Ja, je ziet het goed! Er staat (AU) achter Tarot. We kunnen ons voorstellen dat liefhebbers van de welbekende Finse band vol verwachting deze review lezen om vervolgens teleurgesteld af te haken, omdat het hier om een Australische Tarot gaat. Maar zelfs als je hoopte op de andere band van Marco Hietala, wil ik je graag uitnodigen om verder te lezen.

Tarot bestaat dus ook in Australië. Deze driemansband speelt een heel andere vorm van traditionele metal. Sterker nog, de personen die schuilgaan onder aliassen, duiken in het verste verleden van onze lievelingsmuziek. Verwacht geen Black Sabbath-verheerlijking, maar eerder Uriah Heep, Deep Purple, Rainbow en antieke, obscure epic metal. Behalve prachtige, ingetogen gitaarsolo’s, is er veel ruimte voor het keyboard. Het klinkt alsof de plaat ergens in de jaren zeventig is opgenomen, ware het niet dat dit een verzameling van EP’s is die Tarot vorig jaar uitbracht.

Deze compilatie werd begin dit jaar uitgebracht via Heavy Chains Records. Het is een klein, onafhankelijk label op Tasmanië en vandaar dat de promotie van The Warrior’s Spell Europa niet gehaald heeft. Het is jammer, maar wel begrijpelijk. Zeker hier in Nederland is voor archaïsche metal geen markt. Deze Conan The Barbarian-verantwoorde muziek vult zelfs geen kleine zalen, maar wellicht dat ook hiervoor nog een revival komt. Of Tarot daarin een grote speler zal worden, is dan nog maar de vraag. Ergens heb ik het idee dat ze hun anonimiteit wel prettig vinden.

Wat je hier aantreft zijn twaalf songs die in verschillende sessies opgenomen zijn. Dat hoor je niet terug in de muziek. Het luistert als een lang album weg. Misschien iets te lang, omdat de nummers onderling weinig variëren. Een uur lang eisen de gitaar en de toetsen beurtelings de aandacht. Het tempo wordt nergens opgeschroefd en daardoor voelt de muziek folkachtig aan. De sfeer past uitstekend bij de teksten. Echter, de reden waarom veel mensen deze muziek niet gaan trekken, is omdat de zanger niet bepaald goed is. Vermoedelijk is The Hermit de minst slechte zanger in de omgeving en ik kan je verzekeren dat zijn stem went en dat de muziek veel goed maakt. Iedere keer als ik de majestueuze klanken van de titeltrack of Dying Daze hoor, verschijnt er weer een glimlach op mijn gezicht.

Het Australische Tarot is een aanrader voor liefhebbers van Manilla Road en Pagan Altar. Als je je eenvoudig over een matige zanger heen kunt zetten, is dit zeker de moeite waard. Voor de rest is dit te cult en obscuur.

Tracklist:
1. The Watcher's Dream
2. Twilight Fortress
3. The Wasp
4. Eyes In The Sky
5. The Warrior's Spell
6. Street Lamps Calling
7. Leaving This Place
8. Mystic Cavern
9. Dying Daze
10. Life And Death
11. Sound The Horn
12. Vagrant Hunter