hier veel verrassende wendingen. Zo komt ook hier weer de symfonische (black) metal om de hoek kijken, maar komen er ook elementen uit de doom en van Iron Maiden voorbij. Scions Of The Scorn begint met een vrolijke, verslavende keyboardmelodie, voordat de agressieve riffs en screams van Martijn je in een hele andere gemoedstoestand brengen.

Elixir For Trance is derhalve een zeer veelzijdige ep en een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het matige Entering Into Rebirth. Ruimte voor verbetering is er echter nog altijd. Het is te hopen dat Mylène een vaste line-up om zich heen weet te vinden, zodat er structureel aan een eigen stijl (inclusief barok-elementen) en liveshows gewerkt kan gaan worden.

Tracklist:
1. Elixir For Trance
2. Odyssey Of The Forlorn
3. Scions Of The Scorn