Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
  • 17 juni:
  • Battery, Thrive en Hometown Crew
Kalender
Vandaag jarig:
  • Alan Moulder (producent) - 66
  • Eduardo Navazo (Mistweaver) - 43
  • Frank Beard (ZZ Top) - 76
  • Henkka (Withering) - 43
  • Lars Lindén (Carnal Forge) - 55
  • Maik Pomplun (Gernotshagen) - 44
  • Mikko Nenonen (Paganus) - 44

Vandaag overleden:
  • Seth Putnam (Anal Cunt) - 2011
Review

40 Below Summer - The Mourning After
Jaar van release: 2003
Label: Razor & Tie / Roadrunner
40 Below Summer - The Mourning After
40 Below Summer
40 Below Summer is terug met het nieuwe album 'The Mourning After' en een nieuw label, na een moeilijke tijd met tegenslagen.

De band is opgericht in 1998 toen drummer Carlos Aguilar en zanger Max Illidge samen begonnen te jammen. Al snel werd de samenstelling compleet gemaakt door gitaristen Joe D'Amico en Jordan Plingos en basgitarist Hector Graziani.

Het in eigen beheer uitgebrachte EP Sideshow Freaks werd positief ontvangen en al snel kreeg de band een platendeal bij London/Sire records. In 2001 brachten ze Invitation To The Dance uit, vol met krachtige crossover nu-metal songs. Ook dit album werd erg goed ontvangen. Het album is echter nooit in Nederland uitgebracht. Twee maanden later moest London/Sire de deuren sluiten nadat ze aan het kortste eind trokken bij een fusie. 40 Below Summer had dus geen label meer. Ze besloten toch door te gaan en moesten alles weer zelf regelen en deden optredens in kleine clubs. Dankzij steun van de fans bleven ze door gaan en besloten ze nieuw materiaal te schrijven.

Razor & Tie zagen de band begin 2003 optreden en besloten een deal te sluiten. De band dook in juni de studio in en het resultaat was 'The Mourning After.' Een toepasselijke titel als je bedenkt wat de bandleden hebben meegemaakt, ook op persoonlijk gebied.

The Mourning After
The Mourning After begint met de eerste single van het album 'Self Medicate' wat gewoon een lekker nummer is met een catchy refrein. Max schreeuwt elk eerste woord van een zin wat wel een leuk effect geeft. Hierna volgt het groovende 'Taxi Cab Confession' waar Max in de coupletten op een mysterieuze manier praat/rapt. Vocalist Max heeft een apart en divers stemgeluid en is in staat om emotioneel te schreeuwen, zingen en zelfs een beetje te rappen (hoewel dit laatste op dit album minder vaak voor komt dan op Invitation To The Dance).

'Rain' is een erg mooi nummer met geweldig drum en bas werk. Rustige en mysterieuze coupletten afgewisseld met mooie zang in een steviger refrein wat uiteindelijk uit mondt in een bridge en vervolgens af sluit met een piano. 'Better Life' beukt er weer lekker in en heeft ook al weer zo'n catchy refrein, maar dat zorgt er niet voor dat het nummer minder hard word. 'F.E.' is een typisch nu-metal nummer waarop Christian Machado van Roadrunner label mates Ill Niño ook nog even mee doet. Maar wel lekker en vermakelijk. Het rustige 'Awakening' bevat zelfs een heuse gitaar solo, hoewel dit nummer wat mij betreft het minste van het album is. 'A Season In Hell' begint stevig met strakke double bass, wordt vervolgens lekker funky waarna er weer gebeukt word. Een minuut of 8 volgt nog een slepende en donkere bonustrack.

Conclusie
Minder stevig en 'in your face' dan het eerdere materiaal, maar dit betekent niet dat het slechter is; integendeel. 40 Below Summer is gegroeid en dat is te horen. Mooie catchy melodieën, stevige metal shit, funky basloopjes, strak drumwerk en originele vocals. Dit album is gewoon heerlijk om naar te luisteren.

Tracklist:
1. Self Medicate
2. Taxi Cab Confession
3. Rain
4. Breathless
5. Better Life
6. Monday Song
7. F.E.
8. Awakening
9. Alientation
10. A Season In Hell

Score: 93 / 100

Reviewer: Marlou
Toegevoegd: 25 november 2003

Meer 40 Below Summer:

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.