Na twaalf jaar is Tears Of Silence het laatste album van Imperia met Helena. Ze gaat zich richten op Angel, het project dat vernoemd is naar haar dochter en meer ballads bevat. Onder die naam bracht ze in 2005 al het debuutalbum A Woman’s Diary - Chapter I op de markt. Het is nog onduidelijk of Imperia verder gaat met een nieuwe zangeres of dat alle bandleden, die ook al op het debuut van Angel te horen zijn, verder gaan onder de naam van laatstgenoemde.
Het vierde album van Imperia heeft een niet heel originele titel en de verwachtingen zijn dan ook niet hooggespannen. Toch staan er wel degelijk aanstekelijke nummers op deze release. Broken (When Silence Cries) is het eerste melodieuze hoogtepunt. Samen met Crossroads heeft het wel wat van het theatrale van het Franse Whyzdom; opera metal met veel bombast. In eerstgenoemde is het internationale gezelschap het meest catchy en zijn de zanglijnen memorabel.
Helena heeft ruim voldoende ellende in haar leven meegemaakt om veel dramatiek in haar zang door te laten schijnen en persoonlijke, aangrijpende teksten te schrijven. Een van de sterkste punten van deze release is dan ook de emotionele lading die de zang en muziek ademen, zoals in Innocent Child (met samples van haar dochter) en Broken Hearts. Erg knap is hoe ze op een geslaagde manier een veelvoud aan verschillende technieken toepast. Van rock tot fluisteren, van gothic tot huilend. In Wings Of Hope switcht ze moeiteloos van een popstem naar operavocalen. De krachtige rockstem past goed bij het volle geluid dat de stevige metalinstrumenten samen met de bombastische orkestraties van Oliver Philipps (Everon) bewerkstelligen. Dat is mede te danken aan de mix van Christian ‘Moschus’ Moos (Delain, Leah, Everon) en de mastering van Jacob Hansen (Volbeat, Destruction, Pretty Maids).
Het interessante van de muziek van Imperia is dat er vele stijlen geïntegreerd zijn. Klassiek, metal, gothic, doom, folk en rock. Het levert een hele rijke en afwisselende release op. Van de ingetogen, zware en dramatische gothicdoomballad Away tot het rockende en swingende Motherlove. Friheten Vil Seire is folky in de trant van Eluveitie. In laatstgenoemde vallen de folkinstrumenten (net als de oriëntaalse elementen in Crossroads) in zeer positieve zin op terwijl de ballad in het tweede deel een mooie combinatie van gitaar- en vioolsolo’s bevat. Er is nog meer folk middels een vrolijke dwarsfluitmelodie in Viking Song, maar dan met een gothic touch uit de jaren tachtig in de zanglijnen. Een bijzondere combi die goed uitpakt in dit nummer dat het live goed gaat doen. Een ander hoogtepunt is het eenvoudige, doch doeltreffende en krachtige Spirit Chase (Keep Fighting).
Tears Of Silence is zowel muzikaal als vocaal een zeer gevarieerde release met veel sterke songs. Met name de tweede helft van het album werkt van de ene naar de andere highlight. Dit vierde album is beslist het sterkste wat Imperia tot nu toe heeft gecomponeerd. Ook buiten de genoemde tracks ligt het songmateriaal prettig in het gehoor, al zijn Silence Is My Friend, Crossroads en My Screaming Heart minder memorabel. De digipack-versie met twee bonussongs, waaronder de zeer gevoelige ballad Broken Hearts, is beslist de moeite waard. Het is jammer dat de inmiddels in Noorwegen woonachtige Helena niet meer op eventueel toekomstig materiaal van Imperia te horen zal zijn, maar ze zet haar carrière voort met Angel.
Tracklist:
1. Silence Is My Friend
2. Crossroads
3. Broken (When The Silence Cries)
4. Away
5. Friheten Vil Seire
6. My Screaming Heart
7. Motherlove
8. The Vikingsong
9. Spirit Chase (Keep Fighting)
10. Innocent Child
11. Wings Of Hope
12. We'll Be Free (bonustrack)
13. Broken Hearts (bonustrack)
.jpeg){kind=small}
